Υπογράφουν οι: *
”Τι άνθρωπος είσαι”, το έχεις σκεφθεί;
Ο άνθρωπος με μπέσα, πίστη και φιλότιμο, έχει μια έμφυτη ευγένεια στην ψυχή του. Μια ευγένεια – διαμάντι, όπλο παντοδύναμο και σπάνιο στο σύγχρονο κόσμο. Ξέρει πόσο καλό μα συνάμα και κακό μπορεί να κάνει. Επιλέγει όμως την καλοσύνη.
Επιλέγει να κοιτάει στα μάτια όλα όσα θα μπορούσε να κάνει, και στο τέλος να κάνει εκείνα που δεν θα του στερήσουν τον ύπνο του και τη γαλήνη της ψυχής του. Μερικές φορές, όμως, στρεψοδικεί από τη μεγάλη του ανάγκη να πάρει στα χέρια του τον κόσμο και να τον σώσει… «Πού είναι το κράτος; Δεν υπάρχει κράτος!» Κλασικές πια εκφράσεις που αναφωνούμε με περίσσιο στόμφο και αγανάκτηση.
Η προσωπική μας ευθύνη πάντα έρχεται δεύτερη στο νου,η ευθυνοφοβία πάντα πρώτη. Και σε ακόμα μεγαλύτερη θέση–αν υπάρχει, οι υπεκφυγές και η απλοποίηση της έκτακτης ανάγκης, μόνο και μόνο γιατί έτσι η ψυχή γαληνεύει,αδικαιολόγητα όμως. «Ποιος κορονοϊός, ποιοι θάνατοι, ποια Γιουχάν και ποια Ιταλία. Εδώ είναι ”Ελλαδιστάν” και δεν μας κάνει κουμάντο κανείς, ακούτε; ένα χαζο-κρυωματάκι θα φοβηθούμε;! Ο ήλιος άλλωστε τα σκοτώνει όλα! Ξέρουμε εμείς…».
Γνώριμες κουβέντες… Απλές και λιτές, μα δύσκολες στην κατανόηση. Ξέραμε ότι μας είχε ζητηθεί το πιο απλό πράγμα του κόσμου κι εμείς το αποφεύγαμε υπερφίαλα, λες και μας ζήτησαν να κάτσουμε επί χρόνια στην άκρη του γκρεμού. Ας σεβαστούμε λοιπόν μια φορά τους κρατικούς μηχανισμούς που δουλεύουν προληπτικά και ας μην κάνουμε τους… υπερήρωες, αψηφώντας τα μέτρα και τις συστάσεις. Ας φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων για εμάς και τους συνανθρώπους μας.
Γιατί, κράτος=κοινωνικό σύνολο=εμείς οι ίδιοι, όσο κι αν έχουμε δαιμονοποιήσει τη λέξη αυτή. Ας κάνουμε, πλέον, την αγάπη και τη φροντίδα για το σύνολο, στάση ζωής μας. Για τώρα και για πάντα. Άλλωστε, πάντα έλειπε η ενσυναίσθηση και το ενδιαφέρον για τον δίπλα, για να συμπληρωθεί το παζλ και να ευοδώσει ουσιαστικά η έμφυτη ευγένεια και θάρρος του λαού μας, που τόσα χρόνια πριν έκαναν την πομπώδη εμφάνιση τους. Υπάρχουν αετονύχηδες που τρώνε ολόκληρες περιουσίες ‘‘νόμιμα’’ ή καταστρέφουν ανθρώπους! Αυτοί θεωρούνται την σήμερον ημέρα σαν… οι ξύπνιοι και οι ατσίδες της εποχής! Ακόμη και… αρχηγοί κρατών δηλώνουν θρασύτατα ότι δεν αναγνωρίζουν Διεθνείς Συμφωνίες ούτε το Διεθνές Δίκαιο, διότι απλά αυτό βολεύει τα αρπαχτικά τους σχέδια σε βάρος άλλων χωρών και εθνών, η όλη αυτή αμφισβήτηση και η άρνηση τήρησης των αμοιβαία συμφωνηθέντων, προφορικών ή γραπτών… σημαίνει πολλά… Μείναμε σπίτι… τώρα ας μείνουμε ασφαλείς! Και ας αναλάβει η καθεμία και ο καθένας την ευθύνη του.
Η πανδημία αυτή θα αλλάξει την παγκόσμια και εθνική πραγματικότητα όπως την ξέραμε. Έχουμε μπροστά μας έναν αγώνα δρόμου, έναν μαραθώνιο διαρκείας, που απαιτεί στρατηγική και αντοχές, για να βγούμε αλώβητοι. Οικονομικά, κάποιες χώρες αρκετά δίπλα μας θα έχουν πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από εμάς. Ας το δούμε όλο αυτό σαν μια πράξη ευγένειας και πατριωτισμού. Οι άνθρωποι που έχουν μπέσα είναι ξεχωριστοί. Και είναι τιμή και μαγκιά σου να έχεις έναν τέτοιον άνθρωπο στον κύκλο των φίλων σου. Αρκεί να είσαι έτοιμος να τον αναγνωρίσεις και να γίνεις σαν αυτόν.
Ας γίνουμε εμείς αυτοί.
*Παράσχου Σοφία-Ζωή, Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Εθνικού και Καποδιστριακού Παν. Αθηνών, Βόσσου Μαγδαληνή, Φοιτήτρια Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Παν. Αθηνών και Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος / Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας στο Παν. Μακεδονίας
