Πριν δυο βδομάδες έφυγε από τη ζωή ο πρώην Υπουργός και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος. Ειπώθηκαν όσα πρέπει σε αυτές τις περιπτώσεις και διανεμήθηκε ένα βιογραφικό του εκλιπόντος.
Εκεί διαβάζουμε μεταξύ άλλων και τα εξής: “Ο Θεόδωρος Αναγνωστόπουλος γεννήθηκε στις 12/8/1936 στην Καρδίτσα και ήταν γιος του πρώην βουλευτή της ΕΠΕΚ και Ένωσης Κέντρου Γιώργου Αναγνωστόπουλου. Το 1974, εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Καρδίτσας με το ψηφοδέλτιο της ΕΚ/ΝΔ. Την ίδια χρονιά είχε διατελέσει νομάρχης Καρδίτσας. Διατέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης και υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Ο γιος του Γιώργος είναι σήμερα βουλευτής στην εκλογική περιφέρεια της Καρδίτσας.”
Συμπέρασμα: Μία και μόνη οικογένεια στην Καρδίτσα έχει αναδείξει τρεις βουλευτές, καθώς η βουλευτική έδρα όπως φαίνεται πήγαινε από πατέρα σε γιό.
Αυτό το «βιολί» μπορεί να λέγεται «αντιπροσωπευτική δημοκρατία»; Προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων είναι αναγκαίο να επισημανθεί ότι προφανώς δεν είναι η μόνη πολιτική οικογένεια που παραδίδει την «καρέκλα» από τη μια γενιά στην άλλη. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Δεν πρόκειται περί εξαίρεσης αλλά για κανόνα και οφείλουμε κάποια στιγμή να αναρωτηθούμε σοβαρά τι είδους πολιτεύματος έχουμε. Διότι, ούτε φαίνεται, ούτε είναι τόσο δημοκρατικό, το «βουλευτιλίκι» να κληρονομείται λες και πρόκειται για συμβολαιογραφείο ή οικογενειακό μπακάλικο.
Επειδή λοιπόν στην ουσία μιλάμε για ένα πολιτειακό υβρίδιο που θα ήταν πιο σωστό να αποκαλείται «κληρονομική ολιγαρχία», να ευελπιστούμε πως στην επόμενη αναθεώρηση, ο συνταγματικός νομοθέτης θα κάνει περισσότερα επ’ αυτού;
