Μακάρι, η φρέσκια σφυρίδα που αποτέλεσε το κύριο πιάτο στο χθεσινό γεύμα εργασίας του Σαμαρά με τον Ολάντ, να έφερνε αποτελέσματα. Και όταν λέω αποτελέσματα προφανώς εννοώ κάτι περισσότερο από το να δώσουν οι Γάλλοι ένα καλό βαθμό στον Αγάθωνα που στέλνουμε στη Eurovision.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από πολιτική και οικονομική στήριξη. Πολιτική στήριξη προκειμένου να καμφθούν οι γερμανικές αντιρρήσεις και να πάμε σε ένα επόμενο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και οικονομική στήριξη με την εισροή άμεσων ξένων επενδύσεων.
Η Γαλλία μέχρι σήμερα είχε σαφώς μια φιλικότερη στάση έναντι της Ελλάδας και είναι αλήθεια πως έβαλε «πλάτη» όταν όλος ο ευρωπαϊκός βορράς προεξοφλούσε την έξοδό μας από το ευρώ. Εξαιτίας ωστόσο των δικών της δημοσιονομικών αδυναμιών τηρεί προσεκτικά τις ισορροπίες με τους Γερμανούς και οι όποιες διαφοροποιήσεις είναι εξαιρετικά διακριτικές.
Άλλο τώρα αν εμείς μοιάζουμε με τον πνιγμένο που προσπαθεί να πιαστεί από τα μαλλιά του οπότε και προσδοκούμε πολλά περισσότερα από αυτά που μπορούν να κάνουν πραγματικά οι Γάλλοι. Στην Ευρώπη της κρίσης και του «ο σώζων εαυτόν σωθείτο», το «Ελλάς–Γαλλία–Συμμαχία» έχει περισσότερο συναισθηματική και λιγότερο ρεαλιστική αξία.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η Γαλλία θα στηρίξει ως μόνη βιώσιμη προοπτική ένα επόμενο γενναίο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και πολύ περισσότερο, αν θα μπει μπροστά για να αλλάξει ρότα η Ευρώπη και να πάψει να είναι αιχμάλωτη της λιτότητας. Για αυτά δεν ακούστηκε τίποτα χθες και το πιθανότερο είναι πως δεν θα ακουστεί τίποτα ως και τις γερμανικές εκλογές, ώστε να μην δημιουργηθούν πονοκέφαλοι στη Μέρκελ.
Ωστόσο, οι μήνες που μεσολαβούν είναι εξαιρετικά κρίσιμοι για την ελληνική οικονομία. Αν μη τι άλλο θα ήταν ευπρόσδεκτη η εκδήλωση γαλλικού επενδυτικού ενδιαφέροντος. Κάτι το οποίο μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν έχει εκφραστεί αλλά έχουν σημειωθεί ηχηρές αποχωρήσεις γαλλικών συμφερόντων από την αγορά. Όπως επίσης, στις αποκρατικοποιήσεις οι Γάλλοι λάμπουν δια της απουσίας τους.
Καλή λοιπόν η σφυρίδα, αλλά στις δεδομένες συνθήκες ο Ολάντ σφυρίζει αδιάφορα για αυτά που πραγματικά καίνε την Ελλάδα. Έτσι, η χθεσινή επίσκεψη είχε απλά και μόνο συμβολικό περιεχόμενο. Το φιλί του Ολάντ στον Σαμαρά και τη στήριξη στην κυβέρνησή του. Για αυτό και το Μαξίμου εκνευρίστηκε πολύ με την ΕΣΗΕΑ που προκήρυξε απεργία τη μέρα της επίσκεψης, βλέποντας πίσω από την απόφαση αυτή την «εκδίκηση» του Τσίπρα, ο οποίος δεν προσκλήθηκε στο γεύμα εργασίας ούτε είχε συνάντηση με τον Γάλλο Πρόεδρο, «πληρώνοντας» κι αυτός τον χαρακτηρισμό «Ολαντρέου» που του είχε αποδώσει.
ΥΓ: Στην παραπολιτική, όπως αντιλαμβάνεστε, το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι εξαιρετικά επιδέξιο. Τη μισή από αυτή την επιδεξιότητα αν είχε στην πολιτική διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας θα είχε καταφέρει πολλά περισσότερα.
