Γράφει η Έλενα Ζέρβα-Γκιουρτζιάν
Προχθές εκεί που περπατούσα στη Λεωφόρο Γαλατσίου, συνάντησα ένα φιλικό ζευγάρι. Αφού χαιρετηθήκαμε εγκάρδια, με ρώτησαν: «Έλενα, εσύ πώς βλέπεις τα πράγματα στο δήμο μας και στη χώρα μας; «Όπως όλος ο κόσμος», απάντησα. «Όπως όλος ο κόσμος», μια φράση που λέμε ασυναίσθητα, ίσως επειδή θεωρούμε ότι όλοι είμαστε ίδιοι, έχουμε τα ίδια προβλήματα, ή τον ίδιο τρόπο σκέψης για την αντιμετώπισή τους, ή την ίδια συμπεριφορά απέναντι στους συνανθρώπους μας. Κι όμως δεν είμαστε! Πολλοί είναι αυτοί που «πληρώνουν τη νύφη», επειδή κάποιοι άλλοι «έχουν στρίψει δια του αρραβώνος». Το δε φαιδρό της ιστορίας είναι ότι, αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, κυρίως οι διοικούντες σε όλα τα επίπεδα της εξουσίας, φωνάζουν για να φοβηθούν οι νοικοκυραίοι!
Σε ότι αφορά τα προβλήματα, σίγουρα δεν έχουμε όλοι τα ίδια. Η ψαλίδα ανάμεσα στους έχοντες και στους μη έχοντες έχει αρχίσει να μεγαλώνει και δυστυχώς οι φοροφυγάδες «ζουν και βασιλεύουν»!
Όσο για τον τρόπο σκέψης, είναι πλέον εμφανές ότι έχουμε χωριστεί σε πολλά διαφορετικά στρατόπεδα, κάτι σαν τους «οι Μεν και οι Δεν». Στο ένα στρατόπεδο είναι αυτοί που συνεχίζουν να σκέφτονται μόνον τον εαυτό τους και πώς «να βγάλουν κι απ’ τη μύγα ξύγκι», αποκλειστικά προς όφελός τους. Σε άλλο στρατόπεδο βρίσκονται αυτοί που προσφέρουν ανιδιοτελώς και χωρίς τυμπανοκρουσίες τις γνώσεις και τις υπηρεσίες τους, στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Παραπέρα υπάρχουν κάποιοι άλλοι αδιάφοροι για το τι συμβαίνει γύρω τους και πιο κάτω αυτοί που δεν σταματάνε ν’ αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο για όλους εμάς, προσπαθώντας παράλληλα να μας ευαισθητοποιήσουν και να μας κινητοποιήσουν προς αυτή τη κατεύθυνση.
Συμπεριφορές! Τι να πεις γι αυτές! Σ’ αυτόν τον τομέα είναι δυσδιάκριτες οι προθέσεις των ανθρώπων. Ένα κομμάτι απ’ αυτούς λειτουργεί με τιμωρητική διάθεση προς τους άλλους, τονίζοντας τη δική τους ακεραιότητα και την αλάνθαστη διαίσθησή τους. Σ’ αυτούς θα πω: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»! Κάποιοι επιχειρούν να επιβάλλουν τις, όχι και τόσο αγαθές, απόψεις τους, προκαλώντας τη κοινή γνώμη. Μερικοί που είναι καλοί ηθοποιοί, φοράνε τόσο συχνά το προσωπείο της καλής και ηθικής συμπεριφοράς, που λίγοι καταλαβαίνουν το ψεύτικο της υπόθεσης. Τέλος υπάρχουν και αυτοί που συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια, σεβόμενοι τον άνθρωπο, τη κοινωνία, τους νόμους. Σ’ αυτούς θα πω: «Μη σταματάτε, θα γίνετε η πλειοψηφία»!
Να, λοιπόν γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι και όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, σίγουρα έχει κάποια σκοπιμότητα. Γιατί, η ισοπέδωση όλων ενέχει μεγάλους κινδύνους για τη συνοχή μας ως κοινωνία.
Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτή τη τρικυμία και να βρεθούμε σε γαλήνιες θάλασσες; Έχω γράψει στο παρελθόν, ότι υιοθετώντας κάποιες καλές πρακτικές από τα αναπτυγμένα κράτη, όπως σεβασμός στον άνθρωπο, στις εργασιακές σχέσεις, στη δίκαιη φορολόγηση και αξιολόγηση, στην αξιοκρατία, και προσαρμόζοντάς τις στα δικά μας ήθη, έθιμα και παραδόσεις, μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω και να ισχυροποιήσουμε όχι μόνον τη χώρα μας, αλλά και τον εαυτό μας.
Τώρα θα μου πείτε, ότι όλα τα παραπάνω έχουν ήδη ειπωθεί και διατυπωθεί. Φυσικά δεν διατείνομαι ότι λέω κάτι καινούργιο, αλλά επειδή «Επανάληψις, μήτηρ πάσης μαθήσεως», πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά για ν’ αλλάξεις ρότα.
