Γράφει ο Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς*
Μπορεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ. να γλύτωσε την κα. Γεννηματά από τα δύσκολα, ωστόσο μια επιλογή συνεργασιών εντός κοινοβουλίου και η συνέχιση της αντι-ΣΥΡΙΖΑ αλά καρτ ρητορικής θα μεταβάλλει σταδιακά το ΚΙΝ.ΑΛ. σε ένα “κόμμα Γκένσερ”. Ο κος. Χανς Ντίτριχ Γκένσερ -Freie Demokratische Partei- υπήρξε ένας εμβληματικός Γερμανός πολιτικός και ο μακροβιότερος υπουργός των Εξωτερικών και πάγιος κυβερνητικός εταίρος της εκάστοτε γερμανικός κυβερνητικός για 30 χρόνια περιπου, οπαδός της συμβιβαστικής εξωτερικής πολιτικής μεταξύ Δύσης (Η.Π.Α.) και Ανατολής (Ε.Σ.Σ.Δ.) στα χρόνια πριν την λήξη του Ψυχρού Πολέμου.
Μπαλαντερ… Kingmaker… Μαξιλαράκι…
Από τον Οκτώβριο του 1974 έως τον Φεβρουάριο του 1985 διετέλεσε πρόεδρος του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος (F.D.P.) και κατά την διάρκεια της θητείας του συντελέστηκε μια αλλαγή στην πολιτική συνεργασίας του F.D.P. για το σχηματισμό κυβερνήσεων, τόσο σε ομοσπονδιακό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατιδίων. Από το 1982 το F.D.P. ξεκίνησε να συνεργάζεται με το συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU), αντί για τους Σοσιαλδημοκράτες (S.P.D.), με τους οποίους συνεργαζόταν έως τότε. Στην γερμανική πολιτική σκηνή εκείνης της εποχής που οι συνεργασίες “μεγάλου συνασπισμού” ήταν ακόμα δύσκολες, ο διπλωματικός και παμπόνηρος κος. Γκένσερ συνέβαλε πάντοτε στον σχηματισμό κυβερνήσεων ως ο “χρήσιμος εταίρος” και ο ίδιος εξασφάλιζε υψηλά αξιώματα, είτε ως αντικαγκελάριος, είτε ως (επί 19 χρόνια) πανίσχυρος υπουργός Εξωτερικών (25 χρόνια). Μέγας φιλελεύθερος και πατριώτης, έμεινε στην γερμανική και ευρωπαϊκή ιστορία για τα πολλά θετικά του.
Με την αυθαιρεσία που εμφιλοχωρεί σε μια τέτοια “αναγωγή”, το ΚΙΝ.ΑΛ. μπορεί να μεταβληθεί στο ελληνικό ”πράσινο” αντίστοιχο του F.D.P.. Όχι τόσο λόγω πολιτικής ατζέντας, όσο ως το συμπλήρωμα που μπορεί να απαιτήσουν οι συνθήκες του νέου ”ισχυρού” δικομματισμού που διαμόρφωσε το εκλογικό αποτέλεσμα. Με τον Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη ”καβάλα στο άλογο”, πανίσχυρο και με καθαρό σταθερό πολιτικό διάδρομο τετραετίας και με τον Αλέξη Τσίπρα αδιαμφισβήτητο ηγέτη της ευρύτερης αριστεράς και με οπαδούς μπετόν αρμέ, η κα. Φώφη Γεννηματά πρέπει να αποφασίσει εάν της ταιριάζει πολιτικά το “κοστούμι” του Χανς Ντίτριχ Γκένσερ. Με περίπου 30% -6 μονάδες κάτω από το ποσοστό του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015-, παρά την εφαρμογή ενός σκληρού μνημονίου και ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ τσουνάμι, ο Τσίπρας οφείλει να μετασχηματίσει ιδεολογικά, κοινοβουλευτικά και οργανωτικά το κόμμα του σε μια παράταξη της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και να δημιουργήσει “σημεία επαφής” με τους όμορους χώρους και προς τα Αριστερά και προς το Κέντρο, ίσως και την Δεξιά. Θα το καταφέρει; Έχει χρόνο…
Τι θα κάνει η κα. Φώφη Γεννηματά μέχρι το 2023;
Το άθροισμα 158+22 (οι βουλευτές που εκλέγουν Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛ.) την οδηγεί, ίσως, σε κοινοβουλευτικές συμπράξεις με τον κο. Κυριάκο Κ. Μητσοτάκη για την ψήφιση νομοσχεδίων που θα φέρει η νέα κυβέρνηση και μάλλον ταιριάζουν στο “DNA” της σχετικά και απαλά δεξιόστροφης κοινοβουλευτικής της ομάδας (πλην Καμίνη). Μπορεί η αυτοδυναμία της Ν.Δ. να την γλύτωσε από τα δύσκολα, ωστόσο μια επιλογή συνεργασιών εντός κοινοβουλίου και η συνέχιση της αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρητορικής θα μεταβάλλει σταδιακά το ΚΙΝ.ΑΛ. σε ένα “κόμμα Γκένσερ”.
Για τον κο. Αλέξη Τσίπρα μια τέτοια εξέλιξη επεκτείνει τον χώρο μέσα στον οποίο μπορεί να κινηθεί στο πλαίσιο ενός αντι-δεξιού μετώπου και μιας αυξανόμενης έντασης αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την άλλη, όμως, απαιτείται προσοχή διότι δυσκολεύει την δυνατότητα συμπράξεων σε μελλοντικό χρόνο. Εάν πολλοί στρέφουν τα βλέμματα στην “παράδοση- παραλαβή” Τσίπρα- Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου, η πιο ενδιαφέρουσα ίσως συνάντηση θα ήταν αυτή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την επικεφαλής του ΚΙΝ.ΑΛ. Κάποια στιγμή θα συμβεί. Ίσως αρκετά σύντομα.
”Ευτυχώς” ήταν και ο Βαρουφακης
Η Φώφη Γεννηματά, παρότι “απέπεμψε” τον κο. Ευάγγελο Βενιζέλο υιοθέτησε -ή έστω ευχόταν με πάθος- την “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σκοπός δεν επιτεύχθηκε… και τα φληναφήματα περί διψήφιου ποσοστού με παράλληλη κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκαν ανοησίες της μαξιμαλιστικής προεκλογικής ρητορικής ορισμένων συνεργατών της. Μπροστά της έχει, ακόμα, το πολιτικό δομικό ζήτημα που λέγεται Αλέξης Τσίπρας. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχασε δυνάμεις, μα εκείνος όχι… και αρκετοί είναι εκείνοι που προσεύχονται να συνεχίζει να υπάρχει το ”ανάχωμα” του κου. Βαρουφάκη… Ο ΣΥΡΙΖΑ πέθανε, ζήτω το κόμμα Τσίπρα. Και επιτελούς, ας κάτσουν ήσυχα οι βαρόνοι της γαλάζιας παράταξης. Εκλογές ξανά το 2023. Το χρειάζονται η πατρίδα και η κοινωνία.
«Και έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις», έγραφε ο Διονύσης Σαββόπουλος πριν από πέντε δεκαετίες στο πανέμορφο τραγούδι «Οι παλιοί μας φίλοι»…
*Επικοινωνιολόγος/
