Σερβίρει ο Γιώργος Ευγενίδης
Ο Λουδοβίκος ο ΙΔ ήταν γνωστός και ως «Βασιλιάς Ήλιος» Σε αυτόν αποδίδουν οι ιστορικοί τη φράση «Το κράτος είμαι εγώ» (L’ etat c’ est moi! γαλλιστί) , η οποία πρέπει να ειπώθηκε το 1661. Τότε, ο Καρδινάλιος Μαζαρίνος πέθανε και ο Λουδοβίκος αποφάσισε να περιορίσει την εξουσία των υπουργών και των συμβούλων του και επί της ουσίας να αυτοαναγορευτεί απόλυτος άρχων της Γαλλίας. Σήμερα, 353 χρόνια μετά, κάποιοι άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης φαίνεται πως κοπιάρουν επιμελώς το πρότυπο του Λουδοβίκου.
Ανατρέχοντας στο λογαριασμό της νέας Περιφερειάρχη Αττικής, της κυρίας Ρένας Δούρου, πολλά και ενδιαφέροντα μπορεί να διαβάσει κανείς. Υπό προϋποθέσεις δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να ανατρέξω στο timeline της κυρίας Δούρου, όμως η Περιφερειάρχης Αττικής αρνείται να εφαρμόσει το μέτρο της αξιολόγησης, όπως το έχει διαμόρφωσε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και το έχει ψηφίσει η Βουλή.
Η κυρία Δούρου όμως εκτρέπεται. Και εκτρέπεται σε μια οδό αδιέξοδης σύγκρουσης, η οποία δεν οδηγεί πουθενά. Σε δύο βασικά σημεία συμφωνώ με την Περιφερειάρχη: Κατά πρώτον, έχει δίκιο πως δεν έχει διορίσει αυτή ή το κόμμα της υπαλλήλους στην Περιφέρεια και κατά συνέπεια δεν φέρει και την ευθύνη για ορισμένα λαμόγια. Το επιχείρημα ότι μεγάλο μέρος του παλιού πολιτικού προσωπικού έχει βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε και να το αφήσουμε κατά μέρος. Κατά δεύτερον, η κυρία Δούρου δηλώνει το εξής: «Καλώ να μου φέρουν μία δήλωση μου με την οποία να υποστηρίζω την κάλυψη ενός πλαστού πτυχίου. Δεν θα βρουν γιατί δεν υπάρχει». Και πολύ σωστά κάνει που δεν υπερασπίζεται τους κατόχους πλαστών πτυχιών και τα προαναφερθέντα λαμόγια. Ή μήπως τα υπερασπίζεται αρνούμενη να αξιολογήσει τη δομή της;
Με βάση τον νόμο 4250/2014, δεν ορίζονται δυο διαφορετικά πλαίσια αξιολόγησης π.χ. για τη δομή εν συνόλω και για τους τίτλους σπουδών των υπαλλήλων χωριστά. Η μία αξιολόγηση συμπεριλαμβάνεται στη γενικότερη ως υποσύνολο. Πρακτικά, αυτό σημαίνει πως η κυρία Δούρου δεν μπορεί να βρει τους κατόχους πλαστών πτυχίων, τους οποίους ορθά δεν υποστηρίζει, χωρίς να αξιολογήσει συνολικά την Περιφέρεια Αττικής ως δομή, κάτι το οποίο προσπαθεί να αποφύγει με κάθε τρόπο. Αντίφαση; Πολύ φοβάμαι πως αυτή δεν θα είναι η μόνη που θα δούμε στα 5 χρόνια που θα διαρκέσει η θητεία της κυρίας Δούρου, αλλά ας μην προκαταλαμβάνουμε το μέλλον. Μπορεί και να εκπλαγούμε!
Και ερχόμαστε στο L’ etat c’ est moi. Δηλώνει η κυρία Δούρου από του βήματος του περιφερειακού συμβουλίου: «Τιμώ το Σύνταγμα και τους νόμους. Η νόμιμη είμαι εγώ, η αξιολόγηση σας είναι παράνομη!». Μέχρι στιγμής ξέραμε για τον Ναπολεοντισμό, πλέον, στο διαρκές θέατρο του παραλόγου που ζούμε, πρόκειται να μάθουμε και τον Λουδοβικισμό. Θα μας τον διδάξει η κυρία Δούρου, η οποία υπόσχεται πολλά και ενδιαφέροντα επεισόδια στην κόντρα της με την κυβέρνηση.
Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια σύγκρουση με πολύ βαθιές ρίζες: από τη μία, η κυρία Δούρου, πιστή σε έναν αδιέξοδο εναγκαλισμό με το κράτος, στυλώνει τα πόδια και δεν στέλνει φύλλα αξιολόγησης. Από την άλλη, το υπουργείο κάνει μια υποτυπώδη προσπάθεια για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό να αξιολογήσει τις δημόσιες δομές (να μάθουμε τι είδους δημόσιο έχουμε βρε αδερφέ) και-γιατί όχι;-να μειώσει και το εύρος τους, όταν κρίνεται πως υπάρχουν πλεονάσματα σε συγκεκριμένα πόστα. Υπάρχει όμως και μια άλλη σύγκρουση: αυτή της νομιμότητας και της απείθειας. Το πρόβλημα είναι πως η δεύτερη βρίσκει υποστηρικτές και σε ανθρωπους που πριν από λίγο καιρό διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την πρώτη.
Τελικά, τα πράγματα είναι όπως τα έθεσε ένας φίλος στο twitter. “Τιμώ το Σύνταγμα και τους Νόμους” είπε η Δούρου. Δεν είπε τους εφαρμόζω.”. Πλέον, η μπάλα είναι στα πόδια του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Αυτή τη φορά μπορούν να μην βάλουν ακόμα ένα αυτογκόλ.
Επιδόρπια:
1) Η υπερέκθεση πληρώνεται και ο Άδωνις Γεωργιάδης το πλήρωσε. Δεν πήρε το μάθημά του από το πρώτο μήνυμα που του έστειλε ο Αντώνης Σαμαράς, όταν τον άφησε εκτός κυβέρνησης. Επανήλθε με μια κολοσσιαία γκάφα περί bank run αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας πως πρώτος αυτός θα πάρει τα λεφτά του από την τράπεζα. Βέβαια, μετά τα μάζεψε αλλά η ζημία είχε γίνει. Πέραν του προφανούς, εγώ θέτω δυο ερωτήματα: έπεσε ή όχι «κυβερνητικό χέρι» στον κύριο Γεωργιάδη για την γκάφα του; Θύμωσε ή όχι ο Γιαννης Στουρνάρας με τις δηλώσεις του φίλου του που επανέφεραν το θέμα της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος; Κουιζάκι. Δικό σας!
2) Συνοψίζοντας τα τηλεφωνήματα που έκανα, το κλίμα από το Βερολίνο ήταν «ούτε κρύο, ούτε ζέστη». Γιατί μπορεί η Άγκελα να μας αγαπά και να μας στηρίζει αλλά δεν λαμβάνει μόνη της τις αποφάσεις. Όπερ; Ο επόμενος και καθοριστικός γύρος θα παιχτεί στο γήπεδο της διαπραγμάτευσης με την Τρόικα. Αυτή κρίνει τα πάντα-και φυσικά τη συζήτηση για το χρέος και το τρίτο δάνειο. Απλά και κατανοητά.
3) Νισάφι πια με το τι φοράει η Μαρία Σταυρινούδη-Σόδη. Έλεος πλέον με τη γυναίκα. Κανείς δεν ασχολείται με τις πολιτικές απόψεις και τοποθετήσεις της παρά μόνο με το βάθος του ντεκολτέ της. Αλλά μην εκπλήσσεστε. Αυτό που γίνεται στη σημερινή Βουλή είναι η συζήτηση που γίνεται σε πηγαδάκια στο εντευκτήριο ή στο καφενείο να αντανακλάται και στον πολιτικό διάλογο. Είναι να σε πιάνει απελπισία όταν σκέφτεσαι πως την κρισιμότερη στιγμή για την πατρίδα, ΑΥΤΗ η Βουλή κλήθηκε να διαχειριστεί την κατάσταση.
4) Ξανάρχισαν τα όργανα στους ΑΝΕΛ και η Ραχήλ Μακρή απασφάλισε ακόμα και από το κρεβάτι του νοσοκομείου (περαστικά!). Θα επανέλθω, γιατί όσο αστείο και αν φαίνεται, το κόμμα(;) του Προέδρου Πάνου είναι καταλύτης για την προεδρική εκλογή.
