Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης
Πάνω που κυβέρνηση και Ελληνικός Χρυσός φαίνεται οτι είχαν βρει μια φόρμουλα συνεννόησης, φαίνεται πως οι οργανωμένες μειοψηφίες που δεν θέλουν την επένδυση έκαναν πάλι το «θαύμα» τους.
Θύμα τους αυτή τη φορά ήταν το 1ο Αναπτυξιακό Συνέδριο της Χαλκιδικής που είναι προγραμματισμένο να γίνει το προσεχές Σαββατοκύριακο στα Μουδανιά υπό την αιγίδα της Αναπτυξιακής Εταιρείας Χαλκιδικής (ΑΝΕΤΧΑ). Η Ελληνικός Χρυσός
Ωστόσο το περίφημο «antigold κίνημα» επιχείρησε να δημιουργήσει τεχνητή πόλωση προκειμένου να ματαιώσει τη χορηγία της Ελληνικός Χρυσός στο συνέδριο καθώς και την ομιλία του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας Δημήτρη Δημητριάδη, η οποία έχει προγραμματιστεί για το Σάββατο.
Το πρωί της Πέμπτης, στον Πολύγυρο, μια ομάδα 50 ατόμων πήγαν στα γραφεία της ΑΝΕΤΧΑ και απαίτησαν από το προεδρείο και τα μέλη της να πάρουν πίσω την απόφαση τους, που θέλει την εταιρεία στη θέση του πλατινένιου χορηγού. Ιθύνων νους πίσω από αυτή την κινητοποίηση φαίνεται πως ήταν η βουλευτής Χαλκιδικής του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Ιγγλέζη, η οποία με κείμενό της εξέφρασε την αντίθεσή της για τη συμμετοχή της εταιρείας στο Αναπτυξιακό Συνέδριο και αρνήθηκε να παραστεί σε περίπτωση που η εταιρεία είναι παρούσα.
Στο πλευρό της κ. Ιγγλέζη τάχθηκε ανοικτά και ο δήμαρχος Προποντίδας Εμμανουήλ Καρράς, στα διοικητικά όρια του οποίου διεξάγεται το συνέδριο, ζητώντας από την εταιρεία να αποσύρει την χορηγία της για να μην υπάρξουν εντάσεις.
Τελικά, η ΑΝΕΤΧΑ υπέκυψε στις πιέσεις και ενημέρωσε τον Ελληνικό Χρυσό για τη μη αποδοχή της χορηγίας του προκειμένου να μην προκληθεί κοινωνική ένταση…
Το πρόβλημα όμως δεν η χορηγία αλλά το γεγονός οτι για άλλη μια φορά ο τραμπουκισμός βγαίνει ο μεγάλος κερδισμένος και υποκαθιστά την Ελληνική Δημοκρατία. Λίγη σημασία έχει αν η εταιρεία έχει δικαιωθεί με δεκάδες αποφάσεις του ΣτΕ και έχει λάβει επίσημες άδειες για την εξαγωγή του μεταλλεύματος. Λίγη σημασία έχει αν χιλιάδες ωφελούνται από αυτή την επένδυση. Σημασία έχει μόνο η παρέα της κ. Ιγγλέζη και πως αυτή αντιλαμβάνεται την ανάπτυξη.
Άλλωστε φαντάζει πολύ παράλογο να ακουστεί σε ένα συνέδριο η εμπειρία και η άποψη μιας εταιρείας που έχει επενδύσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ στην περιοχή. Ίσως θα ήταν πιο πρακτικό η κ. Ιγγλέζη να ασκεί προληπτική λογοκρισία στις ομιλίες και να ζητά πιστοποιητικά φρονημάτων από τους συμμετέχοντες, προκειμένου να εξασφαλίσει οτι όλο το συνέδριο θα ευθυγραμμιστεί με το μοντέλο ανάπτυξης που εκείνη προκρίνει για τη Χαλκιδική.
Βέβαια ο λόγος για αυτή την κινητοποίηση δεν είναι το περιβάλλον αλλά το ζεστό έδρανο της Βουλής. Η κ. Ιγγλέζη στηρίχθηκε από τους πολέμιους της επένδυσης προκειμένου να εξασφαλίσει την εκλογή της. Βλέποντας όμως τον κ. Σταθάκη να υπογράφει άδειες και να προσφεύγει σε διαιτησία με την εταιρεία για την εξεύρεση λύσης, αντιλαμβάνεται οτι η επανεκλογή της εξελίσσεται σε σκληρό παιχνίδι πολιτικής επιβίωσης. Για αυτό και η καταφυγή στο πολεμικό κλίμα του 2012-2013 ήταν μονόδρομος. Συνεπώς η ανάπτυξη ας περιμένει καθώς η… πρωθυπουργός της χώρας προτιμά μια Χαλκιδική που θα θυμίζει Ζιμπάμπουε με εκείνη σε ρόλο Μουγκάμπε να ρυθμίζει τα πράγματα και να επανεκλέγεται ακόμα και στα 91 της.
