Γράφει ο Γιάννης Νάκος
Follow@Nakos_Ioannis
Παρόλο που εκ πρώτης όψεως τα προαναφερόμενα ζητήματα δεν δείχνουν να έχουν και μεγάλη σχέση μεταξύ τους, εντούτοις όμως συνδέονται σε μεγάλο βαθμό.
Αρχικά ας αναφερθούμε στο Κυπριακό ζήτημα το οποίο και απασχόλησε την επικαιρότητα τις προηγούμενες ημέρες καθώς αποτέλεσε θέμα συζήτησης σε Διεθνή Συνδιάσκεψη, στην οποία όλα τα εμπλεκόμενα μέρη αποπειράθηκαν να διατυπώσουν εκ νέου τις θέσεις τους. Πάνω σε αυτήν την βάση λοιπόν θεωρώ ότι υπάρχει μια άρρηκτη σύνδεση μεταξύ του κυπριακού ζητήματος, του Ερντογάν και φυσικά του σχεδίου που ο ίδιος προσπαθεί να επιβάλλει τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό επίπεδο.
Για πολλούς άλλωστε, που είναι γνώστες της τακτικής του Ερντογάν, θεωρείται πως το ζήτημα της Κύπρου αλλά και της Συνταγματικής Αξιολόγησης δεν θα πρέπει να αναλυθούν ως ξεχωριστά ζητήματα σε σχέση με τον πυρήνα σκέψης του τούρκου Προέδρου αλλά ως ένα ενιαίο ζήτημα το οποίο και συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τις ευρύτερες επιδιώξεις του Τούρκου Προέδρου.
Ας υπενθυμίσουμε σε αυτό το σημείο πως το τουρκικό κοινοβούλιο, μετά και τα περιπετειώδη επεισόδια με τις συμπλοκές βουλευτών, κατά το προηγούμενο διάστημα, ενέκρινε σε έναν πρώτο βαθμό το νέο Σύνταγμα που αποτελεί και το ‘’πολιτικό τέκνο’’ του Ερντογάν και φαινομενικά αναμένεται να αποτελέσει και την πολιτική του παρακαταθήκη.
Αυτό το ‘’γνήσιο τέκνο’’ της διαχρονικής του πολιτικής σύμφωνα και με τα όσα γνωρίζουμε μέχρι και σήμερα φαίνεται να ενισχύει σε τρομακτικό βαθμό τις μελλοντικές του εξουσίες. Βέβαια κάτι τέτοιο, για να λάβει σάρκα και οστά, είχε ως προϋπόθεση την πλειοψηφία των 3/5 των βουλευτών, αλλά αν συνυπολογίσει κάποιος πως ολόκληρη η ατζέντα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει βασιστεί πάνω στην πάταξη του φαινόμενου ‘’Γκιουλέν’’, τότε αυτό δεν αναμένεται να αποτελέσει πρόβλημα για την συνέχεια.
Έτσι λοιπόν το κόμμα του Προέδρου της Τουρκίας το επονομαζόμενο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης(ΑΚΠ), εξασφάλισε περισσότερες από τις 330 απαιτούμενες ψήφους και έθεσε αυτόματα το νέο Σύνταγμα προς έγκριση του λαού μέσω της μορφής δημοψηφίσματος σε ημερομηνία που ακόμη δεν έχει ανακοινωθεί και επίσημα.
Ένας από τους στυλοβάτες της πορείας προς το νέο αυτό Σύνταγμα, αποτελεί το κόμμα των υπερεθνικιστών, χωρίς το οποίο η συνταγματική αναθεώρηση δεν θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσε να σκεφθεί κάποιος πως λογικά έχει υπάρξει μια συνεννόηση μεταξύ των δύο πολιτικών δυνάμεων, προκειμένου να υπάρξει μια κοινή συνισταμένη που να προωθεί ένα win-win και για τις δύο πλευρές.
Το αντάλλαγμα λοιπόν της παρεχόμενης στήριξης για την συνταγματική αναθεώρηση σύμφωνα πάντοτε και με την δική μου άποψη αλλά και με την άποψη αρκετών στην Τουρκία μεταξύ άλλων και του Χισάρ Οζόι αναπληρωτή συμπρόεδρο του φιλοκουρδικού κόμματος Δημοκρατίας των Λαών( HDP), αποτελεί η υιοθέτηση μιας ‘’σκληρής εθνικής/εθνικιστικής γραμμής’’ όσον αφορά το ζήτημα της Κύπρου.
Η βάση συζήτησης από την πλευρά της Τουρκίας, έτσι όπως αυτή ερμηνεύθηκε από την πορεία των διαπραγματεύσεων τις προηγούμενες ημέρες, αλλά και από τις δηλώσεις των εκπροσώπων της μάλλον δείχνει να επιβεβαιώνει τους παραπάνω ισχυρισμούς. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί η αδιαλλαξία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο ζήτημα των εγγυήσεων και της υποχώρησης των κατοχικών τουρκικών στρατευμάτων.
Στρατεύματα τα οποία, σύμφωνα με την τουρκική εξωτερική πολιτική, (η οποία ομολογουμένως δείχνει χρονικές διπλωματικές αστάθειες), δεν θα φύγουν από το νησί ούτε το προσεχές διάστημα, αλλά ούτε και σε μελλοντικό χρόνο.
Επιπροσθέτως, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τις επόμενες κινήσεις από την πλευρά της Τουρκίας καθώς μιλάμε για μια χώρα η οποία δυστυχώς για εμάς, φαίνεται να βασίζει την χάραξη της εξωτερικής αλλά και εσωτερικής της πολιτικής πάνω σε κριτήρια, διαθέσεις και φυσικά συμφέροντα μόνο ενός ανθρώπου, ο οποίος και τις περισσότερες φορές τείνει να παρουσιάζεται και να ενεργεί ως ‘’δικτάτορας’’.
Εν κατακλείδι, το προσεχές διάστημα αναμένεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς η Τουρκία είτε θα κρατήσει έναν πιο αινιγματικό και μυστήριο τρόπο διευθέτησης και εκπροσώπησης της ίδιας στο Κυπριακό ζήτημα είτε θα αποτελέσει πεδίο εσωτερικής διαμάχης με φόντο την Συνταγματική Αναθεώρηση η οποία όμως, σε περίπτωση ‘’συμμόρφωσης’’ της χώρας στα ευρωπαϊκά πρότυπα, θα έχει πάει περίπατο.
