Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Μια τροπολογία για το ΕΣΡ εδώ, άλλη μια εκεί, μια άλλη παραπέρα και …έδεσε το γλυκό. Ανοίγεις το πρωί το ραδιόφωνο, ΕΣΡ. Ανοίγεις μετά την τηλεόραση, πάλι ΕΣΡ. Διαβάζεις εφημερίδα, sites, παντού το ΕΣΡ. Μάστιγα έχει καταντήσει πια αυτό το ΕΣΡ και ο νόμος για τα κανάλια. Λες και άλλη δουλειά σε αυτό τον τόπο δεν έχουμε, παρά να ασχολούμαστε όλη μέρα και όλη νύχτα με τις κυβερνητικές κόνξες για τις αρμοδιότητες του ΕΣΡ και με το αν η ΝΔ συναινεί ή δεν συναινεί.
Παρ’ τε το χαμπάρι: ό,τι και να λέμε ορισμένοι στον μικρόκοσμό μας, τον κόσμο δεν τον ενδιαφέρει. Προφανώς, αν ρωτήσεις τους πολίτες, αν υπήρχε και υπάρχει διαπλοκή μεταξύ πολιτικής και ΜΜΕ σε αυτό τον τόπο, δεν νομίζω πως θα βρεθεί ένας να απαντήσει πως δεν υπάρχει και, αν βρεθεί, καλύτερα να τον κοιτάξει κάποιος, γιατί μπορεί να κάνουν την εμφάνισή τους οι συνέπειες της συζήτησης για το ΕΣΡ.
Άλλο είναι το πρόβλημα του κόσμου: πώς θα πληρώσει φόρους και εισφορές, πώς θα μπορέσει να ανταποκριθεί το αίτημα του μήνα, αν θα έχει δουλειά και τον επόμενο μήνα και άλλα τέτοια πεζά και καθόλου ρομαντικά. Διότι, είναι αγαθός στόχος η ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, δεν λέω. Και η κυβέρνηση δεν έχει και άλλο σοβαρό επιχείρημα, από την ώρα που οι πολίτες νιώθουν στο πετσί τους τις συνέπειες του αριστερού τρίτου Μνημονίου. Και από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, για ποιο πράγμα θα ήθελε η κυβέρνηση να γίνεται συζήτηση: για τις όλο και πιο πετσοκομμένες με μπαλτά συντάξεις που εμφανίζονται μήνα-μήνα σε εκατοντάδες λογαριασμούς δικαιούχων μετά τη «μεταρρύθμιση» Κατρούγκαλου; Όχι δα, ΕΣΡ και πάλι ΕΣΡ, γιατί, όποτε βγαίνει στην τηλεόραση ο Κατρούγκαλος η κυβέρνηση χάνει μισή δημοσκοπική μονάδα και δεν της έχουν απομείνει και πολλές για να πεις πως έχει καβάντζα.
Στη χώρα που έχουμε τσακωθεί με τη σοβαρότητα όμως άλλο θέμα συζήτησης από το ΕΣΡ δεν έχουμε. Θα μου πείτε, πάλι, η καθημερινότητα είναι μίζερη, πρέπει να την βλέπουμε κιόλας όλη μέρα μπροστά μας; Με συγχωρείτε, αλλά δεν αντιληφθούμε πλήρως το πρόβλημα και τι το δημιουργεί δεν υπάρχει περίπτωση να συζητήσουμε σοβαρά για τη λύση του. Η μεμψιμοιρία ή τα μπινελίκια από την άλλη δεν ωφελούν σε τίποτα, δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο πέρα από τις ανάγκες ψυχοθεραπείας, ατομικές τε και συλλογικές. Αυτές τις μέρες όμως σαν να έχει παραγίνει το κακό με την ομφαλοσκόπησή μας: εδώ ο κόσμος καίγεται και το ΕΣΡ αρμενίζει.
Δεν αντιλέγω πως πρόκειται για μεγάλο θέμα και επίσης για ένα θέμα που αφορά την ορθή λειτουργία των θεσμών και τη διάκριση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Και αυτό το πρόβλημα είναι σημαντικό και, αφενός πρέπει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο να ρυθμιστεί μια και καλή για να διορθωθεί η σκανδαλώδης πρακτική των τελευταίων ετών, από την άλλη, η ακολουθούμενη διαδικασία μόνο παραγωγική δεν είναι και σε κάθε περίπτωση οδηγεί στα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Πρέπει, επιτέλους, και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, η καθεμιά από το μετερίζι της, να κατέβουν από τη νεφέλη της αδιέξοδης σύγκρουσης και να ξαναπιάσουν τα προβλήματα του κόσμου από την αρχή. Οι μεν κυβερνώντες μπας και σώσουν ό,τι σώζεται, οι δε αντιπολιτευόμενοι μπας και διαμορφώσουν ένα πειστικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, γιατί αργά ή γρήγορα θα γίνουν κυβέρνηση.
Αλλά, τι λέω; Εδώ περιμένουμε ανασχηματισμό. Με τα ληξιπρόθεσμα θα ασχολούμαστε; Έλα, σε παρακαλώ πολύ…
