Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Πέρασαν ήδη σαράντα χρόνια, αφότου έλαβε χώρα η κυπριακή τραγωδία και η μαρτυρική αδελφή μας «η θαλασσοφόλητη που έταξεν για να μας θυμίζει την πατρίδα» όπως την τραγούδησε με τους στίχους του ο πρωτόθρονος οικουμενικός μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης, εξακολουθεί να υφίσταται τα στρατεύματα κατοχής, το όνειδος του εποικισμού και το διαρκές έγκλημα της εισβολής απο την επαίσχυντη Τουρκία. Στα χρόνια που πέρασαν η Τουρκία με την ανοχή και την αιδήμονα σιωπή όλων των αρμοδίων φορέων εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου (ΟΗΕ, Συμβούλιο Ασφαλείας, Ευρωπαϊκή Ένωση) προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένο γεγονός και να νομιμοποιήσει δια της πλαγίας πολιτικής οδού το έγκλημά της. Παρόλες τις προσπάθειες των κυπρίων αδελφών μας και των ελληνικών κυβενήσεων κατά καιρούς, δεν κατέστη δυνατό το διεθνές έγλημα εναντίον της Κύπρου να καθαρθεί. Τουναντίον υπο τα κυνικά όματα της πολιτισμένης διεθνούς κοινότητας, του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, η Τουρκία επιχειρεί με ανεκδιήγητη θρασύτητα να δημιουργήσει τελελεσμένο γεγονός και να δώσει πολιτική υπόσταση στο ψευοδοκράτος του Ντενκτάς. Το 2004 με αμερικάνική διαμεσολάβηση έλαβε χώρα δημοψήφισμα για να αποφανθεί ο κυπριακός λαός, αν θα αποδέχονταν την προταθείσα αυτοκτονική διζωνική λύση (δηλαδή αυτοδύναμη ύπαρξη ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας). Αλλά ο μαρτυρικός κυπριακός λαός απέκρουσε σθεναρά την εκγληματική για αυτόν δήθεν διπλωματική λύση, με την οποία θα νομιμοποιούσε τη διχοτόμηση της νήσου και το ψευδοκράτος του Ραούφ Ντενκτάς.
Παράλληλα στα χρόνια που πέρασαν, η Τουρκία με την γνωστή ιταμότητα που διακρίνει την διεθνή συμπεριφορά της, προκλητικά παρέβλεψε την δέσμευσή της έναντι της Κύπρου. Υπενθυμίζουμε :
(α) Βάσει ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) που ενσωμάτωνε η Συμφωνία Κύπρου-Ντενκτάς (1979), η Τουρκία υποχρεούτο απο τότε να επιστρέψει ανεξαρτήτως οιασδήποτε άλλης λύσεως προέκυπτε, την καταλφηθείσα Αμμόχωστο.
(β) Βάσει του Πρωτοκόλλου Άγκυρας και όπως υπαγόρευσε η αντιδήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 21-9-2005 η Τουρκία υποχρεούτο να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία και να ανοίξει τα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της, στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Πάραυτα παρέκαμψε προκλητικά και αυτήν την υποχρέωσή της, έναντι της Ευωρωπαϊκής Ενώσεως, στην οποία απο την άλλη αιτάται την ένταξή της.
Όπως και με την περίπτωση της Χάλκης, παρότι δεν είναι διμερές θέμα, η Τουρκία αξιώνει ανταλλάγματα : Δυο ισότιμα κράτη, αεροδρόμιο Τύμπου, δηλαδή αναγνώριση ψευδοκράτους τεχνηέντως δια της συναινέσεως στο απευθείας εμπόριο. Μέσα σ΄αυτό το πλαίσιο λοιπόν το κοινό ανακοινωθέν του παραδομένου, πολιτικά παράλυτου και ένθερμου υποστηρικτή του αυτοκτονικού για την Κύπρο Σχεδίου Ανάν Αναστασιάδη και του εκπροσώπου του Αττίλα, προξενεί αλγεινή εντύπωση στον ελλαδοκυπριακό ελληνισμό και προοικονομεί μεγάλα εθνικά δεινά. Είναι εμφανές ότι η αρμονική συνεύρεση του Κύπριου προέδρου Αναστασιάδη με τον τούρκο εισβολέα, είναι επίτευγμα της αμερικάνικης διπλωματίας που προσπαθεί με ποικίλα ανταλλάγματα να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των δυο χαϊδεμένων της παιδιών-τοποτηρητών της στην Νοτιανατολική Μεσόγειο Τουρκίας και Ισραήλ. Και στην προκείμενη περίπτωση το «μάρμαρο» το πληρώνει ο ελληνισμός !!! Οι ΗΠΑ έσυραν στις αυτοκτονικές διαπραγματεύσεις τον πρόθυμο απο καιρό Αναστασιάδη, με την αιδήμονα βεβαίως σιωπή της Αθήνας. Διαπραγματεύσεις που δέχονται αξιωματικά παραίτηση απο τα απαράγραπτα δικαιώματα του ελληνισμού.
Και ενώ οι Αμερικανοί συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ως εκφραστές των τουρκικών συμφερόντων, η επίσημη ελληνική εξωτερική πολιτική συνεχίζει να απεμπολεί την δυνατότητά της να αναστρέψει άρδην υπέρ μας την πολτικοστρατιωτική και διπλωματική υποστήριξη των ΗΠΑ. Έτσι ενώ διαθέτουμε στην Αμερική πελώρια πολιτική ισχύ – ψήφοι ομογένειας – και και δυνατό πολιτικό χρήμα όπως παραδείγματι ο κραταιός χορηγός των «Δημοκρατικών» ελληνομερικανός Τζώρτζ Σπάνος, αδυνατούμε λόγω παταγώδους έλλειψης συγκροτημένου πολιτικο-διπλωματικού δόγματος, να κατευθύνουμε αυτή την πελώρια εκλογική και οικονομική ισχύ, υπέρ μιας έντιμης διευθέτησης και στήριξης των εθνικών συμφερόντων μας. Είναι επιβεβλημένο άμεσα έστω και καθυστερημένα να εγκαταστήσουμε στην Ουάσιγκτον έναν σοβαρό και αποτελεσματικό μηχανισμό επηρεασμού των παγκόσμιας ισχύος και κύρους πολιτικών κέντρων αποφάσεων –lobies. Πολύ περισσότερο δε του αμερικανοεβραϊκού λόμπυ, που ένεκα των επιθετικών συμπεριφορών της Τουρκίας, έχει αποστασιοποιηθεί απο την ενεργό στήριξή της. Πρός αυτή την κατεύθυνση εξάλλου μας οδηγεί και η διεθνής συγκυρία δοθέντων των αλλεπάλληλων τελευταία κραυγαλέων ηττών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, στη Συρία, την Αίγυπτο και το Ιράκ, αλλά και των σοβαρών ρηγματώσεων του Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας του. Και όμως αντί να εκμεταλλευτούμε την πρόσφορη συγκυρία, προσφέρουμε σανίδι σωτηρίας στον ξιπασμένο νεοθωμανό.
Το εγχώριο πολιτικό μας προσωπικό που λειτουργούσε μέχρι προ ολίγου, κατά τις επιταγές της τρόϊκας, σε αγαστή συνεργασία με τα συστημικά media προπαγανδίζουν αυτό τον νέο κύκλο – στην πραγματικότητα – ψευδοδιαπραγματεύσεων, αδυνατώντας να κατανοήσουν πως οι προσδοκίες τους για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, αποτελούν φρούδες ελπίδες. Έτσι με το κοινό διάγγελμα του Αναστασιάδη με τον εκπρόσωπο του ψευδοκράτους, νομιμοποιείται πολιτικά ο Αττίλας και τα παραγόμενα αποτελέσματα της εισβολής, ενώ ακυρώνεται ταυτόχρονα η κυπριακή δημοκρατία. Το κυπριακό κράτος που με πολυδύναμη πολιτική οντότητα στον ΟΗΕ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ευρωζώνη κ.α. τελεί ακόμα υπο την προστατευτική σκέπη – έστω και μερικώς – τουν Διεθνούς Δικαίου, παραδίδεται αμαχητί στον αιμοσταγή δήμιό του, τον Αττίλα. Απαλείφουμε δηλαδή μόνοι μας το νόμιμο κυπριακό κράτος και νομιμοποιοιύμε πολιτικά το ψευδοκράτος. Δημιουργώντας στην θέση του υποστατού σήμερα κυπριακού κράτους, ένα πειραματικό μόρφωμα που καλείται Ομοσπονδία, αλλά στην πραγμστικότητα ΣΥΝομοσπονδία.
Κατά απαράδεκτο και ταπεινωτικό επίσης τρόπο στο κοινό διάγγελμα Αναστασιάδη –τουρκοκύπριου εκπροσώπου, δεν γίνεται καθόλου αναφορά στον Αττίλα, στους εποίκους και στην αυτονόητη επιστροφή των τουρκοκατοχικών εδαφών. Το υπο εκόλαψη μόρφωμα που προσκρούει ευθέως στο ευρωπαϊκό κεκτημένο και είναι νομικά έωλο, στηρίζει το νομικό απυρόβλητό του σε πρωτογενές ευρωπαϊκό δίκαιο, που δαιμονικά εφευρέθη για την περίπτωση. Δυστυχώς οι τραγικές κυπριακές και ελλαδικές ηγεσίες μέχρι προ ολίγου, εξωθούν σε διάλυση και υποδούλωση την μαρτυρική Κύπρο. Θυσιάζεται η κυπριακή ανεξαρτησία, στον μολώχ των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων, αναγνωρίζονας στην Τουρκία ρόλο περιφερειάρχη της Νοτιανατολικής Μεσογείου.
Εξέλιπε δραματικά εδώ μια στιβαρή συγκροτημένη ελληνική ενεργειακή πολιτική, που θα πρότασσε την δημιουργία μιας ενεργειακής συμμαχίας (ΗΠΑ-Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ ) και έτσι αντί να την προτάξει η Ελλάδα την προωθεί η Τουρκία. Προφανώς κεντρικό διακύβευμα των Τούρκων το πολύτιμο φυσικό αέριο, με την κατανομή του – κατά τουρκική ερμηνεία – στα 2 συνιστώμενα του κυπριακού κράτους μέρη, το κυπροελληνικό και τουρκοκυπριακό. Διεκδικώντας βεβαίως την εξαγωγή του αερίου διαμέσου Τουρκίας, όπως και την επαγόμενη οριοθέτηση της ΑΟΖ, κατά τα τουρκικά μέτρα και σταθμά. Στο ίδιος μήκος κύμματος για να μην υπερφαλαγγιστεί η Τουρκία και υδροδότηση των κατεχομένων με υποθαλάσσιο αγωγό απο αυτήν. Και ενώ υφιστάμεθα μέχρι σήμερα τον στρατιωτικό Αττίλα με την επήνευση και την προκλητική παρέμβαση των Αμερικανών υπέρ των Τούρκων, οδηγούμαστε άρδην και σε έναν ενεργειακό Αττίλα. Σ αυτά τα θλιβερά και ολέθρια εθνικά μονοπάτια, μας οδηγεί η εφεκτικότητα και τα τραγικά λάθη της εξωτερικής μας πολιτικής.
Οι Τούρκοι με συγκροτημένο και ενιαίο πολιτικοστρατιωτικό δόγμα και εμπνευσμένη εξωτερική πολιτική, χτυπούν τον ελλαδοκυπριακό ελληνισμό, αποτιμώντας τον ενιαία. Η ελληνική εξωτερική πολιτική δυστυχώς βυθισμένη και χαμένη στους οδυνηρούς μέχρι πρότινος δαιδάλους των Μνημονίων, παραδίδεται αμαχητί στους νεοθωμανούς και υπονομεύει καίρια την εθνική μας ακεραιότητα και αξιοπρέπεια. Το καταμαρτυρά στην εξελισσόμενη αυτοακύρωση της κυπριακής δημοκρατίας. Ο αυτοαπακαλούμενος δεξιός Αναστασιάδης, συνοδοιπορώντας με το αριστερό ΑΚΕΛ, απο κοινού δημιουργούν το μεταεθνικό κυπριακό κράτος, που μοίρα τραγική όμως θα είναι προτεκτοράτο. Και ενώ η Τουρκία διεκδικεί τα πάντα και κάθε στιγμή απο τον ελλαδοκυπριακό ελληνισμό, οι ελληνικές ηγεσίες προτάσσουν το ηττοπαθές και εθνικοκαταστροφικό «δεν διεκδικούμε τίποτα» !!!
Για όσους αδυνατούν να το καταλάβουν και δυστυχώς ηγούνταν μέχρι και πριν λίγο καιρό της εξωτερικής μας πολιτικής, η ελληνοτουρική φιλία είναι ένας μύθος. Όπως έλεγε και ο αείμνηστος αρχιεπίσκοπος Μακάριος «αναγκαστική συνύπαρξη υπάρχει με τους Τούρκους, αλλά διαχρονικά συγκρουσιακή». Έστω και υπο τις οδυνηρές αυτές συνθήκες το επιχειρούμενο μόρφωμα, με το πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που προτάσσεται με την καθοριστική συμβολή των Αμερικανών ως λύση για το κυπριακό, θα οδηγηθεί σε δημοψήφισμα. Ιστορική εθνική οφειλή σύμπαντος του ελλαδοκυπριακού ελληνισμού είναι να το ενταφιάσουμε, όπως με λεβεντιά και αξιοπρέπεια έκανε ο κυπριακός ελληνισμός το 2004, με το δόλιο Σχέδιο Ανάν. Οψέποτε έλθει το Δημοψήφισμα, κάθε κύπριος προτού ψηφίσει, έχει χρέος να κάνει μια επίσκεψη προσκύνημα στα φυλακισμένα μνήματα των ηρώων Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Καραολή, Δημητρίου, Κυριάκου Μάτση, Γρηγόρη Αυξεντίου και όλων των άλλων μαρτύρων, που κραταίωσαν με το αίμα τους την ελευθερία του κυπριακού ελληνισμού. Και να δώσουν αποστομωτική απάντηση στο ιταμό διαμορφούμενο Σχέδιο ΑΝΑΝ ΙΙ. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!
