Γράφει η Ευτυχία Αλικάκου
Τις τελευταίες εβδομάδες μαίνεται νυχθημερόν στα γαλλικά social media και όχι μόνο μία έντονη συζήτηση με αφορμή το μέτρο που υιοθέτησαν οι δήμαρχοι των Καννών, της Νίκαιας και άλλων παράκτιων περιοχών της γαλλικής ριβιέρας αναφορικά με την απαγόρευση του μπουρκίνι στις παραλίες. Τη στιγμή που η γαλλική κυβέρνηση είναι διχασμένη, πριν μία εβδομάδα το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε σε προσωρινή απόφαση που εξέδωσε την απαγόρευση εκτιμώντας ότι δεν υφίστανται «αποδεδειγμένοι κίνδυνοι» για τη δημόσια τάξη ενώ χαρακτήρισε το μέτρο σοβαρό και παράνομο περιορισμό των θεμελιωδών ατομικών ελευθεριών.
Αναμφίβολα, είναι δικαίωμα κάθε μουσουλμάνας γυναίκας να φασκιώνει κατ’αυτό τον τρόπο το σώμα της είτε βρίσκεται στη χώρα της είτε όχι. Και σε αυτό το σημείο βρίσκει, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, στο πλευρό της το νόμο καθώς οποιαδήποτε απαγόρευση σαν και αυτή στη γαλλική ριβιέρα έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις συνταγματικής ισχύος που κατοχυρώνουν το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης της προσωπικότητας. Καθώς, όμως, πρόκειται για τη Γαλλία κάποιος ίσως ισχυριστεί ότι προσκρούει και μάλιστα σφοδρά στις αρχές και στις αξίες που εγκολπώνονται στον όρο «laicite», σύμφωνα με τον οποίο τόσο το κράτος όσο και σε μερικές περιπτώσεις οι ίδιοι οι πολίτες οφείλουν να διαχωρίζουν εκφάνσεις της κοσμική ζωής από θρησκευτικές εκδηλώσεις και σύμβολα που μπορούν να επηρεάσουν την ελεύθερη βούληση των γύρω τους. Ας μην το δούμε όμως τόσο στενά, ας σταθούμε στην απάντηση που δίνουν οι μουσουλμάνες γυναίκες στην απαγόρευση: «Είναι ελεύθερη επιλογή μου να φοράω ότι θέλω». Είναι λοιπόν πράγματι το μπουρκίνι αποτέλεσμα της ανόθευτης βούλησης αυτών των γυναικών, ανεπηρέαστη από θρησκεία, οικογένεια και κοινωνικές επιταγές;!
Η απάντηση είναι ένα σχεδόν κατηγορηματικό και ηχηρό ΟΧΙ. Το 90% και πλέον αυτών των γυναικών δεν επέλεξαν να φοράνε αυτό το υπερσυντηρητικό σύμβολο υποβιβασμού του γυναικείου κάλλους, αυτό τις επέλεξε ή μάλλον άλλοι το επέλεξαν για αυτές. Στη φυσική του κατάσταση με βάση το DNA, κανένας άνθρωπος δεν αποδέχεται οτιδήποτε παραπέμπει σε καταπίεση. Κοινώς αν αυτές οι γυναίκες είχαν ποτέ την ευκαιρία-επιλογή να αποφασίσουν αν θα φορέσουν ένα ωραίο μπικίνι ή το μπουρκίνι να μην έχετε αμφιβολία ότι θα επέλεγαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία το πρώτο. Δείτε τα μικρά παιδιά στη παραλία πόσο αρέσκονται να κυκλοφορούν γυμνά στην ακτή και να παίζουν ανέμελα. Το ρούχο, πόσο μάλλον το μπουρκίνι δεν το θέλησε ο άνθρωπος, το θέλησε η κοινωνία και εν προκειμένω η θρησκεία για αυτόν.
Το επιχείρημα τους λοιπόν αποτελεί μέρος της πλύσης εγκεφάλου που έχουν υποστεί από μικρά κορίτσια στο όνομα ενός Φιλεύσπλαχνου θεού και έρχονται τώρα, όντας θύματα αυτής της παραπλανητικής βεβαιότητας να βαφτίσουν το μπουρκίνι ελεύθερη επιλογή. Αλλά αυτές έχουν το ελαφρυντικό της εξ απαλών ονύχων κατήχησης που έχουν υποστεί, οι άλλοι οι δήθεν θιασώτες του φιλελευθερισμού και των ανθρώπινων ελευθεριών πως γίνεται να ενθαρρύνουν τη χρήση ενός συμβόλου καταπίεσης στο όνομα της δήθεν ελεύθερης επιλογής;! Όποιος στέκεται βουβός απέναντι στην εικόνα μιας γυναίκας που καλύπτει έτσι το σώμα της, θάβοντας τη θηλυκότητα και τη γοητεία της επικαλούμενος την ανοχή που οφείλει να επιδεικνύει ο δυτικός πολιτισμός στις πολιτισμικές εκφράσεις άλλων λαών, όχι μόνο παραγνωρίζει το νόημα της λέξης «ελευθερία» αλλά παράλληλα διαιωνίζει τη διάκριση των δύο φύλων (οι μουσουλμάνοι άντρες δεν έχουν ειδική ενδυμασία για τη παραλία!).
Αυτές οι γυναίκες επέλεξαν να ζουν με τις οικογένειες τους σε μία κοσμική χώρα, σε μία φιλελεύθερη ανοιχτή δημοκρατία στην οποία δεν χωράνε επ’ ουδενί οι θρησκευτικές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες αυτού το είδους. Μπορεί πράγματι η απαγόρευση των δημάρχων να είναι ο λάθος δρόμος, καθώς δεν περνά μέσα από τη πειθώ και τη νουθεσία αλλά από τον εκβιασμό. Η ίδια η γαλλική εκπαίδευση- κοινωνία όμως οφείλει να διδάξει σε αυτές τις γυναίκες ότι τα δικαιώματα και οι διεθνείς συνθήκες υψώνονται πάνω από τις «ελευθερίες» της θρησκείας και τους κράτους τους. Τότε και μόνο τότε η θρησκεία θα πάψει να αποτελεί το μεγαλύτερο ναρκωτικό του σύγχρονου δυτικό-ευρωπαϊκού πολιτισμού.
