Γράφει ο Δημήτρης Κατσαρός
H επίσκεψη Κέρι στην Αθήνα, είχε προγραμματιστεί από καιρό και είχε αναβληθεί λόγω των εξελίξεων στη Συρία. Ωστόσο ακόμη και αν δεν ήταν κανονισμένη θα γινόταν έστω έκτακτα. Ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών, Τζον Κέρι βρέθηκε στην Αθήνα λίγο μετά από την πιο άβολη στιγμή για την Ελληνική εξωτερική πολιτική με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, εδώ και χρόνια.
Με την Τουρκία να είναι στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή και τις στιγμές έντασης που προκλήθηκαν με τα tweets του Έλληνα πρωθυπουργού και την προκλητική απάντηση των τουρκικών F-16 πάνω από τα ελληνικά νησιά, η συνάντηση του Κέρι με τον Αλέξη Τσίπρα και τον Νίκο Κοτζιά, ήρθε να διαφυλάξει την ηρεμία και τη νηφαλιότητα που αυτή τη στιγμή έχουν απόλυτη ανάγκη οι ΗΠΑ για τον πόλεμο στη Συρία αλλά και η Ελλάδα και Κύπρος ενόψει των προχωρημένων πλέον διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν από εκείνα που άλλαξαν άρδην με τη μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ και την έναρξη του τρίτου ελληνικού προγράμματος. Η ελληνική κυβέρνηση από τις πρώτες κι όλας ημέρες της μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, επένδυε πολύ στη σχέση με τις ΗΠΑ, παρά τις όποιες πρόσκαιρες βιτρίνες καλών σχέσεων με τη Ρωσία. Μετά μάλιστα και την αποχώρηση από κυβέρνηση και κόμμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη που ήταν από τους λίγους που επένδυαν στην φιλορωσική ενεργειακή στρατηγική η ελληνική εξωτερική πολιτική κατευθύνθηκε ολοκληρωτικά προς τον Ατλαντικό. Ένα από τα βασικά οφέλη που η Ελλάδα διεκδικεί από την ελληνοαμερικανική συμμαχία αφορά φυσικά τις διαπραγματεύσεις για την αναδιάρθρωση (και όχι απομείωση όπως κάποιοι θέλουν να ονειρεύονται) του ελληνικού χρέους.
Έτσι η ατζέντα με τον Κέρι είχε δύο κύρια μέρη. Το προσφυγικό και τον Συριακό πόλεμο από τη μία και την ενεργειακή πολιτική από την άλλη. Και στα δύο, επιβεβαιώθηκε η απόλυτη σύμπλευση Ελλάδας και ΗΠΑ. Η δεύτερη εκλογή ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ήταν και η αρχή των συζητήσεων για την κατασκευή του Διαδριατικού Αγωγού ΤΑΡ με σκοπό τη μεταφορά αζερικού (του κύριου δηλαδή ανταγωνιστή του ρωσικού) αερίου στην Ευρώπη. Κέρι και Κοντζιάς θα πρέπει οπωσδήποτε, μαζί με αυτό να συμπεριέλαβαν και τον στρατηγικό στόχο των ΗΠΑ να τροφοδοτήσουν με σχιστολιθικό υγροποιημένο αέριο την Ευρώπη με προορισμούς την Ελλάδα, Κροατία και άλλες χώρες.
Το δεύτερο μέρος στο οποίο επιβεβαιώθηκε η καθολική ελληνοαμερικανική συμμαχία ήταν το ζήτημα του πολέμου στη Συρία, για τον οποίο, ίσως για πρώτη φορά ο Κοτζιάς μίλησε τόσο καθαρά για την ανάγκη να εξευρεθεί πολιτική λύση που θα δώσει τέλος στον πόλεμο και θα οδηγήσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Άσαντ και αντάρτες, με στόχο την πολιτική μετάβαση στη Συρία. Αυτό πρακτικά αποτελεί και ισχυρό διεθνές μήνυμα με πολλές κατευθύνσεις συμπεριλαμβανομένης Τουρκίας και Ρωσίας, ότι η Ελλάδα στέκεται ξεκάθαρα ως μέλος της Ευρωατλαντικής συμμαχίας. Κάτι που για τον Κοτζιά φαίνεται ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ για όλα τα καυτά θέματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως η διαπραγμάτευση του χρέους, το Κυπριακό και η ασφάλεια στα θέματα καλής γειτονίας με τους «νευρικούς Τούρκους πιλότους» και πολιτικούς.
