Σχολιάζει ο Μιχάλης Μαντέλας
Τα σχόλια για την εκλογή του Trump δείχνουν ότι ο Έλληνας ξεχνά την πρόσφατη ιστορία, όταν οι ελπίδες μας συνόδευαν τον τάδε ή τον δείνα υποψήφιο πιστεύοντας σε λύση του Κυπριακού, ευνοϊκή ρύθμιση στο Αιγαίο, αμέριστη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια και μια σειρά από ανάλογες ελπίδες που αποδείχθηκαν όνειρα θερινής νυκτός.
Ήταν δε τόση η ταύτιση κάποιων συμπατριωτών μας με κάποιους υποψηφίους που οδηγούσε σε ευτράπελες καταστάσεις.
Θυμάμαι λοιπόν στην Ελασσόνα μετά το 1974 τον Γιαννάκο, αγαθό γίγαντα φορτοεκφορτωτή και καλό οικογενειακό φίλο, με καταγωγή από το Λιβάδι. Οι εκλογές μεταξύ του απερχόμενου προέδρου Ford και του Carter χαρακτηρίστηκαν από την συστράτευση του Ελληνοαμερικάνικου στοιχείου με τον Δημοκρατικό Carter. Ευνόητο ότι αυτό επέδρασε και στην πατρίδα μας, με αποτέλεσμα όλοι οι Έλληνες να αγωνιούν για την εκλογή του “φυστικά από την Γεωργία”.
Το πρωί της επόμενης, λοιπόν, των εκλογών οι Ελασσονίτες είδαν τον Γιαννάκο να έρχεται περιχαρής και σε άπταιστα Βλάχικα να δηλώνει στο καφενείο του Φώλλα, στην πλατεία της Ελασσόνας:
“Ινσίμ του Αμερικίου“
Η δήλωση του Γιαννάκου “Βγήκαμε στην Αμερική” έγινε δεκτή με χειροκροτήματα από το κατά πλειοψηφία βλαχόφωνο ακροατήριο και ακολούθησαν κεράσματα, τσίπουρα και τα σχετικά!
Τώρα, μετά από σαράντα τόσα χρόνια θυμάμαι πόσες άλλες φορές “βγήκαμε” στην Αμερική, χωρίς να δούμε να αλλάζει κάτι στην πολιτική της υπερδύναμης απέναντί μας.
Απλά στις διεθνείς γεωπολιτικές σχέσεις δεν υπάρχουν φιλίες και “δικοί” μας αλλά μόνο συμφέροντα.
Λέτε αυτή τη φορά που “δεν βγήκαμε” να αλλάξουν τα πράγματα;
Καλύτερα; Χειρότερα;
Θα δείξει….
