Γράφει ο Σπύρος Μπόικος,
Η έκθεση της επιτροπής της Γερουσίας για τα βασανιστήρια που πραγματοποιούσε η CIA στα πλαίσια του λεγόμενου “πολέμου κατά της τρομοκρατίας” ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι υποψιάζονταν και κάποιοι γνώριζαν, ότι όσα γνωρίζαμε για το Γκουαντάναμο δεν ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά η κορυφή του παγόβουνου. Οι ανακριτικές τεχνικές της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ αποτελούν αντιγραφή μεθόδων της Γκεστάπο, τόσο ως προς την πρακτική αλλά ακόμη και στα ονόματα των τεχνικών αυτών, όπως αποκαλύπτει ο πρώην αναλυτής της Υπηρεσίας Ρέημοντ ΜακΓκόβερν.
Εικονικοί πνιγμοί και εκτελέσεις, ρώσικη ρουλέτα, στέρηση ύπνου, απειλές για τη σωματική ακεραιότητα και τους συγγενείς των κρατουμένων είναι μόνο μερικές από τις τεχνικές που αποκαλύπτει η έκθεση. Αξιωματούχοι του ΟΗΕ κάνουν λόγο για εγκλήματα, οι δράστες των οποίων πρέπει να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη. Φυσικά οι ηθικοί αυτουργοί είναι οι πολιτικοί προϊστάμενοι των πρακτόρων της Υπηρεσίας, οι οποίοι έδωσαν το πράσινο φως για την υιοθέτηση των βασανιστηρίων, φαίνεται όμως εξαιρετικά απίθανο να υπάρξουν κυρώσεις για τα τότε υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα.
Ο λεγόμενος “πόλεμος κατά της τρομοκρατίας” που ξεκίνησε μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους δεν έχει σταματήσει να αμφισβητείται και να στηλιτεύεται ως μια πολιτική επιλογή της προεδρίας Μπους ώστε να προχωρήσει σε μια σειρά προληπτικών πολέμων υπό την πίεση του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος.
Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να ειδωθεί και το ζήτημα των βασανιστηρίων. Ενώ εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών του στρατού των ΗΠΑ επιμένουν ότι οι πληροφορίες που αποσπούνται μέσω βασανιστηρίων δεν είναι αξιόπιστες, ο ΜακΓκόβερν δηλώνει ανοιχτά ότι τα βασανιστήρια χρησιμοποιήθηκαν ακριβώς για να αποσπαστούν μη αξιόπιστες πληροφορίες, οι οποίες, ερμηνευμένες κατά το δοκούν θα μπορούσαν, όπως και έγινε, να δημιουργήσουν ένα θετικό κλίμα για οποιαδήποτε επιχείρηση σχεδίαζαν τα γεράκια του Πενταγώνου.
Ο σκοπός βέβαια δεν αγιάζει τα μέσα: τα βασανιστήρια αποτελούν εγκλήματα και ως τέτοια θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται. Η ασυδοσία των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ιδιαίτερα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες, αν και δεν έφτανε πάντα στα επίπεδα που έφτασε στη διάρκεια του “πολέμου κατά της τρομοκρατίας”. Δεδομένου όμως και του ηγετικού ρόλου που κατέχουν οι ΗΠΑ σε μεγάλο κομμάτι του δυτικού κόσμου οι πρακτικές των μυστικών υπηρεσιών τους δημιούργησαν μια επικίνδυνη κουλτούρα σχετικά με την αντιμετώπιση των υπόπτων για τρομοκρατία, τα απόνερα της οποίας μπορεί να πει κανείς ότι έφτασαν μέχρι την αντιμετώπιση της πολιτείας στην περίπτωση του Νίκου Ρωμανού (τουλάχιστον πριν τις χτεσινές εξελίξεις).
Η κουλτούρα αυτή δημιουργεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο και απειλεί (αν δε το έχει ήδη κάνει) να γυρίσει την Ευρώπη και την Αμερική σε εποχές που όλοι νόμιζαν ότι είχαν παρέλθει προ πολλού, στις εποχές που ο Ρήγας Φεραίος μαρτυρούσε στη φυλακή του Βελιγραδίου και, αργότερα, όταν χιλιάδες ευρωπαίοι βασανίζονταν στα κολαστήρια της Γκεστάπο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άξονα, με τις ίδιες μεθόδους που επέτρεψε η διακυβέρνηση Μπους να χρησιμοποιούνται εναντίον των υπόπτων για τρομοκρατία.
Ένα βήμα σίγουρα θα ήταν να δούμε τους υπεύθυνους των βασανιστηρίων που “δείχνει” η έκθεση να οδηγούνται στη δικαιοσύνη. Είναι δυνατό να συμβεί; Η (πολιτική) απόφαση είναι στα χέρια του Μπάρακ Ομπάμα.
