Γράφει ο Νικόλαος – Αλέξανδρος Συνοδινός
Πολιτικός Επιστήμων-Διεθνολόγος
Τις προηγούμενες μέρες άκουσα τυχαία τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλωντ Γιούνκερ σε τηλεοπτική του συνέντευξη να κάνει λόγο σχετικά με την προτίμηση του να αναλάβουν και πάλι οικεία πρόσωπα και όχι ακραίες δυνάμεις το τιμόνι της χώρας, σε περίπτωση που τελικά δεν καταστεί δυνατό να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Η άποψη αυτή σίγουρα δε πέρασε απαρατήρητη και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στην ελληνική κοινωνία αλλά και την πολιτική σκηνή και συζητήθηκε υπερβολικά πολύ δίχως να χρειαζόταν. Ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ κατηγορήθηκε μέχρι και για θεσμική εκτροπή από μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Κατανοώ απολύτως πως κάτι τέτοιο, όταν λέγεται δε δια στόματος Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κι όχι ενός ηγέτη πλέον ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε. δεν είναι και ότι πιο επιθυμητό και αρεστό από κανέναν.
Σίγουρα όμως δεν είναι και μεμπτό. Και δεν είναι, όχι επειδή είχε δίκαιο ή άδικο. Άλλωστε κάτι τέτοιο αποτελεί διαφορετική θεματική που χρήζει ξεχωριστής ανάλυσης και σχολιασμού, απλά επειδή ο Γιούνκερ εξέφρασε δημοσίως την άποψη του έστω κι αν αυτή έχει βαρύνουσα σημασία λόγω της θεσμικής θέσης που κατέχει. Δεν προσπάθησε να εκφοβίσει κανέναν, όπως υποστηρίζουν κάποιοι λέγοντας το τι πιστεύει εκείνος προσωπικά.
Τούτο το απέδειξε και χτες κατά τη συμμετοχή του στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, όπου και δέχτηκε τα πυρά από τον Ευρωβουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, Μανώλη Γλέζο αλλά και από τον Ευρωβουλευτή των ΑΝ.ΕΛ, Νότη Μαριά για το θέμα αυτό. Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεκαθάρισε πως απλά εξέφρασε την άποψη του κάτι που είναι αναφαίρετο δικαίωμα του. Επομένως, γίνεται κατανοητό πως υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή του να διατυπώνει κανείς απλά δημοσίως την άποψη του, έστω κι αν λόγω της θέσης του γνωρίζει πολύ καλά ότι θα συζητηθεί και σχολιαστεί, από το να προσπαθεί να επιβάλει τη γνώμη του είτε να εκβιάσει την ελληνική γνώμη. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δε μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως συνέβη από την πλευρά του κυρίου Γιούνκερ.
Ωστόσο μετά λύπης μου και σε συνέχεια με το παραπάνω θέμα, ειδικότερα δε μετά από την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας που δεν καρποφόρησε (φυσικά και δεν κρίθηκαν όλα ακόμη, ακολουθούν άλλες δύο όπου όλα εκεί θα παιχτούν), διαπίστωσα πως τα περισσότερα κόμματα που απαρτίζουν την Ελληνική Βουλή έχουν μπει σε τροχιά εκλογών και προσπαθούν να εκβιάσουν την εξέλιξη αυτή μέσω της αποτυχίας εκλογής ΠτΔ κάτι που πολιτικά είναι μη ορθό και πως πλέον κοιτούν να εκμεταλλευτούν δηλώσεις όπως αυτές του Γιούνκερ αλλά και του Προέδρου της ΤτΕ, Γιάννη Στουρνάρα περί μείωσης της ρευστότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω του κλίματος πολιτικής αστάθειας που επικρατεί τις μέρες αυτές, για να επηρεάσουν την κρίση του εκλογικού σώματος με το επιχείρημα ότι ασκείται πολιτικός εκβιασμός σε αυτό, δίχως ωστόσο να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός αν πραγματικά επιθυμεί πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ή όχι.
