O κατηγορούμενος, περασμένη Παρασκευή καταδικάστηκε από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας σε 10ετή ποινή φυλάκισης, την οποία έκρινε ανεπαρκή ο Γενικός Εισαγγελέας και θα την εφεσιβάλει.
Ο κατηγορούμενος, σύμφωνα με τη μακροσκελέστατη απόφαση του Κακουργιοδικείου, εκμεταλλεύτηκε πλήρως τη θέση ισχύος που είχε και με διάφορα προσχήματα πλησίαζε τα ανήλικα παιδιά και προέβαινε στα ανοσιουργήματά του.
Ο 53χρονος παραδέχθηκε εννέα κατηγορίες κατά παράβαση του άρθρου 6(4)(α) του περί της Πρόληψης και της Καταπολέμησης της Σεξουαλικής Κακοποίησης, της Σεξουαλικής Εκμετάλλευσης Παιδιών και της Παιδικής Πορνογραφίας Νόμου, Ν.91(Ι)/2014, και δύο κατηγορίες κατά παράβαση του άρθρου 6(3) του ίδιου Νόμου.
Το αξιοπρόσεκτο στην υπόθεση, είναι πως τα τρία ανήλικα θύματα του 53χρονου μετά που εξετάστηκαν από ψυχολόγους, διαπιστώθηκε ότι παρουσιάζουν ψυχολογικές επιπτώσεις με κατάθλιψη και χρήζουν ψυχολογικής θεραπείας.
Στην πρώτη περίπτωση ο ένας ανήλικος, σύμφωνα με την έκθεση του ψυχολόγου, παρουσιάστηκε με ενεργή συμπτωματολογία μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής ήπιας βαρύτητας.
Ήταν ευσυγκίνητος, έδειχνε κουρασμένος, η όρεξη του για φαγητό μειώθηκε, είχε δυσκολία στην επέλευση του ύπνου, με όνειρα σχετικά με τα καταγγελλόμενα περιστατικά, όπως επίσης και έντονες μνήμες. Εξέφρασε ευχές θανάτου χωρίς πλάνο, αφού αυτό θα του προσέφερε ανακούφιση από τα έντονα συναισθήματα και τις σκέψεις που παρουσίασε. Ο ψυχολόγος εισηγήθηκε την ατομική ψυχολογική θεραπεία του παιδιού στο Σπίτι του Παιδιού.
Στη δεύτερη περίπτωση, σύμφωνα με τον ψυχολόγο που τον εξέτασε, εξέλαβε τα αγγίγματα του κατηγορουμένου ως παραβίαση των προσωπικών του ορίων. Του προκάλεσαν έκπληξη, αμηχανία, άγχος, θυμό και φόβο τη στιγμή που συνέβησαν. Φάνηκε να δημιουργείται στον ΜΚ7 το αίσθημα ενοχής, αφού σκεπτόταν πως θα έπρεπε να αποκάλυπτε νωρίτερα τα περιστατικά ώστε να μην συνέβαιναν τα ίδια σε άλλα παιδιά, καθώς επίσης αισθήματα λύπης και θυμού.
Αναφέρθηκε σε ενοχλητικές μνήμες του τραυματικού γεγονότος και ψυχολογική ενόχληση κατά την έκθεση σε υπαινιγμούς που συμβόλιζαν κάποια πλευρά του τραυματικού γεγονότος. Τα καταγγελθέντα περιστατικά φάνηκε να τον επηρέασαν συναισθηματικά και παρουσίασε μερική συμπτωματολογία διαταραχής μετατραυματικού στρες. Έγινε εισήγηση για θεραπεία του στο Σπίτι του Παιδιού.
Στην τρίτη περίπτωση, η ψυχολόγος καταγράφει στην έκθεση της ότι τα αγγίγματα του κατηγορουμένου προς το παιδί αυτός τα εξέλαβε ως παραβίαση των προσωπικών του ορίων. Τα περιστατικά του προκάλεσαν δυσφορία και ένιωθε άβολα τη στιγμή που συνέβαιναν. Η ψυχολόγος συνέστησε την ατομική ψυχολογική θεραπεία του παιδιού.
