Τι έμεινε τελικά από τη χθεσινή διαδικασία στη Βουλή για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής; Η εικόνα ενός τραγέλαφου και η επίθεση του Κασιδιάρη στη Φωτεινή Πιπιλή, με την ατάκα «Κάτσε κάτω ρε, τι μιλάς εσύ, πάλι πιωμένη είσαι;». Όποιος όμως είχε τη μαζοχιστική τάση να παρακολουθήσει ολόκληρη τη διαδικασία, είμαι βέβαιος πως στο τέλος θα είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως σίγουρα κάτι πρέπει να «πίνουν» για να είναι τόσο πολύ στον κόσμο τους!
Τα όσα έγιναν εντός της αιθούσης του κοινοβούλιο από νωρίς το πρωί μέχρι αργά μετά τα μεσάνυχτα, μόνον σαν η επιτομή της γελοιοποίησης των θεσμών μπορούν να χαρακτηριστούν. Πρώτα παίχτηκε η «κολοκυθιά» με τις κάλπες. Πόσες να είναι; Να είναι τρεις; Και γιατί να είναι τρείς; Και πόσες να είναι; Να είναι επτά. Και γιατί να είναι επτά; Και πόσες να είναι; Να είναι τέσσερις. Τελικά η μπίλια έκατσε στις τέσσερις αλλά εν τω μεταξύ όλο το πανελλήνιο που έχει να πληρώσει φόρους, ΔΕΗ, πάμπερς και τις δόσεις του δανείου, σιχτίριζε την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε στη χώρα που ανακάλυψε το…καραγκιοζιλίκι.
Διότι περί αυτού επρόκειτο, αφού όλη η διαδικαστική συζήτηση κάθε άλλο παρά σχέση με την ουσία της υπόθεσης είχε. Για αυτό και στα μόνα ζητήματα που γίναμε σοφότεροι ήταν δύο. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει στο σπίτι του εκατοντάδες εγγράφων από τα υπουργεία στα οποία έχει θητεύσει ως υπουργός, μεταξύ αυτών και τα…αμυντικά σχέδια της χώρας! Του ξέφυγε; Ήταν γκάφα; Ήθελε να προειδοποιήσει πως έχει έγγραφα για να «κάψει» πολλούς και χρησιμοποίησε ένα ατυχές παράδειγμα; Ό,τι και να συνέβη, είμαστε πραγματικά μια χώρα για γέλια καθώς τα αμυντικά σχέδιά της μπορούν ανά πάσα στιγμή να βρίσκονται οπουδήποτε.
Το δεύτερο που καταγγέλθηκε και χρήζει απάντησης είναι αν ο Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του κ. Τσίπρα είχε αντίγραφο της λίστας στο συρτάρι του. Κι αν είχε, ποιος του το έδωσε, πόσο καιρό το κράταγε εκεί και με ποιο στόχο; Το γεγονός πως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είπε λέξη για το ζήτημα και σφύριζε αδιάφορα όλο το βράδυ, καταδεικνύει πως το πρόβλημα είναι οριζόντιο, διαπερνά όλες τις κομματικές πτέρυγες κι έχουμε θέμα πολιτικού προσωπικού ως χώρα.
Όλα τα υπόλοιπα που ακούστηκαν ήταν διαδικαστικά και ένας Παπακωνσταντίνου που μίλησε σε μια σχεδόν άδεια αίθουσα αφού ελάχιστοι εξ αυτών που είχαν προαποφασίσει να τον παραπέμψουν θεώρησαν υποχρέωσή τους να ακούσουν την απολογία του. Όποια κι αν ήταν αυτή. Αν μη τι άλλο, έπρεπε να κρατήσουν τα θεσμικά προσχήματα. Αλλά αυτά είναι πολυτέλειες σε μια βουλή άβουλη.
Διότι τα τρυκ με τον αριθμό των καλπών όπως και τα «σημαδεμένα» ψηφοδέλτια είχαν ένα και μόνο στόχο: Να παραπέμψουν τον πιο «αδύναμο κρίκο», τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και να βγάλουν «αθώα περιστερά» τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Όπερ και εγένετο, συμπράττοντας δυστυχώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε αυτή τη θεσμική απαξίωση, καθώς προσήλθε στην ψηφοφορία και έριξε το ψηφοδέλτιό του μόνο στη μία κάλπη. Ψήφισε φανερά για να στηρίξει φανερά τον κυβερνητικό εταίρο του, τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Από κει και πέρα νομίζω πως ήταν πολύ σοφή η απόφαση, τον τελευταίο λόγο εκ μέρους της κυβέρνησης να τον έχει στη χθεσινή συζήτηση ο Υπουργός Υγείας. Προφανώς λόγω αρμοδιότητας καθώς η νοσηρότητα του πολιτικού συστήματος ήταν χθες εκτεθειμένη σε δημόσια θέα. Μόνο που κάποτε πρέπει να συνειδητοποιηθεί πως η κατάσταση του μεγάλου ασθενούς, δηλαδή του πολιτικού συστήματος, είναι μη αναστρέψιμη. Δεν έχουν διδαχθεί τίποτα, δεν έχουν κατανοήσει τίποτα και επιμένουν να δίνουν κακόγουστες παραστάσεις. Έχουν χάσει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, παραβιάζουν ανοιχτά και απροκάλυπτα ακόμη και τη στοιχειώδη κοινοβουλευτική λειτουργία και βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο με την κοινή λογική. Το καλύτερο που έχει να κάνει ο «μεγάλος ασθενής» είναι να πεθάνει.
ΥΓ1: Η χθεσινή εικόνα του κοινοβουλίου είναι άλλη μια απόδειξη πως με το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό, η μοίρα της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη. Η εξυγίανση της δημόσιας ζωής θα παραμείνει όνειρο θερινής νυχτός ενώ η ανάπτυξη ήδη έχει αρχίσει και ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο. Ακόμη κι ένα παιδάκι μπορεί να καταλάβει πως με τέτοια εικόνα πολιτικής τάξης, μόνο τα χειρότερα μπορεί να περιμένει κανείς. Το άλλοθι πως δεν έχει γεννηθεί το καινούργιο, κάποια στιγμή θα πρέπει να το αφήσουμε στην άκρη. Το καινούργιο δεν θα το φέρει ο πελαργός. Πρέπει να βάλουμε κι εμείς το χεράκι μας…
ΥΓ2: Στις τιμητικές εξαιρέσεις ανήκει η αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος παραφράζοντας τον Καβάφη σε σχόλιό του στο twitter έγραψε εύστοχα: «“Και αν δεν μπορείς να κάνεις τη ψηφοφορία σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…”.
