Νομικό πλαίσιο που θα επιτρέπει το «κούρεμα» στα δάνεια των ελληνικών τραπεζών, ετοιμάζει η κυβέρνηση. Το έργο της σύνταξής του το ανέλαβαν δύο γνωστά δικηγορικά γραφεία στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή» η ανάθεση του έργου έγινε πριν από μερικές εβδομάδες, η παράδοσή του θα γίνει –αν όλα πάνε καλά– πριν από το τέλος του Σεπτεμβρίου και, αν επίσης όλα πάνε καλά, η εφαρμογή του θα ξεκινήσει μέσα στον Οκτώβριο.
Το σχέδιο
Αν όλα πάνε καλά και κυρίως γρήγορα, τότε το σχέδιο δράσης είναι χαραγμένο. «Κούρεμα» δανειακών υποχρεώσεων θα γίνεται κατ’ αρχάς μόνο σε εταιρείες με αντικειμενικά βιώσιμες προοπτικές.
Οι υπόλοιπες θα εξαιρούνται. Θα προηγείται η εκδήλωση σοβαρού επενδυτικού ενδιαφέροντος από τρίτους, οι οποίοι θα αναλαμβάνουν και να «τρέξουν» την επιχείρηση προς την επόμενη μέρα.
Πώς θα εντοπίζονται; Κυρίως από τις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες, εκτός από το «κούρεμα», θα συνεισφέρουν και σε φρέσκο ρευστό.
Ποιοι θα αποκλείονται; Οι παλιοί βασικοί μέτοχοι. Εκτός και αν, στο «παρά πέντε», όσοι έχουν λεφτά αποφασίσουν να συμμετάσχουν και αυτοί ενεργά στην προσπάθεια διάσωσης. Αλλά από δεύτερο πλάνο.
Περιθώρια για νέες καθυστερήσεις δεν υπάρχουν. Ειδικά στο κομμάτι των επιχειρηματικών δανείων, από την αναδιάρθρωση των οποίων εξαρτάται σχεδόν το σύνολο της ανάταξης της ελληνικής οικονομίας, έχουν εξαντληθεί προ πολλού. Σύμφωνα με την τελευταία επίσημη καταμέτρησή τους, έφτασαν τα 65 δισ. ευρώ.
Την ίδια ώρα, όμως, κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη να προχωρήσει στο ξεκαθάρισμά τους, από τον φόβο μήπως καταλήξει στη… φυλακή. Η κατηγορία της απιστίας επικρέμαται στα κεφάλια όλων όσοι έχουν την ευθύνη της υπογραφής, σήμερα, στις τράπεζες. Γι’ αυτό και κανείς δεν τη βάζει.
Αν όμως το νομικό πλαίσιο ξεκαθαρίσει –όπως ελπίζεται– και το «κούρεμα» στη βάση ενός βιώσιμου προγράμματος αναδιάρθρωσης επιτραπεί, τότε κάτι θα αρχίσει να κινείται στο επιχειρείν.
Μέχρι τότε…
Μέχρι τότε θα γίνονται απλώς μεμονωμένες κινήσεις και αυτές μόνο όταν είναι διασφαλισμένες από κάθε πλευρά, δηλαδή οικονομική, αλλά και ποινική. Οπως για παράδειγμα:
α) Οι πλειστηριασμοί των περίπου 5.000 ακριβών ακινήτων –κυρίως εξοχικών– η πώληση των οποίων δεν θα προκαλέσει το αίσθημα κανενός, παρ’ εκτός των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, είναι (κυρίως πρώην) πλούσιοι, που σταμάτησαν να τακτοποιούν τα υψηλά δάνειά τους εδώ και καιρό. Συνεπώς, είναι σχετικά «εύκολες» κοινωνικά και πολιτικά περιπτώσεις, αφού μιλάμε για σπίτια αξίας άνω των 300.000 ευρώ.
β) Οι πωλήσεις μικρών σχετικά πακέτων δανείων σε ξένα funds, αρχής γενομένης από το πρώτο deal που θα ανακοινωθεί μέσα στις επόμενες ημέρες. Πωλήτρια θα είναι μία από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες της χώρας και αγοραστής γνωστό ξένο επενδυτικό κεφάλαιο. Προς το παρόν, είναι άγνωστο σε ποια τιμή θα πουληθούν αυτά τα δάνεια, αλλά η κοστολόγησή τους θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
