Το πολιτικό χάος στη Γαλλία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Κρεμλίνου και δικαίως ανησυχεί την Ουκρανία. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο Εθνικός Συναγερμός θα υποστηρίξει το Κίεβο;
Του Corentin Pennarguear
Μετά τις 7 Ιουλίου, ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα μπορέσει αναμφίβολα να εξοικονομήσει μερικά ρούβλια: δεν θα υπάρχει ανάγκη για επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης στο Παρίσι, η Γαλλία θα έχει διαλύσει από μόνη της την ουκρανική της πολιτική. Τους τελευταίους μήνες, ο Εμανουέλ Μακρόν γκρέμιζε μία προς μία τις κόκκινες γραμμές της Δύσης: άδεια για χτύπημα του ρωσικού εδάφους με δυτικά όπλα, αποστολή μαχητικών αεροσκαφών, στρατιωτικοί εκπαιδευτές στο έδαφος κ.ά. Ένας άνεμος ελπίδας έπνεε επιτέλους στο Κίεβο μετά από έναν καταστροφικό χειμώνα. Επί δύο χρόνια περιμέναμε έναν Ευρωπαίο ηγέτη να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον Πούτιν και να πάρει τη Δύση πίσω του”, λέει ένας Ευρωπαίος διπλωμάτης. Ο Μακρόν είχε γίνει αυτός ο ηγέτης και τώρα έχει παραλύσει!”.
Ομολογουμένως, ο αρχηγός του γαλλικού κράτους διατηρεί ένα “αποκλειστικό πεδίο” στην εξωτερική πολιτική, που κατοχυρώνεται στα έθιμα της Πέμπτης Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος εκπροσωπεί τη Γαλλία στη διεθνή σκηνή και διατηρεί άμεσους δεσμούς με τους άλλους αρχηγούς κρατών. Στο Ελιζέ, υποστηρίζεται ότι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών, ο Εμανουέλ Μακρόν θα είναι Πρόεδρος μέχρι το 2027, εξασφαλίζοντας έτσι τη συνέχεια της γαλλικής διπλωματίας.
Crash test για την αρχή της “αποκλειστικής αρμοδιότητας” του Προέδρου
Ο αρχηγός του κράτους και οι δικές του ομάδες ως εγγύηση της σταθερότητας: αυτό ήταν το μήνυμα που εστάλη το τελαυταίο διάστημα. Ερωτηθείς σχετικά με το θέμα στις 17 Ιουνίου, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι παρέμεινε δημόσια διπλωματικός: “Μίλησα με τον Εμμανουέλ Μακρόν και μου είπε ότι τίποτα δεν πρέπει να αλλάξει. Τον εμπιστεύομαι”. Στο παρασκήνιο, η διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και η γαλλική πολιτική στασιμότητα είναι πολύ άσχημα νέα για το Κίεβο.
Διότι το περίγραμμα της ” δεσμευμένης περιοχής” είναι στην πραγματικότητα εξαιρετικά ασαφές. Φυσικά, ο πρόεδρος διορίζει πρεσβευτές και υπογράφει διεθνείς συνθήκες. Κατά τη διάρκεια προηγούμενων συγκυριών, τα διάφορα κόμματα εξουσίας συμφωνούσαν προς το συμφέρον της Γαλλίας για την άσκηση της διπλωματίας, με τον διορισμό συναινετικών υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας. Η κατάσταση το 2024 μοιάζει ριζικά διαφορετική, με μια πιθανή συντριβή πλήρους κλίμακας της αρχής του αποκλειστικού τομέα. Μια κυβέρνηση που θα αντιτίθεται στον Εμμανουέλ Μακρόν θα δημιουργήσει αναμφίβολα εσωτερικές αντιπαραθέσεις για όλα τα εξωτερικά ζητήματα: τη Γάζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και φυσικά την Ουκρανία.
Ποια θα είναι η θέση της Γαλλίας στον κόσμο το πρωί της 8ης Ιουλίου; Και ποια θα είναι η θέση της για τον πόλεμο στην Ουκρανία; Οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν μια συντριβή για το προεδρικό στρατόπεδο και καμία εναλλακτική λύση δεν θα είναι ίση με την ουκρανική κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο Εθνικός Συναγερμός θα υποστηρίξει το Κίεβο αφού αναγνώρισε την (παράνομη) προσάρτηση της Κριμαίας και έστειλε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους του να παρακολουθήσουν την “ομαλή διεξαγωγή” των εκλογών στο Ντονμπάς;
Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι ένα κόμμα που χρηματοδοτήθηκε κάποτε από μια ρωσική τράπεζα, του οποίου ο υποψήφιος έδωσε το χέρι στον Πούτιν στη Μόσχα κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2017, θα σταθεί στο πλευρό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι; Η ίδια υποψήφια που, στο πρόγραμμά της για το 2022, υποστήριζε μια εταιρική σχέση ασφαλείας με τη Ρωσία… Βοηθώντας και υποθάλποντας το Κρεμλίνο, τον εσωτερικό εχθρό του ΝΑΤΟ, μια κυβέρνηση Μπαρδέλα θα τορπιλίσει τον δυτικό συνασπισμό.
Στην Αριστερά της Αριστεράς, ειρηνισμός σημαίνει να ξεχνάμε τα θύματα της Ουκρανίας
Και η άλλη πλευρά; Καθόλου καλύτερη. Ενώ οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι έχουν παραταχθεί από την αρχή πίσω από την ξεκάθαρη υποστήριξη της Ουκρανίας, η La France insoumise και οι Κομμουνιστές αντιτίθενται στις παραδόσεις όπλων και ψήφισαν ομόφωνα κατά της διμερούς συμφωνίας ασφαλείας με το Κίεβο. Επισήμως, τα κόμματα αυτά φοβούνται την “κλιμάκωση” και ζητούν “ειρήνη”…
Με το πρόσχημα του ειρηνισμού, αυτή η Αριστερά της Αριστεράς περιφρονεί τα δεινά χιλιάδων Ουκρανών πολιτών που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη, κάτω από τον ζυγό του ρωσικού στρατού και τα βασανιστήρια και τους βιασμούς του. Εδώ και δύο χρόνια, η απελευθέρωση των περιοχών αυτών από τον ουκρανικό στρατό, από την Μπούτσα μέχρι τη Χερσώνα, συνοδεύεται από τις ίδιες εικόνες και τις ίδιες αναφορές για την εφιαλτική καθημερινότητα που επιβάλλουν οι δυνάμεις του Πούτιν. Η μη προμήθεια όπλων στην Ουκρανία ισοδυναμεί με εγκατάλειψή της.
Από την αρχή της εισβολής του στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Πούτιν υπολόγιζε ότι οι δυτικές κοινωνίες μας θα ξεμείνουν από δυνάμεις, ότι η άνετη άνεση των δημοκρατιών μας θα τον βοηθήσει να κερδίσει μακροπρόθεσμα τον πόλεμό του. Τα θύματά του αξίζουν κάτι καλύτερο, η Ουκρανία αξίζει κάτι καλύτερο. Η δημοκρατία μας αξίζει καλύτερα.
