Γράφει ο Μηνάς Περάματζης*
Ο Νίκος Σαραντάκος γράφει στο «Αλφαβητάρι των ιδιωματικών εκφράσεων» τα εξής:
“Κρεμάω / απλώνω / έχω λυμένο το ζωνάρι μου για καυγά: ζητώ αφορμές να ανοίξω καυγά, είμαι φίλερις, προκαλώ· από τη συνήθεια των παλιών νταήδων να αφήνουν το ζωνάρι τους να κρέμεται, για να το πατήσει κάποιος και να βρουν αφορμή να κάνουν καυγά μαζί του.”
Έτσι κυκλοφορούσαν τον παλιό καιρό οι «κουτσαβάκηδες», οι «μοσχόμαγκες» και γενικά οι διάφοροι ψευτοπαλληκαράδες που λυμαίνονταν την Αθήνα και τον Πειραιά. Μαύρο παντελόνι, σακάκι φορεμένο από το ένα μανίκι, καβουράκι πάνω σε λιγδωμένες αφέλειες, ένα κόκκινο ζωνάρι που κρεμόταν η μία του άκρη και Θεός φυλάξοι τον κακόμοιρο που θα έκανε το λάθος να το πατήσει!
Κάπως έτσι πολιτεύονται και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, αυτό το εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα εξακολουθεί να κάνει σαματά στηριζόμενο στη βία και πλέον κυβερνά …αντιπολιτευόμενο! Βέβαια, εύλογα θα πει κανείς, τι άλλο μένει σε μια κυβέρνηση (η οποία δεν έχει το παραμικρό σχέδιο και δεν γνωρίζει τα στοιχειώδη για τη λειτουργία του κράτους, της οικονομίας και των θεσμών) παρά να κάνει καυγά για τον …καυγά, προκειμένου να ικανοποιήσει το εκλογικό της ακροατήριο· όσοι, τελοσπάντων, έχουν απομείνει σε αυτό.
Από νωρίς οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βάσισαν τον πολιτικό τους σχεδιασμό στη βία. Δεν είναι μόνο ότι τους εξυπηρετούσε αυτό το έκρυθμο κλίμα που υπήρχε από τα χρόνια του πρώτου κιόλας μνημονίου, αλλά – ακόμα χειρότερα – ενθάρρυναν την κάθε πράξη βίας απέναντι στις κυβερνήσεις των «Γερμανοτσολιάδων» ή «Τσολάκογλου», όπως τις αποκαλούσαν. Όταν «αυθόρμητα» μαζεύονταν δήθεν αγανακτισμένοι πολίτες έξω από τα σπίτια στελεχών της κυβέρνησης ή τις ταβέρνες που γευμάτιζαν για να τα τραμπουκίσουν και να τα προπηλακίσουν, ποιος μπορεί να ξεχάσει πως ήταν ο ίδιος ο κ. Τσίπρας που πρακτικά έδινε το σύνθημα, απειλώντας τους δημοκρατικά εκλεγμένους βουλευτές και υπουργούς πως δε θα μπορούν να βγαίνουν έξω από τα σπίτια τους. Ο ίδιος άλλωστε παραδέχτηκε, αναφερόμενος σε αυτές τις πρακτικές, πως «δεν είναι βία κανένα γιαουρτάκι».
Τις ίδιες όμως μεθόδους ακολουθούν ακόμα και σήμερα που βρίσκονται στην κυβέρνηση: είτε μιλάμε για τον ανώτατο δικαστή του ΣτΕ που στην κυριολεξία κρέμασαν στα μανταλάκια (με την δημοσιοποίηση ευαίσθητων προσωπικών του δεδομένων από την εφημερίδα-όργανο του ΣΥΡΙΖΑ ΑΥΓΗ) και τις καθημερινές πλέον επιθέσεις στην Δικαιοσύνη και τον Τύπο, είτε για το show του ίδιου του πρωθυπουργού από τα έδρανα της Βουλής ασκώντας αντιπολίτευση στον προ δεκατριών ετών πρωθυπουργό Σημίτη, το ζητούμενο είναι πάντοτε ένα: ο εκβιασμός προσώπων και καταστάσεων με στόχο τη διατήρηση της εξουσίας.
Κάθε μέρα που περνά, το εθνικολαϊκιστικό μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ βλέποντας τα νούμερά του στις δημοσκοπήσεις να κατρακυλούν, μοιάζει ολοένα και περισσότερο με παραβάτη-οδηγό που κατεβαίνει από το αυτοκίνητο με “λυμένο το ζωνάρι για καυγά”, προκειμένου να καλύψει την έκνομη του συμπεριφορά και την άγνοια που τον διακατέχει. Βλέπουν το τέλος της κυβέρνησής τους να πλησιάζει, με εκκωφαντικό μάλιστα τρόπο αφού εξαντλούν και τα τελευταία αποθέματα από τον “θησαυρό των αξιομισθιών των αγίων” για να πληρώσουν την τηλεκάρτα του ισοβίτη, δίνοντας πλέον την εντύπωση πως τσακώνονται για να τσακώνονται μήπως και καταφέρουν να σώσουν τα προσχήματα.
Παρόλο που δύο χρόνια τώρα έχουν τις τύχες του λαού στα χέρια τους, εξακολουθούν να δείχνουν με το δάχτυλο ως υπαίτιους τους προηγούμενους κυβερνώντες, τους διεθνείς θεσμούς, την οικονομική κρίση, την τύχη τους τη μαύρη…οποιονδήποτε άλλο πέρα από την ανεπάρκεια και την ημιμάθεια που τους διακρίνει. Ωστόσο, μπροστά στην βέβαιη ήττα που έρχεται, το όχημα της συγκυβέρνησης είναι αυτό που φαίνεται να έχει λυμένο το χειρόφρενο και με διακόσια να κατεβαίνει τον κατήφορο της πολιτικής αντιπαράθεσης, παίζοντας το παιχνίδι της Χρυσής Αυγής και των λοιπών ακραίων σχημάτων.
*Ο Μηνάς Περάματζης είναι οικονομολόγος
