Στην καθιερωμένη ομιλία του προς το έθνος και την πρώτη ουσιαστική παρουσία της πολιτικής του για τη δεύτερη τετραετία, ενώπιον του Κογκρέσου, ο αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, έδωσε έμφαση στην οικονομία, το θέμα της οπλοκατοχής, τη μετανάστευση, και προχώρησε σε μια ελαφριά σκιαγράφηση πρωτοβουλιών στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.
Βασικά προχώρησε σε γενικολογίες όπως ότι θα συνεχίσει την πίεση στο καθεστώς της Συρίας υποστηρίζοντας τους ηγέτες της αντιπολίτευσης, για τη Βόρεια Κορέα αν και την καταδίκασε για την πυρηνική δοκιμή, περιορίστηκε να πει ότι η κίνηση αυτή θα την απομονώσει πιο πολύ. Και για το Ιράν, δεν μίλησε ξεκάθαρα για απευθείας συνομιλίες, αλλά προτίμησε τον όρο «διπλωματική λύση» στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος της Τεχεράνης. Τέλος, ανακοίνωσε τον περιορισμό στο μισό των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, μέχρι το τέλος του επόμενου χρόνου.
Από ότι φαίνεται έχουμε ένα νέο τρόπο που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διεξάγουν πόλεμο, «ηγεσία από τα μετόπισθεν», με έξυπνες βόμβες, παρακολούθηση από δορυφόρους, και υποστήριξη υποδομών όπως στη Λιβύη, και το Μάλι. ‘Η συμβουλεύοντας και βοηθώντας ντόπια στρατεύματα στις δικές τους μάχες εναντίον ανταρτών, όπως στην Υεμένη και την Ουγκάντα. Αλλά, σε καμία περίπτωση αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων, επεμβάσεις, και οικοδόμηση νέων κρατών μετά την επέμβαση. Με απλά λόγια, όχι άλλα Ιράκ και Αφγανιστάν.
Μια ανάλυση της ομιλίας στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, θα μπορούσε να επισημάνει ότι κυριαρχήθηκε από το τι δεν ανέφερε ο αμερικανός Πρόεδρος. Καμία αναφορά στο Ιράκ. Σιγή στο θέμα της Μέσης Ανατολής, το κλείσιμο του Γκουαντάναμο, τη σημασία της Ασίας, και τα σοβαρό θέμα της απόφασης του Αγωγού Keystone με τον Καναδά. Πουθενά δεν ανέφερε τη φράση «πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας.»
Αντίθετα άφησε ελπίδες ότι θα αντιμετωπίσει σοβαρά το θέμα της «κλιματικής αλλαγής», αλλά όχι άμεσα. Είπε ότι θα δώσει εντολή στις αμερικανικές υπηρεσίες να αντιμετωπίσουν το «φαινόμενο του θερμοκηπίου».
Συμπερασματικά μια ομιλία για «πράσινα άλογα» και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Δυστυχώς για τον Πρόεδρο, η εξωτερική πολιτική ειδικά για το πρόσωπο που κάθεται στο Οβάλ Γραφείο είναι ένας τομέας που ακόμα και όταν είσαι αποφασισμένος να τον αγνοήσεις ξαφνικά έρχεται και σε δαγκώνει με αποτέλεσμα να τρέχεις και να μην φτάνεις. Όσο για τον Μπαράκ Ομπάμα, ας ρωτήσει τον προκάτοχό του Τζόρτζ Μπούς και την 11η Σεπτεμβρίου του 2001.
