Τελικά, σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τζάμπα. Ακόμη κι αν πρόκειται για μερικά καλά λόγια, έχουν κι αυτά το τίμημά τους. Τα καλά λόγια και τα φιλιά του Ολάντ, πέρα από τη φρέσκια σφυρίδα, είχαν κι ένα επιπλέον τίμημα. Το ενοίκιο που θα πληρώνει η Ελλάδα για να νοικιάσει δύο φρεγάτες και τέσσερα αεροσκάφη παρακολούθησης. Το ωραίο είναι πως το ζητήσαμε εμείς όπως λέει η κυβέρνηση για να ενισχύσουμε την εθνική άμυνα.
Κανείς δεν είναι αντίθετος με την ενίσχυση της εθνικής άμυνας όταν μάλιστα οι Τούρκοι κάνουν καθημερινά, σχεδόν ανενόχλητοι, βόλτες τους στο Αιγαίο αλλά και κανείς δεν είναι τόσο αφελής για να πιστεύει πως την Ευρώπη ενώνουν δεσμοί αλληλεγγύης. Η υποτιθέμενη ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει εξαφανιστεί προ πολλού, όπως εξαφανίστηκαν και τα ποσά που θα πήγαιναν στον ΟΑΕΔ από την έκτακτη εισφορά κοινωνικής αλληλεγγύης.
Πριν κάμποσα χρόνια κάποιοι κατηγορούσαν τη Γιάννα Αγγελοπούλου που προσπαθούσε να εξαγοράσει υποστήριξη για την ανάθεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα το 2004. Ε, πάνω στο ίδιο μοτίβο κινούνται όλα. Καμία επιλογή ή απόφαση που αφορά στις διεθνείς σχέσεις της χώρας δεν είναι σε τελική ανάλυση άσχετη με το οικονομικό συμφέρον. Αρέσει, δεν αρέσει αυτή είναι η αλήθεια.
Όπως εξίσου αλήθεια είναι πως οι Γερμανοί μας δίνουν τη δόση μας έχοντας εξασφαλίσει ήδη πολλά και στοχεύοντας να εξασφαλίσουν ακόμη περισσότερα. Ο ΟΤΕ στους Γερμανούς. Το αεροδρόμιο στους Γερμανούς. Η ΔΕΗ; Την γλυκοκοιτάζει η γερμανική RWE και μάλιστα στελέχη της βρέθηκαν πρόσφατα στην Aθήνα και είχαν συναντήσεις τόσο με το οικονομικό επιτελείο όσο και με τον πρόεδρο του TAIΠEΔ, κ. Tάκη Aθανασόπουλο. Παρακολουθώ επίσης δημοσιεύματα που βγάζουν στη «σέντρα» τη ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ του Περιστέρη και βλέπω πως και στον κατασκευαστικό τομέα με το πρόσχημα του χτυπήματος κατά της διαπλοκής (η οποία είναι όντως υπαρκτή) οι Γερμανοί θα επιχειρήσουν να ελέγξουν πλήρως και τον κατασκευαστικό τομέα. Τι μένει; Το φυσικό αέριο. Εκεί φαίνεται πως οι Γερμανοί στο πλαίσιο της γενικότερης ενεργειακής συμφωνίας που έχουν κάνει με τους Ρώσους, δεν έχουν αντίρρηση για τη λύση Gazprom στην εξαγορά της ΔΕΠΑ.
Όποιος ενώσει τις τελίτσες αντιλαμβάνεται πως οι βασικές υποδομές της χώρας όχι μόνο ξεφεύγουν από τον εθνικό έλεγχο αλλά περιέρχονται σαφέστατα σε γερμανικό έλεγχο. Είναι το τίμημα της συνέχισης των δόσεων, εφόσον δεν υπάρχει εθνική ηγεσία για να χαράξει εναλλακτική γραμμή διαπραγμάτευσης.
Οι κυβερνητικές επιτυχίες λοιπόν είναι «τζάμπα μαγκιές», σε έναν κόσμο που τίποτα δεν είναι τζάμπα. Όλα είναι πληρωμένα. Αυτοί που έχουν τα λεφτά των δόσεων παίρνουν τα πολλά, αυτοί που δεν έχουν παρά μόνο καλά λόγια να πουν περιμένουν να πάρουν τουλάχιστον κάνα ενοίκιο.
ΥΓ: Η χθεσινή απεργία ήταν άλλη μια αποτυχημένη κινητοποίηση. Η κοινωνία αντιλαμβάνεται αυτό που δείχνουν να μην κατανοούν οι συνδικαλιστές και οι κομματικοί στρατοί της Αριστεράς. Ο κόσμος δεν ψάχνει αυτούς που θα τον βγάλουν στο πεζοδρόμιο, ο κόσμος ψάχνει αυτούς που θα τον κρατήσουν με ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής στο σπίτι του. Και δυστυχώς για αυτή την ανάγκη της κοινωνίας, η κεντροδεξιά δεν έχει δείξει ακόμη ούτε τους ανθρώπους, ούτε τις ιδέες που θα της έδιναν ξανά το ρόλο της εθνικής ηγεσίας, όπως το πέτυχε το 1974 ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής.
