Γράφει ο αρχιμανδρίτης π. Θωμάς Ανδρέου
Είναι δύσκολο για έναν απλό κληρικό να σχολιάσει σκέψεις ενός Μητροπολίτου… Είμαι βέβαιος πως αν συμβεί αυτό, θα γίνει ανώνυμα ή με ψευδώνυμο. Προτιμώ όμως, τις απόψεις μου να τις εκφράζω με το όνομα μου, πάντα με σεβασμό χωρίς καμία προσπάθεια προσωπικής επιβολής των δικών μου σκέψεων σε άλλους.
Πριν λίγες ημέρες, κατέθεσα την άποψη μου σχετικά με όσα ακούστηκαν στην κηδεία επώνυμου ηθοποιού. Διαβάζοντας εχθές ένα κείμενο Μητροπολίτου που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο προβληματίστηκα…. Ακόμα δε περισσότερο προβληματίστηκα όταν διάβασα τα ποικίλα σχόλια- τα περισσότερα υβριστικά- που αδικούν σε μεγάλο βαθμό τον Ιεράρχη, αλλά και την ίδια την Ελλαδική Εκκλησία, η οποία εξέφρασε θεσμικά την άποψη Της για το θέμα του συμφώνου συμβίωσης, το οποίο κατατέθηκε ήδη προς ψήφιση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Με το ανακοινωθέν της η Εκκλησία, διατυπωμένο με σεβασμό στην αξία του προσώπου κάθε ανθρώπου, εκφράζει την άποψη Της απέναντι σε όσους επιθυμούν να ακούσουν την φωνή Της και να συνταχθούν με Εκείνη. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που έλεγε ο Χριστός: ” ο έχω ώτα ακούειν, ακουέτω…” (Μαρκ. 4,9).
Με εντυπωσίασε είναι αλήθεια ο τρόπος με τον οποίο ο Σεβασμιώτατος θέλησε να θέσει στην κρίση του αναγνωστικού κοινού τις απόψεις του για το θέμα αυτό. Γνώριζε μάλιστα πως θα δημιουργούσε αντιδράσεις από πλευράς όσων διαφωνούν με τις απόψεις του αυτές. Εάν έχει την ευκαιρία ο οιοσδήποτε πολίτης να εκφράσει μια άποψη, είναι δυνατό αυτό το αναφαίρετο σε μια δημοκρατική κοινωνία δικαίωμα να μην το έχει ένας Επίσκοπος και μάλιστα υπηρετών την Εκκλησία για πάνω από μισό αιώνα;
Όμως, ο προβληματισμός μου κατέστει ακόμα πιο δυνατός, όταν αναζήτησα μέσα από τα ευαγγέλια μία στιγμή κατά την οποία ο Ιδρυτής της Εκκλησίας μας, ο Ιησούς Χριστός, θέλησε να παραγκωνίσει, να στιγματίσει, να προσβάλει, να μειώσει την αξία του προσώπου που αποτελεί εικόνα και ομοίωση Εκείνου, μέσα από πάθη, λάθη, ιδιαιτερότητες και αδυναμίες. Τα μόνα περιστατικά που βρήκα είναι δύο! Το ένα έχει να κάνει με τον εκδιωγμό των εμπόρων μέσα από τον Ναό (Ιωαν.2,15) και το δεύτερο με τους Φαρισαίους τους οποίους στηλίτευσε για την υποκρισία και την μικροψυχία τους και προς τον Θεό, αλλά πολύ περισσότερο προς τους ανθρώπους… (Ματθ. 23/1, 39).
Σε καμία άλλη περίπτωση δεν βρέθηκε ο Χριστός να λειτουργεί αφοριστικά προς τον άνθρωπο, ακόμα και στον πλέον αμαρτωλό, στον πλέον ακάθαρτο στα μάτια των ανθρώπων. Σε δύο συμπεριφορές ανθρώπων αντέδρασε: σε εκείνους που Τον χρησιμοποίησαν για να πλουτίσουν και στους υποκριτές!
Ζούμε ημέρες αγάπης προετοιμαζόμενοι για την ”Μητρόπολη των εορτών”, την μεγάλη εορτή της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού για τον άνθρωπο. Νομίζω πως για τον σκοπό αυτό θα πρέπει να σταθούμε με σεβασμό απέναντι σε κάθε άνθρωπο που πάσχει, που πονά, που αγωνίζεται για να σταθεί όρθιος. Αυτές τις ημέρες ιδιαίτερα αισθάνομαι πως χρειάζομαι παραδείγματα Αγίων στην ζωή μου. Αναζητώ πρότυπα στην Ιερωσύνη μου. Επιθυμώ να σταθώ με δέος μπροστά στην φάντη που γεννήθηκε ο Χριστός. Θλίβομαι όταν τα πρότυπα μου στην ιερατική μου πορεία κατακερματίζονται. Ως νεότερος των κληρικών αποδίδω κάθε σεβασμό στους παλαιότερους και προσεύχομαι ώστε ο Θεός, να μην επιτρέψει να δοκιμαστούμε οδυνηρά για την σκληροκαρδία μας και πιο πολύ για την υποκρισία μας…
πρώτη δημοσίευση στο προσωπικό ιστολόγιο του π. Θωμά
