Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός
Η ταύτιση ή η ανοχή σε βασικές επιλογές του Αντώνη Σαμαρά εκ μέρους του κ. Βενιζέλου, ακόμη και σε αυτές που προσιδίαζαν στην Άκρα Δεξιά και σε καμία περίπτωση στο Κέντρο, υπήρξε πραγματικά εντυπωσιακή στο πλαίσιο της συγκυβέρνησης. Ο όρος «Σαμαροβενιζέλοι» που χρησιμοποιείται ευρέως, στα social media και την καθημερινή επικοινωνία, αποδίδει εύγλωττα αυτή ακριβώς την πραγματικότητα. Αυτή η εμπεδωμένη αίσθηση, ωστόσο, εμποδίζει να κατανοηθεί ότι πλέον τα «ίδια συμφέροντα» και οι στρατηγικοί προσανατολισμοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, είναι σε μεγάλο βαθμό αποκλίνοντες.
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κατανοηθεί η ξαφνική αλλαγή κλίματος στις σχέσεις Αλέξη Τσίπρα και Ευάγγελου Βενιζέλου όπως καταγράφηκε στην πρόσφατη, μακρά και κατ’ ιδίαν, συνάντησή τους, όπως και η δήλωση του γραμματέα της ΝΔ Ανδρέα Παπαμιμίκου ότι «αν γίνουν πρόωρες εκλογές, τέλος στη συνεργασία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ».
Ο Αντώνης Σαμαράς ρίχνει όλο του το βάρος στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με τη συνεπικουρία «εκβιαστικού» κλίματος αναστάτωσης στην αγορά κεφαλαίου και ομολόγων, επίσημων δηλώσεων στήριξης στην κυβέρνηση και έμμεσων ή άμεσων απειλών κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εδώ, συμφωνεί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Από κει και πέρα, όμως, οι δρόμοι τους χωρίζουν. Αν αποτύχει στην εκλογή Προέδρου, ο κ. Σαμαράς θέλει εκλογές άμεσα, ώστε να μη δώσει καθόλου χώρο σε μεταβατικά σενάρια παραμερισμού του, να διεκδικήσει μια διαχειρίσιμη ήττα και να έχει ελπίδες να παραμείνει στην ηγεσία της ΝΔ και ύστερα από τις εκλογές.
Ο κ. Βενιζέλος, από την άλλη, ενώ συμφωνεί στην «φορσέ» κίνηση επίσπευσης των διαδικασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν θέλει εκλογές και βλέπει θετικά τα «μεταβατικά» σενάρια συναίνεσης στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή, αναθεώρησης του Συντάγματος, ολοκλήρωσης της νέας συμφωνίας με τους δανειστές και διενέργειας εκλογών το φθινόπωρο. Ένα τέτοιο σενάριο βγάζει εκτός παιχνιδιού τον «άσπονδο φίλο» του Αντώνη Σαμαρά και τον αναδεικνύει στο μοναδικό εν ενεργεία πολιτικό κληρονόμο του… άθλου «σώσαμε τη χώρα, τη βγάλαμε από το μνημόνιο».
Έτσι, αγοράζει χρόνο για το ΠΑΣΟΚ και, «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», βάζει φρένο στην επικίνδυνη δραστηριοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου, του οποίου οι «ανατρεπτικοί» σχεδιασμοί θα ευνοούνταν από την άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Το ΠΑΣΟΚ έχει χάσει οριστικά την ικανότητά του να εκφράζει μαζικές λαϊκές διαθέσεις και κοινωνικές συμμαχίες. Ύστερα από 4 χρόνια μνημονιακής θητείας και 2,5 χρόνια συγκυβέρνησης με μια ακροδεξιού προφίλ ΝΔ, έχει απογυμνωθεί σε ένα πολυπλόκαμο μηχανισμό εξουσίας και το μόνο που το συνέχει, είναι η συμμετοχή του στον κυβερνητικό μηχανισμό. Αν χάσει και αυτό το στοιχείο συνοχής θα διαλυθεί οριστικά και τυπικά. Πρέπει, λοιπόν, πάση θυσία να παραμείνει στο κυβερνητικό παιχνίδι. Αν γίνουν άμεσα εκλογές, το πιθανότερο είναι να βγει νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να ελπίζει σε κυβερνητική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι επιπτώσεις θα είναι διαλυτικές – και ο κ. Παπανδρέου θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα…
Υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να διαβάσουμε και τις δηλώσεις του Ανδρέα Παπαμιμίκου: διαμηνύει στο ΠΑΣΟΚ να βάλει τα δυνατά του ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αλλιώς θα μείνει ορφανό από κυβερνητικές συμμαχίες. Ωστόσο, η πειστικότητα αυτής της απειλής αντιστρόφως ανάλογη με την ρεαλιστικότητα των σεναρίων για μεταβατικές συναινετικές λύσεις…
