Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Για ακόμη ένα καλοκαίρι βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να συζητάμε επί της βάσης μια αποτυχημένης (εκ νέου) απόπειρας διευθέτησης του Κυπριακού ζητήματος.
Η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι αλήθεια ότι εργάσθηκε σκληρά κατά την διάρκεια όλου του έτους προκειμένου να μπορέσουν οι διαπραγματεύσεις να εκπέμψουν έστω ένα θετικό σημάδι ζωής. Αυτό το σημάδι ζωής μπορεί να εκφράστηκε στο Κραν-Μοντάνα της Ελβετίας, όμως ξεκάθαρα ήταν ένα λανθασμένο μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και μια λύση η οποία προφανώς και δεν θα μπορούσε να υιθετηθεί ποτέ.
Το ‘’ποτέ’’ έχει να κάνει με την διαχρονική αναξιοπιστία της Τουρκικής πλευράς, η οποία με την κάθε ευκαιρία που της παρουσιάζετε δεν σταματάει να μας απογοητεύει και ασταμάτητα να παρουσιάζει ένα πρόσωπο όχι και τόσο από την μια δημοκρατικό, και από την άλλη φερέγγυο.
Όσον αφορά τις συζητήσεις στο Κραν-Μοντάνα μπορούμε να πούμε ότι συνδυάστηκαν με αυτό το διαχρονικό πρόσωπο της Τουρκίας,που σταδιακά αλλά αναμενόμενα οδήγησε τις διαβουλεύσεις σε βατερλό.
Το σημαντικό στοιχείο της υπόθεσης έχει να κάνει με τις υποψίες περί της ευθύνης που αναλογεί στο κάθε εμπλεκόμενο μέρος, με τα φώτα της δημοσίοτητας να επισκιάζουν τον Νορβηγό διπλωμάτη και απεσταλμένο του ΟΗΕ Έσπεν Μπαρθ Έιντε για τον οποίο ουκ ολίγα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα.
Οι υποψίες και η έντονη κριτική που του ασκείται από την πλειονότητα των κυπριακών αλλά και ελληνικών μέσων ενημέρωσης,προσανατολίζεται στην αμφιλεγόμενη στάση του πάνω στο ζήτημα του Κυπριακού, έτσι όπως αυτή προκύπτει από το πέρας της συνομιλίας με την τουρκική πλευρά.
Επιπροσθέτως ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και για το κακώς καλλιεργημένο ‘’θετικό κλίμα’’ που ο Νορβηγός διπλωμάτης διέρρεε προς τους δημοσιογράφους καθ’όλη την διάρκεια των συζητήσεων, καθώς το αποτέλεσμα για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε κατώτερου του αναμενόμενου με την Τουρκία να ‘’απασφαλίζει’’ και να εμμένει στις πάγιες θέσεις της.
Επομένως έχουμε αρκετά ερωτήματα τα οποία αφενός προκύπτουν από τον ρόλο και την δράση του κ. Έιντε και αφετέρου χρίζουν άμεσης και ουσιώδης απάντησης όσο το δυνατό γρηγορότερα.
Από την άλλη πλευρά και για να κάνω και λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, δεν θα πρέπει να μας προξενήσει εντύπωση που η ελληνοκυπριακή πλευρά δέχθηκε να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις που επί της ουσίας δεν είχαν καλύψει κανένα ‘’καινούργιο έδαφος’’ από τις προηγούμενες; Είναι ένα εύλογο ερώτημα το οποίο μπορεί να εξηγηθεί με διττό τρόπο. Είτε αγνοήθηκε και προτιμήθηκε η στρατηγική του ‘’πίστευε και μη ερεύνα’’, είτε ήταν κάτι που ήταν γνωστό, όμως βάση της θεωρίας παιγνίων που είναι της μοδός να χρησιμοποιείτε τα τελευταία χρόνια επιδιώχθηκε μια ακόμη πολιτική μπλόφα προκειμένου να διαπιστωθεί ο βαθμός αφενός ετοιμότητας της ελληνική πλευράς σε επίπεδο blame game, και αφετέρου να ‘’διαβαστεί προσεκτικότερα’’ η στάση της Τουρκίας.
Όπως και να έχει η κατάσταση προσωπικά και τα δύο σενάρια, εάν συγκεντρώνουν έστω και λίγες πιθανότητες ύπαρξης κυμαίνονται στην λάθος κατεύθυνηση διότι απεμπολούν ένα βασικό χαρακτηριστικό. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι η βούληση του ελληνικού αλλά και του κυπριακού λαού οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν το εθνικό τους συμφέρον να ‘’παίζεται στα ζάρια’’ ακόμη και εάν οι ‘’παίχτες’’ είναι σοβαροί και αξιόπιστοι εκπρόσωποι του έθνους, τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
Ήρθε η ώρα επιτέλους το κυπριακό ζήτημα να εισέλθει σε μια νέα φάση η οποία τόσο χρόνια δεν είχε υιοθετηθεί, και για αυτό θα είμαι κάθετος. Πιστεύω πως θα πρέπει να προωθηθεί μαι ατζέντα συνεχούς αμφισβήτησης του λεγόμενου ‘’casus belli’’ της Τουρκίας και η Ελλάδα σε συνδυασμό με την Κύπρο από την μια να εντείνουν τις ενέργειες τους στην επονομαζόμενη ενεργειακή σκακιέρα της Α.Μεσογείου, και από την άλλη να χαράξουν από κοινού μια πορεία προς την καθιέρωση διεθνούς εθιμικού δικαίου που να θίγουν την Τουρκία τόσο σε επίπεδο κύρους, όσο και στην πραγματικότητα με την διασφάλιση του ότι ‘’ότι μας ανήκει θα προστατευτεί αλλά και νομικά διασφαλιστεί’’
Εν κατακλείδι μπορεί το προαναφερόμενο σενάριο να αποτελεί ίσως και έναν ενδόμυχο πόθο τόσο δικό μου, όσο και χιλιάδων κύπριων αδερφών μας, που τόσα χρόνια ξυπνούν και αντικρύζουν από το ‘’μπαλκόνι’’ τους την Πατρίδα τους και τα σπίτια των προγόνων τους να ‘’ρημάζουν’’ κάτω από τα χέρια άνανδρων κατακτητών που εν μια νυχτί κατέστραψαν όνειρα και οικογένειες χιλιάδων ετών.
Ίσως και να μην λάβει χώρα ποτέ ένα τέτοιο ενδεχόμενο, και να συνεχίσουμε να είμαστε θιασώτες της ‘’κάποιας λύσης’’ που είναι ‘’σίγουρα’’ καλύτερη από την μη λύση, όπως υποστηρίζουν οι εκφραστές αυτής της άποψης, και να καταφέρουμε να αποτελέσουμε για ακόμη μια φορά παγκόσμια πρωτοτυπία του να μεταστρέφεις το Διεθνές Δίκαιο εις βάρος σου, πολλώ δεν μάλλον την στιγμή που έχεις δίκιο.!
