Βέβαιος για την επικράτηση των φιλο-αποσχιστικών δυνάμεων στις εκλογές του Δεκεμβρίου στην Καταλωνία δηλώνει ο έκπτωτος καταλανός ηγέτης Κάρλες Πουτζντεμόν σε συνέντευξη που παραχώρησε σε φλαμανδικό (ολλανδόφωνο) τηλεοπτικό κανάλι του Βελγίου, η πολιτική σκηνή του οποίου εξακολουθεί να ταλαντεύεται στα απόνερα του Καταλανικού. Στο σημερινό (9/11) φύλλο της εφημερίδας De Morgen επισημαίνεται πως ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόι παρουσιάζεται ικανοποιημένος με τις διαβεβαιώσεις του Βέλγου πρωθυπουργού Σαρλ Mισέλ χτες στη Βουλή ότι η βελγική Δικαιοσύνη θα είναι αυτή που θα αποφασίσει για την έκδοση ή μη του Πουτζντεμόν και η πολιτική εξουσία δεν θα έχει την παραμικρή ανάμιξη.
Δυσαρεστημένο με τον Ραχόι εμφανίζει ωστόσο τον πρωθυπουργό της Φλάνδρας Γκέερτ Μπουρζουά η De Tijd, στο βαθμό που ο φλαμανδός εθνικιστής πολιτικός θεωρεί ότι ο Ισπανός πρωθυπουργός θέλησε να τον υποβαθμίσει δηλώνοντας ότι «ο μοναδικός του συνομιλητής σε ό,τι αφορά το Βέλγιο είναι ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός Mισέλ». Στη χθεσινή ομιλία του Βέλγου Πρωθυπουργού στο Κοινοβούλιο για την καταλανική κρίση εστιάζει εξάλλου ο γαλλόφωνος βελγικός Τύπος, με τη La Libre Belgique να υποστηρίζει στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο ότι ο Σαρλ Μισέλ βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί και ότι δεν είναι εύκολο να είναι κανείς Πρωθυπουργός στο Βέλγιο, ιδίως όταν στην εξουσία βρίσκεται το N-VA (φλαμανδικό εθνικιστικό κόμμα και μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού).
Η εφημερίδα σημειώνει ότι ο Μισέλ ήταν ιδιαίτερα προσεκτικός στα λόγια του, τονίζοντας ότι η υπόθεση Πουτζντεμόν είναι θέμα της δικαιοσύνης και θα ρυθμιστεί δικαστικά και ότι η πολιτική κρίση βρίσκεται στην Ισπανία και όχι στο Βέλγιο, ενώ η αντιπολίτευση επέκρινε έντονα τη σιωπή του και την εμφανή απροθυμία του να ζητήσει αυτοσυγκράτηση από τους Φλαμανδούς εταίρους του.
Η Le Soir με τη σειρά της ισχυρίζεται ότι ο Βέλγος Πρωθυπουργός προσπάθησε να ελιχθεί, αποφεύγοντας τα εμπόδια, και υπεραμύνθηκε της στάσης της κυβέρνησής του στην καταλανική υπόθεση, επισημαίνοντας ότι το Βέλγιο δεν είναι απομονωμένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και ότι δε βρίσκεται σε ρήξη με τη Μαδρίτη, χωρίς ωστόσο να καλέσει ρητώς σε τάξη τους υπουργούς του N-VA ούτε να επιβεβαιώσει τη δέσμευση της κυβέρνησής του στη διατήρηση της ενότητας της Ισπανίας.
