Όταν μια φάλαινα ξεβράστηκε νεκρή σε μια παραλία στα Κανάρια Νησιά, κανείς δεν φανταζόταν ότι στα σπλάχνα της κρυβόταν ένας πολύτιμος θησαυρός.
Η θάλασσα και η άνοδος της παλίρροιας καθιστούσαν δύσκολη τη διενέργεια νεκροψίας, αλλά ο Antonio Fernández Rodríguez, επικεφαλής του Ινστιτούτου Υγείας των Ζώων και Ασφάλειας Τροφίμων του Πανεπιστημίου της Λας Πάλμας, ήταν αποφασισμένος να ανακαλύψει γιατί η φάλαινα είχε πεθάνει.
Υποπτευόμενος κάποιο πεπτικό πρόβλημα, «επιθεώρησε» το παχύ έντερο του ζώου – και ένιωσε κάτι σκληρό κολλημένο σε αυτό το τμήμα του εντέρου. «Αυτό που έβγαλα ήταν μια πέτρα διαμέτρου περίπου 50-60 εκατοστών και βάρους 9,5 κιλών», είπε. «Τα κύματα κάλυπταν τη φάλαινα. Όλοι παρακολουθούσαν όταν επέστρεψα στην παραλία, αλλά δεν ήξεραν ότι αυτό που είχα στα χέρια μου ήταν κεχριμπάρι».
Το Ambergris είναι μια σπάνια ουσία, συχνά γνωστή ως «πλωτό χρυσός», που αποτελεί το «ιερό δισκοπότηρο» των αρωματοποιών εδώ και αιώνες. Η μπάλα που κρατούσε στο χέρι του ο Φερνάντεζ άξιζε περίπου 500.000 ευρώ (430.000 λίρες).
Η προέλευση του κεχριμπαριού, το οποίο παράγεται από περίπου μία στις 100 φάλαινες, οι οποίες ονομάζονται «sperm whales», αναλακύφθηκε όταν άρχισε η φαλαινοθηρία μεγάλης κλίμακας στις αρχές του 19ου αιώνα. Οι φάλαινες τρώνε μεγάλες ποσότητες καλαμαριών και σουπιών, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων δεν μπορεί να χωνευτεί και τα αποβάλλουν από τον οργανισμό τους κάνοντας εμετό. Κάποια όμως παραμένουν και με την πάροδο των χρόνων ενώνονται στα έντερα της φάλαινας σχηματίζοντας κεχριμπάρι.
Αυτό μερικές φορές αποβάλλεται, γι’ αυτό και το ambergris βρίσκεται συνήθως να επιπλέει στη θάλασσα. Αλλά φορές, όπως στην περίπτωση της φάλαινας στις Κανάριες Νήσους, μεγαλώνει πολύ, με αποτέλεσμα να σπάσει το έντερο και να σκοτώσει η φάλαινα.
Το Ambergris έχει ένα ξυλώδες άρωμα όπως το σανδαλόξυλο και περιέχει ambrein, μια άοσμη αλκοόλη που μπορεί να σταθεροποιήσει και να παρατείνει τη διάρκεια ζωής των αρωμάτων, εξ ου και η δημοτικότητά του μεταξύ των αρωματοποιών.
