Γράφει ο Μανόλης Καμπουράκης
Ποιο είναι άραγε το σημαντικότερο στοιχείο για να φτάσει μία ομάδα στην κορυφή; Η τακτική; Τα φυσικά χαρακτηριστικά; Το ταλέντο; Η προσήλωση; Η συγκέντρωση; Έχουμε δει αγώνες που όλα τα παραπάνω στοιχεία στην πραγματικότητα σμπαραλιάζονται. Όχι όλα μαζί αλλά το καθένα σε διαφορετικό αγώνα. Αυτό που δεν έχει αμφισβητηθεί ποτέ είναι το κίνητρο. Καμία ομάδα δεν έφτασε στην κορυφή χωρίς οι παίκτες της να είναι γεμάτοι με το κίνητρο του τίτλου. Οι μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έχουν ασχοληθεί με αυτό το συναίσθημα που ανατρέπει τα δεδομένα. Δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο ούτε πέντε αγώνες όπου το κίνητρο που είχε η κάθε ομάδα έκανε την διαφορά.
Ο αγώνας του Σαββατοκύριακου ανάμεσα σε Γουεστ Μπρομ και Τσελσι ήταν η επιβεβαίωση της παραπάνω διαπίστωσης. Οι παίκτες του Μουρίνιο δεν έχουν απολύτως κανένα κίνητρο. Είναι πρωταθλητές, αγώνας για το Κύπελλο δεν υπάρχει στο μέλλον ενώ το αφεντικό είναι απόλυτα ευχαριστημένο από τα αποτελέσματα της δουλειάς του Πορτογάλου. Απέναντι η Γουεστ Μπρομ μια μικρομεσαία ομάδα που με νίκη εξασφάλιζε την παραμονή της και είχε τεράστιο κίνητρο να κυνηγήσει την νίκη. Αποτέλεσμα! Η Τσέλσι ταπεινώθηκε, φάνηκε μικρομεσαία και η Γουεστ Μπρομ εξασφάλισε την παραμονή της στην κατηγορία.
Ας σταθούμε και σε δύο μέντορες αυτού του μαγικού φίλτρου. Δύο προπονητές που έχουν κερδίσει πολλούς αγώνες και τίτλους χάρη στην έφεσή τους να δίνουν στους παίκτες τους κίνητρα. Ο πρώτος είναι ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Ο Αργεντινός θα έπρεπε να προσκληθεί από σχολές επίδοξων προπονητών, δημοσιογράφων για να μιλήσει για αυτό το χάρισμα που έχει. Το λατινικό του ταπεραμέντο ενισχύει την προσπάθειά του να δώσει νέα κίνητρα στους παίκτες του. Έχει καταφέρει να σπάσει το δίπολο Ρεάλ-Μπάρτσα και να κερδίσει πολλούς αγώνες αλλά και σημαντικούς τίτλους. Μάλιστα είναι τόσο καλός που δίνει κίνητρο ακόμα και στους φιλάθλους να φωνάξουν πιο δυνατά και να δημιουργήσουν καλύτερη ατμόσφαιρα.
Ο δεύτερος είναι η προσωπική μου προπονητική αδυναμία και ακούει στο όνομα Γιούργκεν Κλοπ. Με πολλές επιτυχίες στο παλμάρε του έχει καταφέρει πλείστες φορές να εμπνεύσει τους παίκτες του να παλεύουν και να κερδίζουν τους αντιπάλους τους. Τι να θυμηθούμε; Τα δύο σερί πρωταθλήματα ή την τρελή πορεία στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με την πρόκριση μέσα στο Μπερναμπέου; Στον φετινό ημιτελικό απέναντι στην Μπάγερν, στην ομάδα που του πήρε τα σημαντικότερα δημιουργήματά του έδωσε το κατάλληλο κίνητρο στους παίκτες του. Η Ντορτμουντ κατάφερε να ισοφαρίσει μέσα στην έδρα της Μπάγερν, να αντέξει στην διαδικασία των πέναλτι και τώρα να διεκδικεί το κύπελλο σε μια αποτυχημένη χρονιά για την ομάδα της Βεστφαλίας.
Το κίνητρο είναι ένα από τα βασικά εφόδια που επιβάλλεται να έχει μια ομάδα για να φτάσει στην κορυφή. Δεν είναι ένα ποδοσφαιρικό γνώρισμα ή χαρακτηριστικό αλλά ένα συναίσθημα που γιγαντώνει όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του ποδοσφαίρου. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με το μαγικό φίλτρο του Πανοραμίξ με το οποίο οι Γαλάτες κέρδιζαν ολόκληρες στρατιές Ρωμαίων. Πάντως είτε έχει άυλη είτε υλική μορφή έχει το ταλέντο να σε απογειώνει. Μπορεί να εξουδετερώσει κάθε άμυνα, κάθε τακτική, κάθε παίκτη και προπαντών τα δεκάδες εκατομμύρια. Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν την σημασία του και πόσο εύκολα αλλάζει τα δεδομένα μέσα στο γήπεδο.
