Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς
Πολιτική εκδήλωση τιμής και μνήμης για την γενοκτονία των Ποντίων πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ στην αίθουσα Γερουσίας στη Βουλή με πρωτοβουλία της προέδρου Ζωής Κωνσταντοπούλου και την παρουσία εκπροσώπων των Ποντίων, Ασσυρίων και Αρμενίων, σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
«Στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει 353000 ψυχές που σφαγιάστηκαν λόγω της ταυτότητας τους. Το γεγονός της γενοκτονίας πρέπει να καταδικαστεί και θεσμικά από το Κοινοβούλιο. Η Ελληνική Βουλή αναγνώρισε το ΄94 τη γενοκτονία των Ποντίων και δύο χρόνια αργότερα αυτήν των Αρμενίων – ωστόσο η κοινοβουλευτική αναγνώριση δεν εξαντλεί τη θεσμική μας υποχρέωση», σημείωσε η πρόεδρος της Βουλής, αναφερόμενη στη γενοκτονία των Ποντίων.
Η ίδια ζήτησε στο σώμα να σκεφθεί ότι χρειάστηκαν 100 χρόνια για να προβούν στην αναγνώριση μεγάλες χώρες, με την αντίστοιχη αναγνώριση εκ μέρους του Πάπα Ρώμης να κρίνεται ως «καταλυτική».
Πρόκειται για μία αναγνώριση «που συμπυκνώνει το ιστορικό καθήκον απέναντι στα θύματα και την ιστορική ευθύνη απέναντι στις ζώσες γενιές», όπως είπε η ίδια συγχέροντας την πρωτοβουλία της Αρμενικής Βουλής για την κήρυξη μιας παγκόσμιας κοινοβουλευτικής εκστρατείας κατά της γενοκτονίας. Στα πλαίσια αυτής της εκστρατείας, όλα τα Κοινοβούλια, (ή έστω των κρατών-μελών του ΟΗΕ) θα προβούν σε αναγνώριση της τριάδας των γενοκτονιών (Αρμένιοι, Ασσύριοι, Πόντιοι).
Το δικό μας σχόλιο είναι ότι ευτυχώς που το Κοινοβούλιο της Αρμενίας πήρε μια τέτοια πρωτοβουλία, διαφορετικά η γενοκτονία των Ποντίων θα παρέμενε πάλι μόνο ως ιστορία στα κλειστά όρια της χώρας μας και των ελλήνων και ποντίων της διασποράς. Δεν είμαι καν σίγουρος αν αξίζουμε μία τέτοια προσφορά από τους Αρμένιους. Δεν αναφέρομαι φυσικά στους Πόντιους και την ιστορία τους, αλλά στην νεότερη ιστορία του πατριωτισμού μας που συνηθίζει να εξαντλείται σε συγκινητικές ομιλίες, εντός κλειστών αιθουσών.
