Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Μπαίνοντας στη φάση της «απελευθέρωσης» από τις συνέπειες του κορωνοϊού πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε επιτυχής διαχείριση σε ότι αφορά στην υγειονομική διάσταση. Αυτό αποτυπώνεται και στις μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Ο κορωνοϊός έχει ήδη μετατραπεί παγκοσμίως σε ένα σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Αυτή τη στιγμή τα προβλήματα και στη χώρα μας είναι μπροστά μας και είναι πολλά. Αν αντιμετωπιστούν με τη γνωστή αλαζονεία της εξουσίας που προέρχεται από την αύρα των δημοσκοπήσεων τότε θα βυθίσουν και τη χώρα και την κυβέρνηση.
Ας θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη από την αρχή της εκλογής της ενέπνευσε έναν αέρα ανακούφισης που ταυτίστηκε με την απαλλαγή από το μνημόνιο και την κυβέρνηση που το έφερε σε πέρας, θέλουμε δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Και ενώ όλη η Ελλάδα περίμενε την επιστροφή στην κανονικότητα άρχισαν σιγά σιγά τα πολλαπλά λάθη. Για παράδειγμα το μεταναστευτικό, η Τουρκολιβυκή συμμαχία, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η μείωση οικονομίας το τελευταίο τρίμηνο κ.λπ..
Σημειωτέον, όσο κυνική κι αν μοιάζει η αλήθεια,στο θέμα του μεταναστευτικού η κυβέρνηση «ξύπνησε» μετά τη σύγκρουση με τον περιφερειάρχη Μουτζούρη και έτσι κινήθηκε αστραπιαία απέναντι στον Ερντογάν στον Έβρο.
Στον κορωνοϊό είχε πράγματι τα αντανακλαστικά να εκτιμήσει αυτό που ερχόταν, βλέποντας τι συμβαίνει στην Ιταλία όμως. Διότι δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να πιστεύει ότι η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν έτοιμη αν ο κορωνοϊός παρέμενε κάπου στα βάθη της Ασίας. Θυμίζω μάλιστα ότι ο υπουργός Υγείας Κικίλιας ακόμη και το Φεβρουάριο μιλούσε για μικρά ποσοστά όπως και ο ίδιος ο Τσιόδρας.
Όσον αφορά την αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μια αδυναμία αντιπαράθεσης γιατί διαφαίνεται ότι ο Τσίπρας απλά εξαγοράζει χρόνο απέναντι σε μια επερχόμενη εσωτερική σύγκρουση.Οπότε πάντα αναγκάζεται να σκέφτεται η κάθε ενέργεια που θα κάνει πως θα αναγνωσθεί στο εσωτερικό της παράταξης. Στο κόμμα αυτό υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι μπορούν να τον διαδεχθούν. Όσο όμως είναι αδύναμος ο Τσίπρας, τόσο είναι αδύναμη συνολικά η πολιτική στη χώρα.
Έως ότου βρει το ρυθμό της η αξιωματική αντιπολίτευση ο μοναδικός αντίπαλος της κυβέρνησης είναι ο ίδιος της ο εαυτός και τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει.
Ο αντίπαλος αυτός λοιπόν σήμερα στη ΝΔ είναι εσωτερικός και προέρχεται από τους νεογνούς υπουργούς και των μικροπαραγοντίσκους. Η αδικαιολόγητη αλαζονεία που εκπέμπουν είτε δημόσια είτε ιδιωτικά βασίζεται στα υψηλά δημοσκοπικά ποσοστά. Η απειρία τους όμως, διότι η διακυβέρνηση 10 μηνών παρόλο την επιτυχία στην αντιμετώπιση του κορωνοιού δεν τους αφήνει να κατανοήσουν πόσο εύκολο είναι να αλλάξει η εικόνα. Διαβεβαιώνω ότι επιστημονικά η σημερινή διαφορά των 20 μονάδων είναι εξαιρετικά εφήμερη.
Όσο θετικές και αν είναι οι δημοσκοπήσεις αν ως το φθινόπωρο δεν έχει βρει η οικονομία το βηματισμό της, δεν έχει αρχίσει να αποκαθίσταται έστω και μερικώς η ζημιά στο τουριστικό προϊόν, δεν έχει αποκατασταθεί η απίστευτη ζημιά στην εστίαση και η ανεργία παραμένει ψηλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς επιστήμονας για να αντιληφθεί ότι η κατάσταση θα αλλάξει άρδην.
Ως επιστέγασμα της κατάστασης και ενώ οι πολίτες θα αναζητούν στήριξη από ένα δύσκαμπτο τραπεζικό σύστημα καθότι οι τράπεζες αποτελούν τροχοπέδη για την οικονομία και την ανάκαμψη, εκείνη τη στιγμή η κοινωνία θα απαντήσει στην αλαζονεία.
Συνεπώς τα προβλήματα είναι μπροστά. Δεν θα υπάρξουν λύσεις για όλα, δεν υπάρχει μαγικό ραβδί για την επίλυση των προβλημάτων και αυτό θα συνέβαινε όποιος κι αν ήταν πρωθυπουργός.
Συστήνω λοιπόν στους «μπιρμπιρίκους» της κυβέρνησης και της ΝΔ να αντιληφθούν ότι με την ίδια δυσκολία που χτίστηκε αυτό το πολιτικό κεφάλαιο για την σημερινή κυβέρνηση με την ίδια ευκολία θα εξανεμιστεί.
