Η Κύπρος εξακολουθεί να ζει τις πιο δραματικές ώρες της σύγχρονης ιστορίας της μετά την τουρκική εισβολή το ’74. Διότι η απόφαση του Eurogroup του περασμένου Σαββάτου για το κούρεμα των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες ισοδυναμούσε με τελεσίγραφο κήρυξης οικονομικού πολέμου στο νησί. Όλοι γνώριζαν πως μια τέτοια απόφαση θα τίναζε την κυπριακή οικονομία στον αέρα. Στην ουσία η ζημιά έγινε από τη στιγμή ανακοίνωσης της απόφασης.
Οι στόχοι είναι προφανείς. Να μην έχει η ίδια η Κύπρος τον έλεγχο των αποθεμάτων του φυσικού αερίου και να εκχωρήσει άνευ όρων αυτό το κυριαρχικό της δικαίωμα στην Ευρώπη, δηλαδή στη Γερμανία. Να φύγουν οι Ρώσοι καταθέτες από την Κύπρο και να πάνε είτε απευθείας στη Γερμανία, είτε σε κάποιο ενδιάμεσο σταθμό τύπου Λετονίας, ο οποίος όμως θα βρίσκεται υπό γερμανικό έλεγχο. Να κλείσει το μάτι η κ. Μέρκελ στους περίπου 800.000 τούρκους ψηφοφόρους στη Γερμανία και να έρθουν ακόμη πιο κοντά Άγκυρα και Βερολίνο. Να δοθεί ένα «καλό μάθημα» στα «άτακτα παιδιά» του ευρωπαϊκού νότου, ώστε να μη διανοηθούν πως μπορούν πλέον να ορίσουν το μέλλον τους.
Όμως το σενάριο περί κουρέματος των καταθέσεων δεν έγινε γνωστό το περασμένο Σάββατο. Είτε το παραδέχεται η κυπριακή ηγεσία είτε όχι, η συζήτηση είχε ξεκινήσει από το Νοέμβριο. Όφειλε λοιπόν σε κάποιο γραφείο του Προεδρικού Μεγάρου της Κύπρου να έχει εγκαταστήσει μια εθνική ομάδα διαχείρισης της κρίσης. Και το περασμένο Σάββατο αντί ο Αναστασιάδης να πει πως πάει να θέσει την απόφαση στην κρίση της κυπριακής Βουλής να έλεγε « όχι κύριοι, το τελεσίγραφό σας επιστρέφετε ως απαράδεκτο και η Κύπρος είναι έτοιμη να κάνει ένα, δύο, τρία». Αυτό σημαίνει έχω Plan B.
Όμως όλους αυτούς τους μήνες η κυπριακή ηγεσία ήταν απασχολημένη με το πώς θα κάνει εκλογές. Οπότε Plan B δεν υπήρχε και ενώ έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα, δεν υπάρχει ακόμη. Αυτή η υποτίμηση της διάστασης του χρόνου έχει καταστροφικές συνέπειες. Κάθε λεπτό που περνάει και δεν υπάρχει μια σαφής και ρεαλιστική γραμμή άμυνας της Κύπρου, εξυπηρετείται η γερμανική επίθεση. Όσο η Κύπρος δεν δημιουργεί το δικό της οικονομικό «οχυρό Ρούπελ», είναι πιο πιθανό το ενδεχόμενο την ερχόμενη Τρίτη να μην ανοίξουν όχι οι τράπεζες, αλλά ούτε οι φούρνοι.
Για να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί αυτή τη στιγμή, η κυπριακή ηγεσία θα πρέπει να παραδεχθεί πως αναγκαστικά θα υπάρξουν θυσίες και να το πει ξεκάθαρα στους πολίτες της Κύπρου. Η καθυστέρηση τεσσάρων μηνών στην επεξεργασία ενός Plan B θα πληρωθεί με μεγάλες οικονομικές θυσίες, τουλάχιστον με ορίζοντα πενταετίας. Αυτό θα γίνει είτε μείνει η Κύπρος στην Ευρωζώνη, είτε οδηγηθεί εκτός. Το ερώτημα πλέον αφορά στο ποια επιλογή είναι αυτή που εγγυάται πως θα περισωθεί ό,τι μπορεί να περισωθεί από την αξιοπιστία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος και πως θα διατηρηθεί ο έλεγχος των αποθεμάτων του φυσικού αερίου, ο οποίος θα επιτρέψει στην Κύπρο να ορθοποδήσει στο μέλλον.
Το Plan B στο οποίο αναφέρθηκα στο προχθεσινό μου άρθρο θα ήταν λειτουργικό αν ήταν έτοιμο από καιρό και άμεσα υλοποιήσιμο. Φάνηκε πως κανείς δεν ήταν έτοιμος για τίποτα. Απόδειξη ότι οι Ρώσοι «δούλεψαν» κανονικά την Κύπρο, διότι το μόνο που τους νοιάζει είναι οι καταθέσεις τους. Όχι μόνο δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη αλλά στο τραπέζι έπεσαν και απειλές, διευκολύνοντας έτσι ουσιαστικά τον εκβιασμό της Ε.Ε και της Γερμανίας. Τώρα αν αυτό έγινε σε συνεννόηση Γερμανίας και Ρωσίας ή όχι, έχει πολύ μικρή σημασία. Το αποτέλεσμα μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι πως οι Ρώσοι «άδειασαν» την Κύπρο και την έκαναν να δείχνει σαν το ποντίκι που βρυχάται.
Είναι η ώρα του Plan C. Αυτή την ώρα Plan C σημαίνει αποδοχή του περιορισμού του τραπεζικού τομέα, για να σωθεί τουλάχιστον ο έλεγχος των ενεργειακών αποθεμάτων. Άρα: αποτροπή της άτακτης χρεωκοπίας, άνοιγμα των τραπεζών την Τρίτη και έναρξη διαδικασιών διαπραγμάτευσης για «βελούδινη» αποχώρηση από την ευρωζώνη, με ταυτόχρονη έναρξη διαδικασιών επίλυσης του Κυπριακού. Αν το Σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε επί της ουσίας για οικονομικούς λόγους, τώρα μπορεί για οικονομικούς λόγους πάλι να υπάρξει συμφωνία σε ένα νέο σχέδιο λύσης. Έτσι μόνο μπορεί η Κύπρος να ανακατέψει την τράπουλα, να βάλει κι άλλους διεθνείς παίκτες στο παιχνίδι και να δημιουργήσει εκείνη τα γεγονότα, αντί να είναι υποχρεωμένη να παραδίδεται κομμάτι – κομμάτι στη βουλιμία Βρυξελλών και Βερολίνου.
ΥΓ1: Το πρωί βγήκε στα κανάλια ο Πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Γιαννάκης Ομήρου και επέμεινε πως «αναζητείται λύση εκτός τρόικας». Μα, ακόμη κι αν όντως αναζητείται, είναι τραγικό να βγαίνεις να το πεις στα κανάλια. Είναι σαν να παραδίδεις τα σχέδια άμυνας της χώρας σου. Εκτός κι αν όλα αυτά λέγονται μόνο για «εσωτερική κατανάλωση», οπότε δεν θα πρέπει να τα παίρνουμε στα σοβαρά.
ΥΓ2: Μια αφελής ερώτηση, επειδή παρακολουθώ μια εκκωφαντική αφωνία. Στο Μαξίμου δουλεύει κανένας πάνω στο σενάριο μιας μεγάλης κρίσης στην Κύπρο ή μόνο φοβούνται μήπως καταφέρει η Κύπρος να κερδίσει τις εντυπώσεις;
