Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Το ημερολόγιο γράφει 31η Ιανουαρίου 1996. Υπενθυμίζεται ότι την εποχή της κρίσης πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Κωνσταντίνος Σημίτης, (που λόγω ασθενείας του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου εκλέχθηκε εσπευσμένα από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ στις 18 Ιανουαρίου του 1996). Τα γεγονότα κατά το διάστημα της κρίσης των Ιμίων είναι γνωστά. Μια άγνωστη πτυχή της κρίσης είναι γιατί οι Τούρκοι επέλεξαν το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να λάβουν χώρα τα σχέδια τους περί γκρίζων ζωνών. Στην ουσία οι Τούρκοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάλληλη ευκαιρία μέσω της τότε μεταβατικής περιόδου για την ελληνική κυβέρνηση.
Σήμερα, η Ελλάδα κινδυνεύει να βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση αν και κατά την άποψη μας η Τουρκία κατάλαβε το λάθος της το 1996. Η Τουρκία το 1996 ξύπνησε την κυβέρνηση Σημίτη η οποία δρομολόγησε σειρά εξοπλιστικών προγραμμάτων με στόχο της βελτίωση της εθνικής στρατιωτικής ισχύος ώστε να πετύχουμε ένα θετικό ισοζύγιο δυνάμεων. Δεν συμφέρει πλέον για κανέναν λόγο η Τουρκία να ξυπνήσει τα εθνικά αντανακλαστικά της παρακμάζουσας πολιτικά και οικονομικά Ελλάδας. Η Τουρκία αρκείται στην πολιτική του πειθαναγκασμού- εξαναγκασμού του αντιπάλου προβάλλοντας την στρατιωτική της ισχύ σε τόπο και χρόνο κάνοντας την Ελλάδα να υποχωρεί διαρκώς έχοντας κατά νου φοβικά σύνδρομα κατευνασμού. Συνεπώς, εκτίμηση μας είναι πως η Τουρκία δεν θα προχωρήσει σε κάποιο θερμό επεισόδιο μέσα στους επόμενους μήνες μέχρι ότου υπάρχει μια πολιτική ηγεσία. Δεν αποκλείεται όμως, να λάβει χώρα κάποιο επεισόδιο αφού «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται».
Πάντως σε πλήρη ετοιμότητα βρίσκονται οι Ένοπλες Δυνάμεις υπό το φόβο μίας προβοκάτσιας ή της πρόκλησης ενός θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο ή στον Έβρο τις ημέρες των εκλογών καθώς και μετά από αυτές σε περίπτωση που το πολιτικό σκηνικό παραμείνει ρευστό και δεν σχηματισθεί αμέσως κυβέρνηση.
Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή από την νέα ελληνική κυβέρνηση καθώς εκτός από τα οικονομικά θέματα, θα κληθεί χειριστεί λεπτής φύσεως ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Το χειρότερο δε όλων, είναι πως ο προεκλογικός αγώνας επικεντρώνεται αποκλειστικά και μόνον σε θέματα οικονομικής πολιτικής και πουθενά αλλού.
