Γράφει ο Δημήτρης Σούλτας
Το ρεσιτάλ παπαρολογίας ανθρώπων της “διανόησης” συνεχίζεται. Αυτή τη φορά αυτουργός ο Τάκης Θεωδορόπουλος, ο οποίος με άρθρο στην “Καθημερινή”, αφού ρίξει ένα γλύψιμο στον Καμίνη (δεν νομίζω δήμαρχος στην ιστορία να έχει δεχτεί τόσο “πνευματικό” σάλιο) για την “προσπάθεια ευπρεπισμού της πόλης”, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα γκράφιτι της πόλης είναι το αποτέλεσμα της αμορφωσιάς μας, το τίμημα που πληρώνουμε για όλη την αμαρτωλή περίοδο της μεταπολίτευσης.
Συμπεραίνω ότι ο διανοητής δεν έχει ταξιδέψει πέρα από το Σχηματάρι για να διαπιστώσει ότι το γκράφιτι είναι ένας διεθνής τρόπος έκφρασης της νεανικής κουλτούρας, αναγνωρισμένος πλέον και από κατεστημένους θεσμούς. Συμπεραίνω επίσης ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει το tagging από το γκράφιτι, γι αυτό και ως μόνο παράδειγμα γκράφιτι αναφέρει το “Μπάτσοι-γουρούνια- δολοφόνοι”
Με την πλούσια παιδεία του, ο διανοητής διαπιστώνει επίσης ότι ο ίδιος λόγος που οδηγεί τους νέους στο γκράφιτι ο ίδιος τους οδηγεί και στο παράνομο παρκάρισμα!
Θαυμάστε το “πόρισμα” του συγγραφέως: “Οι φυλές των γκράφιτι βγήκαν μέσα από τα σπλάχνα των κατοίκων αυτής της πόλης. Γόνοι της περίφημης μακαρίτισσας, της μεσαίας τάξης, η οποία θεωρούσε τον εαυτό της τόσο ευυπόληπτο ώστε να μην καταδέχεται να ασχοληθεί ούτε με την παιδεία, ούτε με τη μόρφωση, ούτε με την κοινωνική συμπεριφορά των τέκνων της. Η ίδια εγκατέλειψε το κέντρο της Αθήνας για να εγκατασταθεί σε μεζονέτες. Κι η ίδια καλλιέργησε στα παιδιά της την ωραία ιδέα πως ελευθερία είναι να μπορείς να παρκάρεις όπου σου καπνίσει…”
Ο καλπάζων νεοσυντηρητισμός κάποιων που θεωρούν εαυτούς πνευματικούς ανθρώπους, ρέπει με αλματώδεις ρυθμούς προς τη γελοιότητα, με κύριο άξονα τη ρηχή σκέψη και την όλο και μεγαλύτερη απόσταση από την κοινωνική πραγματικότητα.
Θα τους ευχόμουν περαστικά, αλλά είμαι βέβαιος πλέον πως η περίπτωση τους είναι ανίατη…
