Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow: @Nakos_Ioannis
Με τις γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και πιο συγκεκριμένα το οικόπεδο 11 να έχουν ήδη δρομολογηθεί, αλλά και κηρυχθεί και επίσημα, εισερχόμεθα σε μια νέα φάση εξελίξεων για την Κύπρο και γενικότερα το κυπριακό ζήτημα.
Η νέες αναλύσεις του παρόντος που είτε θα επιβεβαιωθούν είτε θα απορριφθούν από τα γενονότα του μέλλοντος, έχουν ως εφαλτήριο σκέψης τους τις πρόσφατες και συνάμα σε ικανοποιητικό βαθμό ενεργειακές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Κύπρου, εξελίξεις που μέχρι και αυτήν την στιγμή ‘’δείχνουν’’ πως θα έχουμε ένα ακόμη καυτό καλοκαίρι με την Τουρκία.
Η παρουσία λοιπών όλων εκείνων των ενεργειακών κοιτασμάτων στην Κυπριακή ΑΟΖ, έρχεται στο να συμπληρώσει την τουρκική αδιαλλαξία και σε έναν μεγάλο βαθμό να μετατοπίσει το ενδιαφέρον της από το Αιγαίο πέλαγος προς την περιοχή πλησίον των Βασιλικών της Κύπρου και των ανάλογων κοιτασμάτων της ευρύτερης περιοχής.
Η νέα αυτή περίοδος ένταση η οποία αναμένεται τουλάχιστον σε διπλωματικό επίπεδο να κορυφωθεί τις επόμενες 75 ημέρες, θεωρώ πως αφενός δεν πρέπει να βρει την Ελλάδα και την Κύπρο απροετοίμαστες και εθνικά αποδυναμωμένες, και αφετέρου σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει η Κυπριακή πλευρά να εξαναγκαστεί για επιστροφή στις διαπραγματεύσεις εξαιτίας των νέων ανακαλύψεων στα κοιτάσματα της.
Η μόνη επιστροφή τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον ξανά πίσω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα πρέπει να βρίσκει την Κύπρο σε θέση ισχυρού διαπραγματευτή, και με την φαρέτρα των όπλων της γεμάτη από δις ευρώ. Προσοχή όμως.! Όποια και εάν είναι η αξία των κοιτασμάτων μετά το πέρας των γεωτρήσεων, η Κύπρος σε συνδυασμό με την Ελλάδα, δεν θα πρέπει να εισέλθουν και να πέσουν στην παγίδα των «θιασωτών της οποιαδήποτε λύσης», καθώς κάτι τέτοιο αναπόφευκτα θα συνδεθεί ( έπειτα και από τουρκικές ενέργειες), με το 50-50 διαχωρισμό των κερδών από τις γεωτρήσεις.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όχι μόνο δεν θα πρέπει να επιδιωχθεί, αλλά δεν θα πρέπει να αποτελέσει ούτε και δέλεαρ σε περίπτωση συμφωνίας από πλευράς της Τουρκίας για σταδιακή μείωση των στρατευμάτων εγγυήσεων έως 5 έτη από την σύναψη της συμφωνίας. Και αυτό διότι όπως αποδεδειγμένα μας έχει δείξει η Ιστορία η Τουρκία δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της, και δυστυχώς (για την Ελλάδα και την Κύπρο), το τελευταίο διάστημα φαίνεται να έχει πέσει στην αγκαλιά εκ νέου της Ρωσίας.
Σύμφωνα με όλα τα προαναφερόμενα το μέλλον μόνο μπορεί είτε να επβεβαιώσει τους φόβους μας, είτε (μακάρι) να μας διαψεύσει βρίσκοντας επιτέλους την Κύπρο έπειτα από αρκετά χρόνια να τιμά εμπράκτως το μεγάλο ΟΧΙ του αείμνηστου Τάσου Παπαδόπουλου.
