Στο πλαίσιο ενός πολύ ενδιαφέροντος πρότζεκτ, της γιορτής προφορικής ιστορίας, εθελοντές που περνούν από μια διαδικασία ταχύρρυθμης εκπαίδευσης, συγκροτούν ομάδες σε διάφορες πόλεις ή περιοχές και συλλέγουν ζωντανές μαρτυρίες από την “πηγή”, δηλαδή μεγαλύτερης ηλικίας άτομα που θέλουν να κρατήσουν ζωντανές τις θύμησες.
Μια δράση γέννημα – θρέμμα της κρίσης, που μας κάνει να στρεφόμαστε στον εαυτό μας αλλά και την πορεία της χώρας, στην προσπάθεια να κατανοήσουμε και να θέσουμε νέες βάσεις.
Στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στη γιορτή προφορικής ιστορίας, συμμετείχαν πέρσι το καλοκαίρι δέκα ομάδες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν συγκεντρώσει πάνω από 100 ιστορίες. Αποσπάσματα των αφηγήσεων αυτών, οι οποίες έχουν γίνει με τρόπο επιστημονικό και έχουν μαγνητοσκοπηθεί και ύστερα ανασυντεθεί σε νέες θεματικές που αφορούν την προσφυγιά και τη μετανάστευση, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία και τη διασκέδαση, τα «πολιτικά» (δικτατορία Μεταξά, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Χούντα, Πολυτεχνείο) αλλά και για τη σημερινή κρίση.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα είναι τα εξής:
“Κοιμόμασταν στη βεράντα. Είχαμε κάτι ντιβανάκια, τα βγάζαμε. Τρώγαμε πάντα έξω, σου λέω ήτανε το κάτι άλλο η Κυψέλη τότε. Εν ριπή οφθαλμού χτίστηκε όλη.”
“Εγώ, όταν έπλενα τα πιάτα στην κουζίνα, έβλεπα τη θάλασσα. Και τώρα βλέπεις το καζανάκι του κυρίου απέναντι.”
