Γράφει ο Σπύρος Μπόικος
Κρίσιμη η Δευτέρα για τις συνομιλίες για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, καθώς σήμερα λήγει η προθεσμία για την εξεύρεση λύσης, χωρίς ιδιαίτερες πιθανότητες οι δυο πλευρές να καταλήξουν σε συμφωνία.
Σήμερα Δευτέρα εκπνέει επίσημα η προθεσμία που είχαν θέσει οι έξι (ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ρωσία και Κίνα) στο Ιράν προκειμένου να καταλήξει σε συμφωνία σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται σήμερα στη Βιέννη, όμως φαίνεται αρκετά δύσκολο να καταλήξουν σε συμφωνία.
Όπως είχαμε γράψει και παλιότερα (Με ρωσική βοήθεια συνεχίζει το Ιράν το πυρηνικό του πρόγραμμα…) οι δυτικές δυνάμεις που συμμετέχουν στις συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης δεν φαίνονται έτοιμες να ικανοποιήσουν για την ώρα τις ιρανικές αξιώσεις για άρση των κυρώσεων και για παροχή τεχνογνωσίας και εξοπλισμού για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς με τη μεσολάβηση τηςΔιεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας.
Μετά από μια εβδομάδα διαπραγματεύσεων οι δυο πλευρές θεωρούν δύσκολη την επίτευξη συμφωνίας στα πλαίσια της διορίας που έχει τεθεί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Reuters, καθώς υπάρχουν πολλά ζητήματα στα οποία οι δυο πλευρές απέχουν πολύ από μια πιθανή συμφωνία. Είναι όμως έτσι;
Οι έξι χώρες που συμμετέχουν στο διάλογο με την Τεχεράνη είναι χωρισμένες σε δυο μπλοκ. Οι ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία αντιτίθενται στην συνέχιση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και είναι αυτές που δυσκολεύουν την εξεύρεση λύσης σε ένα διεθνές πρόβλημα, οι διαπραγματεύσεις περί του οποίου μετράνε ήδη 12 χρόνια. Αντίθετα, η Ρωσία και η Κίνα (που στην ουσία λειτουργούν ως μεσολαβητές στις συνομιλίες μεταξύ Ιράν – δυτικών) είναι θετικές στην άρση των κυρώσεων και στη συνέχιση της παραγωγής ατομικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς στην ασιατική χώρα.
Παρ’ ό,τι οι ΗΠΑ τελευταία έχουν αρχίσει να μαλακώνουν τη στάση τους, πράγμα που θα περίμενε κανείς ότι θα επηρέαζε και τη στάση των υπόλοιπων δυτικών κρατών που συμμετέχουν στην εξαμερή, η αδιάλλακτη στάση του Ισραήλ δεν επιτρέπει μεγάλες υποχωρήσεις. Το Τελ Αβίβ έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να επιτρέψει στο Ιράν να γίνει πυρηνική δύναμη· μια θέση που δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις.
Η Τεχεράνη πάλι στηρίζεται στους δυο “παρίες” της εξαμερούς, τη Ρωσία και την Κίνα, με τις οποίες έχει πολλαπλούς οικονομικούς και πολιτικούς δεσμούς, προκειμένου να πετύχει το βασικό του στόχο, που είναι η άρση των κυρώσεων και η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς.
Το ζήτημα είναι ότι σε ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την Μέση Ανατολή, στην οποία ο αστάθμητος παράγοντας που ακούει στο όνομα Ισλαμικό Κράτος και η πολιτική της Δύσης σχετικά με την αντιμετώπιση του απειλούν να οδηγήσουν σε νέες περιπέτειες την πολύπαθη περιοχή, πιθανή εμπλοκή στο ζήτημα του Ιράν θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέο χάος. Ενώ οι ΗΠΑ δεν αντέχουν πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά ένα νέο μέτωπο, αφού αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει την περαιτέρω εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους, μια ενδεχόμενη ισραηλινή επίθεση στο Ιράν, την οποία δεν πρέπει να θεωρούμε απίθανη μετά και την αψυχολόγητη στάση του Ισραήλ στο Παλαιστινιακό, θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου στην περιοχή.
Ας ελπίσουμε ότι η μέρα θα τελειώσει με τις δυο πλευρές να έχουν ανανεώσει την προθεσμία και με τις δυτικές δυνάμεις να έχουν δώσει δείγματα ουσιαστικής διάθεσης συνεργασίας απέναντι σε μια χώρα που δέχτηκε μια άδικη οικονομική επίθεση στη βάση κατηγοριών (αυτών περί πυρηνικού οπλοστασίου) οι οποίες δεν αποδείχτηκαν ποτέ.
