Η δίκη για τη δικαίωση του Ζακ Κωστόπουλου συνεχίζεται.
Η αυτόπτης μάρτυρας, συνταξιούχος αστυνομικός στο επάγγελμα, χωρίς αμφιβολία υποστήριξε ότι αφενός τα χτυπήματα που του κατάφεραν οι κατηγορούμενοι ήταν πολύ δυνατά, αφετέρου το θύμα δεν κρατούσε κάποιο μαχαίρι ή αιχμηρό αντικείμενο, όπως εκ των υστέρων υποστηρίχθηκε.
Περιγραφή σκηνών από τη δολοφονία του Ζακ
«Πρ: Χωρίς να σας διακόπτω θα μου πείτε τι είδατε εκείνη την ημέρα.
Λ.Δ.:… Εκεί βλέπω το κατάστημα με θρυμματισμένη τη βιτρίνα και έναν νεαρό κατατρομαγμένο στην προθήκη να προσπαθεί να βγει. Εκεί κλωτσάγανε την βιτρίνα που έβρισκαν το κεφάλι του νεαρού. Ήταν τόσο δυνατά που το κεφάλι του νεαρού έπεφτε πίσω, του φώναζα σταματήστε θα τον σκοτώσετε. Προχωρώ και ρίχνει μια κλωτσιά ο ένας πέφτει ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της βιτρίνας και βρίσκει το νεαρό και το παιδί βάζει το χέρι στο λαιμό. Εγώ ούρλιαζα και έλεγα θεε μου καρατομήθηκε και έκλεισα τα μάτια δεν άντεχα και τα ανοίγω και είδα τους δυο ανθρώπους έξαλλους να συνεχίζουν να τον χτυπάνε και φώναζα ξανά σταματήστε θα τον σκοτώσετε. Πήγε ένας κύριος να τους σταματήσει και πήγα κι εγώ πίσω του. Εγώ εκείνη την ώρα αποφάσισα να μείνω να προστατέψω με όποιον τρόπο μπορούσα το νεαρό, μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Εισ.: Έχετε δει εικόνες μετά το συμβάν;
Λ.Δ.: Εγώ επειδή μετά αρρώστησα, έκανα θεραπείες συνέχεια, ξέχασα να σας πω, ότι ο νεαρός όταν έπεσε κάτω, είχε ορθάνοιχτα τα μάτια του και ήταν καρφωμένα στα δικά μου, το σαγόνι του, τα χείλη του τρεμοπαίζανε. Αυτή η εικόνα με σημάδεψε, έκτοτε για πάρα πολλούς μήνες δεν μπορούσα να συνέλθω και χρειάστηκε να πάρω θεραπεία, γιατί πιστεύω ότι εκείνη την ώρα που είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω μου
[συγκινείται] σαν να ήθελε κάτι να μου πει. Μα τι να ήθελε να μου πει; Βοήθεια; Να μου ζητήσει κάτι; Ήμουν πάρα πολύ κοντά και ακόμα όταν θυμάμαι το πρόσωπό του δεν μπορώ.
Εισ.: Όταν ήρθε η αστυνομία φύγατε;
Λ.Δ.: Όχι, όχι, εκείνη την ωρα πέφτανε συνέχεια κλωτσιές, όταν έφτασε η αστυνομία έφυγα, εγώ έμεινα για να τον προστατέψω, αισθανόμουν ότι γινόταν φονικό εκείνη την ώρα, ήταν ανυπεράσπιστος.
Εισ.: Είδατε να κρατάει μαχαίρι όταν έβγαινε έξω;
Λ.Δ.: Όχι! Καταματωμένος ήταν, μικρόσωμος, τα χέρια του ήταν πάνω στα γυαλιά και ήταν μικρόσωμος.
Παπαρρ.: Και παρότι ήταν σε αυτή την κατάσταση συνέχιζαν και τον κλωτσούσαν;
Λ.Δ.: Ναι, δυστυχώς ναι.
Παπαρρ.: Η εικόνα που έχετε αποκομίσει ήταν ότι σκότωναν στο ξύλο έναν άνθρωπο;
Λ.Δ.: Nαι φυσικά! A ναι φυσικά! Kαι πολύ πιο γρήγορα θα μπορούσε να φύγει ένας άνθρωπος από τη ζωή με αυτά τα χτυπήματα.»
