Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Δηλαδή είναι τώρα ήσυχοι στη ΝΔ πως μετά από μια συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και μια συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής, έπραξαν αυτό που ζητούσαν οι απλοί ψηφοφόροι του κόμματος αλλά και ευρύτερα η κοινωνία; Είναι αυτή εικόνα ενός σύγχρονου, δημοκρατικού και κοινωνικά φιλελεύθερου κόμματος, όταν στην ουσία γίνεται αυτό που λέει με τσαμπουκά ο αρχηγός;
Η Νέα Δημοκρατία έχει σοβαρό πολιτικό και ιδεολογικό πρόβλημα. Υπέστη μια συντριπτική ήττα στις εκλογές καθώς τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά εκφράζονταν μέσα από αυτή και στήριζαν τις μεγάλες στρατηγικές επιλογές της, βρέθηκαν στο στόχαστρο επιθετικών κυβερνητικών πολιτικών που υπαγορεύτηκαν από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός με τα «Ζάππεια», έκανε τη μια κωλοτούμπα μετά την άλλη, πουλούσε για εσωτερική κατανάλωση ένα ανύπαρκτο «success story», κατέστρεφε συστηματικά τη μεσαία τάξη και αντί για την έξοδο από τα μνημόνια που υποσχόταν, δημιούργησε όλες τις προϋποθέσεις για να χωθεί η χώρα βαθύτερα σε αυτά. Στο τέλος, όταν το «παραμύθι» δεν ήταν πλέον διαχειρίσιμο, επέλεξε την «εθελούσια έξοδο». Και το έκανε με την προσδοκία πως μια «αριστερή παρένθεση» του ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τη χώρα τόσο χάλια που θα του ζητηθεί να επιστρέψει «μετά βαΐων και κλάδων» ως…. Σωτήρας. Είναι τόσο υπνωτισμένος από τον μακιαβελικό κυνισμό του, που αδυνατεί να δει την πραγματικότητα.
Αν ο μη γένοιτο η χώρα πάει στα βράχια, ούτε ο Σαμαράς ούτε η σημερινή ΝΔ μπορούν να αποτελέσουν την εναλλακτική λύση καθώς είναι το ίδιο το πρόβλημα. Η κοινωνική οργή δεν θα επιτρέψει στον Σαμαρά να ξανακυβερνήσει στον αιώνα τον άπαντα και κάθε τέτοιου τύπου απόπειρα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Αν η ΝΔ ήθελε να ξαναμπεί στο παιχνίδι διεκδίκησης της εξουσίας όφειλε να κάνει τουλάχιστον τρία πράγματα:
Πρώτον, να ζητήσει μια ειλικρινή συγγνώμη για την εξαπάτηση του ελληνικού λαού.
Δεύτερον, να συγκροτήσει μια πολιτική πρόταση που θα βάζει το συμφέρον της Ελλάδας πάνω από τα συμφέροντα των Βρυξελών και του Βερολίνου.
Τρίτο και σπουδαιότερο, να εκλέξει νέο αρχηγό που θα δώσει νόημα στα δύο παραπάνω. Όμως ο Σαμαράς ρίχνει εκ του ασφαλούς το «γάντι» της πρόκλησης, διότι ξέρει πως απευθύνεται σε εξίσου τελειωμένους με αυτόν. Νέος αρχηγός δεν μπορεί να βγει μέσα από τα φθαρμένα πρόσωπα των πρώην υπουργών και των «βαρόνων», ούτε ασφαλώς μπορεί να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή για τη ΝΔ ο «κοκοβιός» ο Δένδιας.
Μόνο ένα θεαματικό άνοιγμα στην κοινωνία, σε ανθρώπους και δυνάμεις που δεν ανήκουν στους «συνήθεις υπόπτους» μπορούν να σηματοδοτήσουν μια πραγματική ανανέωση που θα ξαναβάλει τη ΝΔ με νέους όρους στο πολιτικό παιχνίδι.
Όσο η σημερινή ηγεσία της ΝΔ δεν πράττει τίποτα από αυτά, κάνει ασφαλώς ένα μεγάλο δώρο στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ταυτόχρονα διαλύει μια ιστορική παράταξη, μετατρέποντας σε καρικατούρα της «Πολιτικής Άνοιξης», το κόμμα που ίδρυσε ο αείμνηστος Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής.
Όταν ένας αρχηγός για να παραμείνει στη θέση του, τα «ρίχνει όλα» στην επικοινωνία και επικαλείται ανθυπολεπτομέρειες του καταστατικού για να κρατήσει την καρέκλα του, είναι η ώρα που πρέπει να φύγει πάση θυσία. Δυστυχώς όμως στην αίθουσα που συνεδρίαζε χθες η Πολιτική Επιτροπή ενώ υπήρχαν οι «κλακαδόροι», απουσίαζαν αυτοί που συνειδητοποιώντας την ιστορική τους ευθύνη έπρεπε να ορθώσουν το ανάστημά τους στη δικτατορική συμπεριφορά Σαμαρά να «κλείσει το θέμα» όπως – όπως και να του δείξουν την έξοδο.
Όσοι ανέχονται αυτή τη ΝΔ, «με γεια τους με χαρά τους». Όσοι όμως εξακολουθούν να αξιώνουν ως εθνικά αναγκαία την ύπαρξη της μεγάλης δημοκρατικής και πατριωτικής παράταξης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, οφείλουν να αποδείξουν έμπρακτα πως δεν θα ανεχθούν άλλο να τους λένε και μαλάκες!
ΥΓ: Μη με ρωτάτε για το αν νιώθω δικαιωμένος που δεν έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Αβραμόπουλος. Δεν είναι αυτό το θέμα. Γράφω την αλήθεια που πιστεύω κι αποδείχθηκε πως για το συγκεκριμένο πρόσωπο ό,τι έχω γράψει κατά καιρούς ισχύει στο ακέραιο και το αποδεικνύει ο ίδιος με τη συμπεριφορά του. Μόλις τέλειωσε γι αυτόν «το όνειρο της Προεδρίας» και μη έχοντας πλέον ανάγκη τη ΝΔ, έσπευσε να παραιτηθεί από Αντιπρόεδρος για να «μη λερώσει τα χέρια του» στην εσωστρέφεια του κόμματος.
