«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα» ή αν το προτιμάτε «Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου». Μόλις πλησιάζει ο καιρός των πανελλαδικών εξετάσεων οπότε μαθητές και γονείς ζούνε μέσα στην αγωνία, να’ σου και οι συνδικαλιστές να απειλούν με “μπλόκο”. Πότε διεκδικούν το ένα, πότε αντιδρούν στο άλλο, το θέμα είναι πως κάθε χρόνο έχουμε την ίδια λάθος συζήτηση. Ειδικά εφέτος που ο λόγος αντίδρασης αφορά στην αύξηση του ωραρίου τους.
Στην ανακοίνωσε που εξέδωσε η ΟΛΜΕμ αναφέρει ότι “αν δεν αντιδράσουμε τώρα δεν θα υπάρχει δημόσιο σχολείο στο μέλλον”. Και προειδοποιούν την κυβέρνηση ότι “αν προχωρήσει στη ψήφιση των μέτρων αυτών, ο κλάδος των καθηγητών θα προχωρήσει σε κινητοποιήσεις και κατά την περίοδο των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Την περίοδο την επέλεξε το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση και όχι οι εκπαιδευτικοί. Για ό,τι θα συμβεί το επόμενο διάστημα, την αποκλειστική ευθύνη έχει η πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας”.
Η αύξηση κατά δύο ώρες την εβδομάδα στο ωράριο διδασκαλίας των εκπαιδευτικών στα γυμνάσια και στα λύκεια από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας είναι η καλύτερη δυνατή λύση προκειμένου να μη δημιουργηθούν κενά.
Από το επόμενο σχολικό έτος, το ωράριο των καθηγητών που ήταν 21 ώρες για τους νεοεισερχόμενους στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατέληγε να είναι 16 ώρες την εβδομάδα για όσους είχαν πάνω από 20 χρόνια υπηρεσίας, και αποτελούν το 40 % των καθηγητών σε γυμνάσια και λύκεια, θα κυμαίνεται από 23 έως 18 ώρες εβδομαδιαίως.
Στο πλαίσιο του μέτρου, υποχρεωτικές θα γίνουν οι μεταθέσεις των υπεράριθμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση σύμφωνα με προεδρικό διάταγμα που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας.
Δυο ώρες παραπάνω την εβδομάδα δε είναι δα και τόσο δύσκολο να το φέρουν σε πέρας οι εκπαιδευτικοί, όταν μάλιστα είναι από τους πλέον προνομιούχους εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Και εν πάση περιπτώσει ακόμη κι αν διαφωνούν με την πρωτοβουλία του Υπουργείου ας θέσουν στη βάσανο του διαλόγου τα επιχειρήματά τους. Το γεγονός όμως ότι πάνω στην πλάτη των μαθητών τους και απειλώντας με την ομηρία τους, πάνε να γλυτώσουν τις δυο πρόσθετες ώρες διδασκαλίας, δεν τιμά το κλάδο. Αδικεί στο φινάλε και όλους αυτούς τους εκπαιδευτικούς που πραγματικά σκύβουν πάνω από τους μαθητές τους και προκειμένου να τους βοηθήσουν, απαιτείται πολλές φορές να δουλέψουν και δυο και τρεις και τέσσερις ώρες παραπάνω.
