Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Στα πέντε χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, η Ελλάδα είχε έναν σταθερό σύμμαχο στην προσπάθειά της να σταθεί όρθια έναντι των γερμανικών απειλών: Τις ΗΠΑ. Κάθε φορά που ο κ. Σόιμπλε έβαζε πάνω στο «τραπέζι» ζήτημα παραδειγματικής τιμωρίας και εκδίωξης της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ, έβρισκε μπροστά του τον αμερικανικό αντίλογο. Γεγονός που αφενός επέτρεψε και στη σημερινή κυβέρνηση να βρει χώρο για να κινηθεί και να μην συνθλιβεί από τη γερμανική αδιαλλαξία, αφετέρου έδινε στην ελληνική κοινωνία ένα αίσθημα σχετικής ασφάλειας πως τα πράγματα δεν θα ξεφύγουν από κάθε έλεγχο.
Αυτόν τον μοναδικό σύμμαχο, που για δικούς του λόγους «έβαζε πλάτη» κάθε φορά που η Ελλάδα το χρειαζόταν, τον δολοφόνησε η έμπνευση του υπουργού Δικαιοσύνης να προχωρήσει στην αποφυλάκιση του τρομοκράτη Σάββα Ξηρού, ο οποίος έχει στα χέρια του αίμα από τις δολοφονίες Αμερικανών αξιωματούχων όπως και Ελλήνων πολιτών. Τα όσα δήλωσε επί του θέματος ο αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα είναι δηλωτικά της ρήξης που επήλθε στις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ, καθώς όσοι έχουν γνώση της πραγματικότητας στην Ουάσινγκτον διάβασαν «πίσω από τις γραμμές» την τοποθέτηση της Ελλάδας μεταξύ των χωρών τις οποίες οι ΗΠΑ μέχρι και πριν μερικά χρόνια θα κατέτασσαν στη λίστα των “Rogue States”. Άλλωστε ήταν εύγλωττη από κάθε άποψη η επιλογή του αμερικανού πρέσβη να σταθεί δίπλα στην ειδική πλακέτα με τα ονόματα όλων των δολοφονημένων Αμερικανών από την εγχώρια τρομοκρατία.
Το λάθος του υπουργού Δικαιοσύνης είναι κολοσσιαίο. Κι έρχεται ως συνέχεια σε μια σειρά λαθών της σημερινής κυβέρνησης που ξεκίνησαν από τις διαρροές φανταστικών διαλόγων που στη συνέχεια διέψευδε ο Λευκός Οίκος μέχρι την προσπάθεια του Γιάνη Βαρουφάκη να εμφανίσει ως «συνάντηση με τον Ομπάμα» την εθιμοτυπική συμμετοχή του αμερικανού προέδρου στην εκδήλωση για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Αλλά εν πάση περιπτώσει τα λάθη αυτά και παρά τον εκνευρισμό που προκαλούσαν, παραβλέπονταν στο πλαίσιο της επιεικούς αντιμετώπισης μιας άπειρης κυβέρνησης που δεν διαθέτει γνώση και εμπειρία της αμερικανικής πραγματικότητας. Το λάθος όμως του κ. Παρασκευόπουλου είναι ασυγχώρητο από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.
Για να ξεκαθαρίσω απόλυτα τη θέση μου δεν θεωρώ πως είναι απλά μια απόφαση σε λάθος timing, όπως το βλέπουν πολλοί σχολιαστές από χθες που έχει ανακύψει το θέμα. Είναι λάθος ουσίας και πολιτικής στρατηγικής και μεταδίδει το επικίνδυνο μήνυμα για τη χώρα πως κάνει deals με τρομοκράτες. Η επίκληση των ανθρωπιστικών αρχών είναι μπούρδες, όταν μιλάμε για τρομοκράτες, για αιματοβαμμένους δολοφόνους που δεν έκαναν την παραμικρή δεύτερη σκέψη όταν εκτελούσαν ψυχρά τα θύματά τους.
Ο Σάββας Ξηρός πρέπει να πεθάνει στη φυλακή. Αυτό αποφάσισε η ελληνική δικαιοσύνη κι αυτό πρέπει να γίνει. Είναι από τις περιπτώσεις που έχει πλήρη ισχύ εκείνη η δήλωση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Δεν είναι δυνατόν αυτός ο δολοφόνος να περνάει το υπόλοιπο της ζωής του με «βραχιολάκι» στο σπίτι του, λες και μπήκε φυλακή γιατί είχε να πληρώσει έξι μήνες ΦΠΑ.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό το λάθος μπορεί να διορθωθεί. Οι εκ των υστέρων αιτιάσεις και εξηγήσεις μάλλον κάνουν τα πράγματα χειρότερα. Αποκαλύπτουν μια παιδαριώδη αφέλεια, την οποία δυστυχώς τη βλέπουμε και στα συνεχή «πήγαινε – έλα» στη Μόσχα, που δεν δικαιολογείται από την κρισιμότητα των ιστορικών περιστάσεων για την Ελλάδα κι ανοίγουν δυστυχώς εξαιρετικά επικίνδυνους δρόμους για την εξέλιξη των πραγμάτων στη χώρα μας από δω και πέρα.
Μακάρι να διαψευστώ…
