Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Ένα ακόμη Eurogroup μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της οδηγήθηκε σε αδιέξοδο με τα εμπλεκόμενα μέρη να μην μπορούν να συμφωνήσουν στους όρους οι οποίοι θα ξεκλειδώσουν και τυπικά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης.
Δεν αποτελεί μυστικό πως τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση υπό την ανοχή και τα στραβά μάτια του Δ.Ν.Τ. φαίνεται να παίζει ένα blame-game το οποίο κατά πάσα περίπτωση εξυπηρετεί μικροκομματικά συμφέροντα με ρεβανσιστικές τάσεις. Έπειτα και την ‘’συνθηκολόγηση” του προηγούμενου έτους, η οποία μάλιστα συνδυάστηκε με την ταυτόχρονη απομάκρυνση από τις κυβερνητικές θέσεις αρκετών προσώπων που αποτελούσαν εμπόδια, όλοι πίστευαν πως η ελληνική κυβέρνηση ‘’πήρε το μάθημα της’’, και κατάλαβε πως ο ρεαλισμός είναι η μόνη διέξοδος.
Αντ’ αυτού όμως έπειτα από ένα 6μηνο σχετικής προόδου, τα πράγματα φαίνεται πως δεν είναι έτσι όπως νομίζαμε. Η διαπίστωση για εμένα δεν είναι καινούργια, καθώς από την πρώτη στιγμή έχω τονίσει πως η ιδεολογικοπολιτική διαφορά της ‘’πρώτης φοράς Αριστεράς’’ δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορέσει να ανταποκριθεί στα ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα της τραυματισμένης Ευρώπης.
Και αυτό διότι θεωρώ πως κανένας μέσα στην Κ.Ο. του Σύριζα-Ανελ δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το μέλλον και την πορεία της Ευρώπης, καθώς η ‘’καρέκλα’’ και οι υπουργικοί θώκοι φαντάζουν πιο ελκυστικοί για εκείνους.
Έπειτα από την μικρή αυτή διαπίστωση που ενέχει δυστυχώς μεγάλους κινδύνους, ας επιστρέψουμε στην περίφημη διαπραγμάτευση. Για πρώτη φορά που ασχολούμαι με την δημοσιογραφία, έχω επιλέξει να παρατηρώ σε καθημερινό επίπεδο τις εξελίξεις και τα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης στον συγκεκριμένο νευραλγικό τομέα, καθώς είμαι πολύ περίεργος να δω με τα ίδια μου τα μάτια τις θέσεις, πολιτικές καθώς και τακτικές της κυβέρνησης ίσως στην πιο σημαντική καμπή του ελληνικού δημοσιονομικού προγράμματος.
Δεδομένης της ύπαρξης λαϊκισμού και ευθυνοφοβίας εκ μέρους του Σύριζα-Ανέλ κατά την περίοδο της εκλογής ΠτΔ, δεν είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε ότι εκείνη η περίοδος υπήρξε μια τεράστια ευκαιρία της χώρας να απεμπλακεί από τον βραχνά των μνημονίων. Η τότε στάση της σημερινής κυβέρνησης ερμηνεύτηκε ορθώς από αρκετούς ως εξέχων λαϊκισμός, με ιδιοτελή κίνητρα. Η σημερινή της στάση πως θα πρέπει να χαρακτηριστεί;.
Είναι πολύ απλό. Ο λαϊκισμός και η ιδιοτέλεια δεν έχει φύγει από το κάδρο, απλά παραγκωνίζεται σε πιο χαμηλή θέση μέρα με την μέρα, καθώς τα σκάνδαλα και τα ψέματα αποκαλύπτονται και βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η ειδοποιός διαφορά έγκειται στο γεγονός πως πλέον έχουμε ένα μείγμα λαϊκισμού – ιδεολογικής προκατάληψης.
Θα μπορούσε να γελάσει κάποιος εάν του ανέφερα πως η κυβέρνηση αυτή αποτελείται από ανθρώπους που ονειρεύονται μια πιο light έκδοση Κομμουνισμού.
Η κυβέρνηση οφείλει να κλείσει την αξιολόγηση την οποία η ίδια δρομολόγησε με την υπογραφή της σε δυσβάσταχτα μέτρα, και που επ’ ουδενί δεν της επιτρέπουν να παίζει στα ζάρια το μέλλον και την ολόκληρης χώρας στο βωμό μικροπολιτικών παιχνιδιών που έχουν ‘’άρωμα’’ τύψεων για τις προηγούμενες ενέργειες της.
Θα μου πει κάποιος μα καλά είσαι τρελός; Δεν βλέπεις ότι διαπραγματεύονται σκληρά για εμάς; Η απάντηση μου είναι πως όταν διαπραγματεύεσαι πρέπει εκ των προτέρων να είσαι στην θέση να κατανοήσεις τον βαθμό αλλά και τις τακτικές ελιγμού που διαθέτεις, δίχως να παίρνεις μέρα με την μέρα στον λαιμό σου ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Τα στοιχεία συνηγορούν ακράδαντα στα λεγόμενα μου, και φυσικά είναι κάτι το οποίο διαπιστώνει ο καθένας από εμάς κάνοντας μια απλή βόλτα στην περιοχή του. Δεν πρέπει δηλαδή να προξενεί εντύπωση το γεγονός πως για ακόμη μια χρονιά:
Η χώρα βυθίστηκε ξανά σε ύφεση:
Είχαμε εκροές καταθέσεων 4 δισ. ευρώ το πρώτο δίμηνο του 2017 εν μέσω capital controls.
H ανεργία αυξήθηκε κατά 114.000 νέα άτομα.
Και η κυβέρνηση έχει προβεί σε στάση πληρωμών προς τους ιδιώτες.
Για να μην κουράζω άλλο, κλείστε την αξιολόγηση εδώ και τώρα και συμμαζέψτε όσο προλαβαίνετε τα κακώς κείμενα γιατί η ώρα της κρίσης πλησιάζει και η άνοδος ακραίων κινημάτων ή, τέλος πάντων, η άνοδος μη φιλικών κυβερνήσεων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες προς την Ελλάδα θα σας προσγειώσει απότομα.
Υ.Γ. Δεν μπορεί να πιστεύει το επικοινωνιακό επιτελείο του Α. Τσίπρα πως η απειλή της μη υπογραφής του κοινού ανακοινωθέντος σχετικά με τα 60 χρόνια της Ε.Ε στην Ρώμη το ερχόμενο Σάββατο αποτελεί ουσιαστικό διαπραγματευτικό χαρτί. Λίγο σεβασμός προς την νοημοσύνη μας.
