Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Follow @Sp_Rizopoulos
Στα καφενεία της Ακτής Μιαούλη στον Πειραιά όταν βλέπουν στις ειδήσεις της τηλεόρασης τα σχετικά με τη βύθιση του «Αγία Ζώνη 2» και την τεράστια οικολογική ζημιά στον Σαρωνικό, κουνάνε κοροϊδευτικά το κεφάλι. Ο πλοιοκτήτης έχει «όνομα» στην πιάτσα. Χρόνια στο λαθρεμπόριο καυσίμων, με 2-3 συλλήψεις στο ενεργητικό του. Μάλιστα στις αρχές της δεκαετίας του 90 είχε πιαστεί με τη μάνικα στο χέρι, καθότι ξεκίνησε από «χαμηλά» για να γίνει πλοιοκτήτης στη συνέχεια. Οπότε η κουβέντα που γίνεται μεταξύ των ναυτικών αφορά στο κατά πόσο το πλοίο είχε εντοπιστεί να μεταφέρει λαθραίο πετρέλαιο και το βούλιαξαν για να μην πιαστεί «στα πράσα». Όπως επίσης και κατά πόσο ο εργολάβος που ανέλαβε την απορρύπανση θα μπορούσε να πουλήσει το «προϊόν» που μάζεψε από τη θάλασσα, στη μοναδική υπερσύγχρονη πιστοποιημένη μονάδα διύλισης που λειτουργεί πλέον στην ευρύτερη περιοχή του μεγάλου λιμανιού, στον Όρμο των Σφαγείων. Σε εξευτελιστική τιμή, ασφαλώς. Οπότε έτσι θα είχε κλείσει ένας «ενάρετος κύκλος».
Ο χώρος των καυσίμων αποτελεί τον πλέον νευραλγικό τομέα του οικονομικού και κοινωνικού ιστού μιας χώρας. Σαν αποτέλεσμα το λαθρεμπόριο στον νευραλγικό αυτό τομέα είναι ένα μείζον πρόβλημα με οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις. Η παρουσία λαθρεμπορικών πρακτικών στην ελληνική αγορά καυσίμων αποτελεί χρόνιο εμπόδιο στην εύρυθμη λειτουργία της συγκεκριμένης αγοράς σε βάρος του ελληνικού κράτους και των καταναλωτών. Σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, υπολογίζεται ότι το ελληνικό κράτος στερείται την είσπραξη 500 εκ. ευρώ ετησίως λόγω της λαθρεμπορίας στα καύσιμα, δηλαδή δημόσια έσοδα που το μέγεθος τους συγκρίνεται με τους στόχους είσπραξης πολλών από τα ιδιαίτερα επαχθή μέτρα που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια με στόχο τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Παρά την κρισιμότητα του ζητήματος και παρά τα όσα έχουν έρθει κατά καιρούς στο φως της δημοσιότητας για τη δράση των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας, ελάχιστα πράγματα έχουν γίνει για την καταστολή του. Κι αν στην προκειμένη περίπτωση το θέμα κλείσει με τον καταλογισμό ευθύνης στην «αμέλεια πληρώματος», θα έχει χαθεί μια ακόμη ευκαιρία. Για όλα θα φταίει ένας ναύτης κι ένας μηχανικός κι έτσι «ούτε γάτα, ούτε ζημιά».
Στην υπόθεση εμπλέκεται έστω και εμμέσως ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους της χώρας. Αναφέρομαι στα ΕΛΠΕ. Το δεξαμενόπλοιο «Αγία Ζώνη 2» φόρτωσε από τον προβλήτα των ΕΛΠΕ, σύμφωνα με το επίσημο Δελτίο Αποστολής που επικαλούνται τα διυλιστήρια, 1.746,33 τόνους μαζούτ και 172,592 τόνους Diesel Marin.
Ωστόσο, την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου στις 13.40 σε ανακοίνωση που εξέδωσε το γραφείο Τύπου του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής αναφέρονταν ότι «συγκεκριμένα το «Αγία Ζώνη 2» είχε αποπλεύσει έμφορτο πρωινές ώρες χθες από τα διυλιστήρια του Ασπροπύργου με δύο χιλιάδες διακόσιους (2.200) μετρικούς τόνους fuel oil και τριακόσιους εβδομήντα (370) μετρικούς τόνους marine gas oil…». Mε βάση αυτή την ανακοίνωση προκύπτει μια διαφορά περίπου 400 μετρικών τόνων καυσίμων, όση περίπου και η ποσότητα που λέγεται πως διέφυγε και μαύρισε τον Σαρωνικό.
Εδώ λοιπόν τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι σοβαρά. Κι επειδή ο επί της ναυτιλίας υπουργός κ. Κουρουμπλής αποδείχθηκε «λίγος» στη διαχείριση του συμβάντος, θα πρέπει ο ίδιος ο πρωθυπουργός να πάρει πάνω του το θέμα. Το να περιμένει τις ανακρίσεις του Λιμενικού δεν λέει σε κανέναν απολύτως τίποτα.
Για όσους δεν γνωρίζουν, τα ΕΛΠΕ δεν είναι δημόσια επιχείρηση. Ωστόσο λόγω της μετοχικής τους σύνθεσης και προκειμένου ο Λάτσης να έχει ήσυχο το κεφάλι του, έχει αφήσει την επιλογή της ηγεσίας τους στο ελληνικό δημόσιο. Το να τα έχει καλά με το «γκουβέρνο» έχει μεγάλη σημασία, όπως αποδείχθηκε άλλωστε και στην περίπτωση του Ελληνικού.
Συνεπώς ο πρωθυπουργός πρέπει να καλέσει τον Πρόεδρο των ΕΛΠΕ Στάθη Τσοτσορό όπως και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο Γρηγόρη Στεργιούλη. Η κυβέρνησή του ήταν αυτή που τους τοποθέτησε στη θέση που βρίσκονται σήμερα και άρα είναι της απολύτου εμπιστοσύνης του και δικοί του άνθρωποι. Μάλιστα, ο κ. Στεργιούλης ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά την αγορά των καυσίμων καθότι είναι στα ΕΛΠΕ ήδη από την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1984. Άρα ξέρει και πρόσωπα και πράγματα και γεγονότα και πρακτικές, θεμιτές κι αθέμιτες.
Η διοίκηση των ΕΛΠΕ ξέρει σίγουρα πόσους τόνους φόρτωσε πραγματικά το δεξαμενόπλοιο, ξέρει αν είχε άλλο φορτίο μέσα ή αν δεν είχε, οπότε σε αυτή την περίπτωση υποθέτω πως θα πρέπει να ξέρει γιατί δεν δηλώθηκε η συνολική ποσότητα. Επίσης οφείλει, σύμφωνα με το νόμο, να ξέρει ποιους θα προμήθευε το δεξαμενόπλοιο και ποιος είχε ασφαλίσει το φορτίο σύμφωνα με το σχετικό ναυλοσύμφωνο. Η εκδοχή πάντως ενός φορτωμένου δεξαμενόπλοιου που περιμένει στη θάλασσα το πώς θα κυμανθούν οι τιμές του πετρελαίου για να βρει αγοραστές να πουλήσει είναι όχι μόνον αστεία αλλά και παράνομη.
Κι επειδή ο κ. Τσίπρας μπορεί να μην έχει όλες τις γνώσεις που απαιτούνται για να κάνει τις σωστές ερωτήσεις στον Πρόεδρο και στον Διευθύνοντα Σύμβουλο των ΕΛΠΕ, να καλέσει σε αυτή τη συνάντηση την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, η οποία καλό θα ήταν πέρα από το να αναζητάει «ψύλλους στ’ άχυρα» της φοροδιαφυγής, να ασχοληθεί επιτέλους με την πιο καραμπινάτη περίπτωση κλοπής και στέρησης δημοσίων εσόδων που υπερβαίνουν κατ’ έτος το μισό δις ευρώ.
Θα είναι μια καλή αρχή!
ΥΓ: Δηλαδή άμα δεν ξέρουν τα ΕΛΠΕ, ποιος ξέρει;
