Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος, Συγγραφέας
Η αυτοαποκαλούμενη κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας πασχίζει να αποδείξει ότι διαθέτει ευαισθησίες απέναντι στους συμπολίτες μας που βρίσκονται στη δυσχερέστατη οικονομική κατάσταση. Ανακοινώνει περιχαρής ότι από την υπέρβαση του στόχου για το δημοσιονομικό πλεόνασμα θα χορηγήσουν από χίλια ευρώ σε ένα εκατομμύριο Έλληνες.
Και που είναι το κακό, είναι η προφανής ερώτηση. Τι πειράζει να ανακουφιστούν κάποιες οικογένειες που δυσκολεύονται ακόμη και να επιβιώσουν, μέχρι και να διασφαλίσουν τα απολύτως απαραίτητα. Πρόσφατα είναι τα στοιχεία που καταγράφουν ότι ένα 33% των κατοίκων αυτής της χώρας ζουν σε συνθήκες φτώχειας.
Βέβαια πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε σχετική παροχή, η κυβέρνηση όφειλε να έχει ήδη προβεί σε δυο πολύ συγκεκριμένες παραδοχές, ώστε η εικόνα αυτής της πρωτοβουλίας να είναι πλήρης και να μπορεί καθένας μας να κατανοήσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο προωθείται αλλά και τον ακριβή μηχανισμό λειτουργίας του.
Το ποσοστό όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια άρα η κυβερνητική πολιτική δεν ήταν και τόσο… κοινωνικής σωτηρίας. Η επαναφορά της οικονομίας στην ύφεση και η αρχική αύξηση των ανέργων δυσχέρανε την διαβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων κι έστειλε πολλούς από αυτούς στην ξενιτιά ως οικονομικούς μετανάστες. Άρα αυτό που τώρα υποτίθεται ότι έρχονται να αντιμετωπίσουν είναι ένα πρόβλημα που οι ίδιοι γιγάντωσαν.
Τι είναι όμως το κοινωνικό μέρισμα και υπό ποιες προϋποθέσεις θα ήταν μια θετική κίνηση; Η υπέρβαση του στόχου για το πλεόνασμα επιτυγχάνεται με τρεις τρόπους. α) Ανάπτυξη της οικονομίας πέραν του αναμενόμενου. β) Υπερβάλλουσα μείωση των δαπανών, γ) Αύξηση των εσόδων μέσω της φορολογίας.
Τι ακριβώς “πέτυχε” η κυβέρνηση; Στήριξε την συντήρηση των εσόδων σε υψηλό επίπεδο μέσω της φορολογικής καταιγίδας και ταυτόχρονα με την καθυστέρηση πληρωμής των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου προς τους ιδιώτες διατήρησε την αίσθηση μιας στιγμιαίας μεγέθυνσης του πλεονάσματος. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έγινε όταν χορηγήθηκε κοινωνικό μέρισμα επί Σαμαρά, όπου εντός του 2014 κάποιοι φόροι άρχισαν να μειώνονται και τα ληξιπρόθεσμα περιορίστηκαν σε σημαντικό βαθμό.
Την στιγμή που με τις δυο παραπάνω επιλογές στέρησε από την οικονομία την δυναμική δημιουργίας πολλών περισσότερων νέων θέσεων εργασίας και πολύ ταχύτερης αποκλιμάκωσης της ανεργίας, μοιράζει εφάπαξ επίδομα σε όσους κατόρθωσε να καταστήσει πένητες! Φαύλος κύκλος αδημιούργητης ασάφειας… Πόσο μάλλον που αυτό που δίνεται στην τσέπη αφαιρείται από την άλλη, είτε με μείωση ή κατάργηση επιδομάτων, είτε με αύξηση του ΦΠΑ.
Κάθε άτομο απαιτεί πρωτίστως τον σεβασμό και την ευκαιρία στην δημιουργία, την δουλειά, την πραγματοποίηση του προσωπικού του ονείρου. Η ελεημοσύνη μέσα από διαδικασίες οικονομικής κοροϊδίας προσβάλλουν την τιμή και την υπόσταση του και τον μετατρέπουν σε έρμαιο των εκάστοτε πολιτικών προθέσεων δίχως δείγμα προοπτικής και ουσιαστικής αλλαγής.
