Σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση βρέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας το Σαββατοκύριακο καθώς η αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ επεδίωξε και κατά κοινή παραδοχή κατάφερε να τον στριμώξει πολιτικά.
Η πλευρά Τσίπρα δεν εμφανίστηκε με δυνατά επιχειρήματα έναντι της εσωτερικής αντιπολίτευσης όταν κλήθηκε να απολογηθεί για τα ταξίδια στο εξωτερικό, την αλλαγή της ρητορικής αλλά και την απάλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στην κατάργηση/ακύρωση του Μνημονίου που αποτελούσε άλλωστε μία από τις κεντρικές προγραμματικές του δεσμεύσεις.
Αντιθέτως, με πομπώδεις εκφράσεις πασπαλισμένες με αρκετή δόση ειρωνίας προς τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση επεχείρησε να πείσει το εσωκομματικό του ακροατήριο ότι ήταν απολύτως φυσιολογικές οι επισκέψεις του, σε Σόιμπλε, Στέιτ Ντιπάρτμεντ και ΔΝΤ και ότι εάν ο ίδιος δεν έθετε θέμα γερμανικών αποζημιώσεων και κατάθεσης Χριστοφοράκου στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τώρα, θα ακολουθούσε κάτι σαν την συντέλεια του κόσμου…
Ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι ο δρόμος μπροστά του δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Λίγο η δημοσκοπική καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνει ότι το κόμμα δεν έχει πια δυναμική, λίγο η αγωνία για εκλογικό αιφνιδιασμό από τον Σαμαρά και λίγο η προσωπική ανησυχία μήπως χάσει το τρένο για δεύτερη φορά τον οδηγούν σε βεβιασμένες κινήσεις όπως για παράδειγμα η απότομη στροφή που έκανε στην ατζέντα της πολιτικής του.
Το σημείο εκείνο που θα καθορίσει πολλά σχετίζεται με την πραγματοποίηση του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το καθυστερεί. Γιατί σ΄ένα συνέδριο το πρώτο πράγμα που τίθεται σε ψηφοφορία είναι οι πολιτικές θέσεις ενός κόμματος και η γραμμή του…
