Γράφει ο Νίκος Νικολόπουλος*
Ο αναπτυξιακός βρίσκεται για ψήφιση στην Βουλή. Ένας ακόμα νόμος που άργησε να καταθέσει η Κυβέρνηση. Όμως όλα κινούνται με ρυθμούς «χελώνας». Φτάνει ο Σεπτέμβριος και αν η Κυβέρνηση συνεχίσει έτσι θα φτάσουμε στην δεύτερη αξιολόγηση, θα αρχίσουμε το νέο μακρόσυρτο γαϊτανάκι με τους δανειστές και τελικά, θα καταλήξουμε κάπου στην άνοιξη του 2017 για να εφαρμόσουμε αυτά και να εφαρμόσουμε αυτά που θα έπρεπε να έχουν γίνει από την άνοιξη που μας πέρασε, αν και «με ευχές …ανάπτυξη δεν έρχεται» όπως και «… αυγά δεν βάφονται» εντούτοις όλοι ποθούμε ο νέος νόμος έστω και με καθυστέρηση 16 μηνών επιτέλους να λειτουργήσει και να τεθούν οι βάσεις για την ανάπτυξη.
Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούμε να πούμε ούτε «κάλιο αργά παρά ποτέ», αφού το περιεχόμενο των διατάξεων του δηλοποιεί ότι η κυβέρνηση ναι μεν κατάλαβε πως η ανάπτυξη συντελείται με ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, αλλά μελετώντας το σχέδιο νόμου διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση κάνει «τα πάντα όλα», ώστε να κερδηθεί το κρίσιμο αυτό στοίχημα και φαίνεται πως παραβλέπει ότι «ο χρόνος είναι χρήμα».
Αλήθεια την ώρα που ο Ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει έναν βαρύτατο λογαριασμό, θα συνεχίσουμε να καθόμαστε να ακούμε υπουργούς να …βαριαναστενάζουν για τις συμφωνημένες ιδιωτικοποιήσεις; Θα συνεχίσουμε να ακούμε από τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα τα σχέδια της Κυβέρνησης, περιμένοντας μήνα με τον μήνα για να μετουσιωθούν σε νόμους; Θα συνεχίσουμε να …χαριεντιζόμαστε με γενικόλογες αναφορές και αναπτυξιακά μέτρα, χωρίς να συγκεκριμενοποιείται κάτι;
Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί στη Βουλή, θα χρειαστεί να εκδοθούν περισσότερες από 30 υπουργικές ενισχύσεις και να περάσουμε από αρκετές φάσεις, προκειμένου να ενεργοποιηθεί ο νέος αναπτυξιακός νόμος, ενώ θα έπρεπε να έχουν εξασφαλιστεί και όλες οι άλλες προϋποθέσεις όπως π.χ. σταθερό φορολογικό σύστημα καθώς και ένα σταθερό πολιτικό πλαίσιο, διαφανείς όροι.
Η επιβίωση της ελληνικής οικονομίας πρέπει να βασίζεται στην δυνατότητα των ελληνικών εταιρειών να είναι ανταγωνιστικές διεθνώς και να παράγουν υψηλής ποιότητας προϊόντα, ώστε να μπορούν να πουληθούν στο εξωτερικό. Προϋποθέσεις δηλαδή που δεν θα θέτουν εμπόδια στην επιχειρηματικότητα και το κυριότερο να μην επιτρέπουν να εμφιλοχωρήσουν υπόγειες συναλλαγές και κομματικά – πελατειακά συμφέροντα, σαν κι αυτά που τα προηγούμενα χρόνια μας οδήγησαν εδώ που είμαστε.
Εάν ταυτόχρονα ενισχυθούν η καινοτομία, παραγωγή, μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, τότε μπορέσει να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη και να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας. Ίσως, μάλιστα, τώρα να είναι η τελευταία ευκαιρία, αφού η χώρα επί έξι – επτά χρόνια έχει ήδη κάψει πολύ «κάρβουνο», τα αποθέματα τελειώνουν!!!
Δυστυχώς, παρόλα αυτά θα χρειασθεί τουλάχιστον ένα τρίμηνο για να ενεργοποιηθεί ο νέος αναπτυξιακός νόμος και να ισχύσουν τα συνολικά κίνητρα που αφορούν οικονομικές ενισχύσεις, προερχόμενες από το ΕΣΠΑ, το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και τις φορολογικές απαλλαγές.
Η Ελλάδα ασφαλώς χρειάζεται σήμερα, όσο ποτέ στο παρελθόν νέες επενδύσεις, νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις εργασίας.
Η Ελλάδα μπορεί, όχι μόνο να περάσει στην ανάπτυξη, αλλά και να εξασφαλίσει –για τα επόμενα χρόνια- υψηλούς ρυθμούς στο 4% του Α.Ε.Π. Απαιτείται όμως γι’ αυτό άλλο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής και όχι το μείγμα των μέτρων, που μόλις πρόσφατα επέβαλε η Κυβέρνηση και ιδίως η πρωτοφανής φοροκαταιγίδα. Η πολιτική συνταγή της βαθιάς υφεσιακής και -τελικά- αδιέξοδης οικονομικής πολιτικής απομακρύνει, αντί να φέρνει πιο κοντά, την ανάπτυξη.
Η ελληνική οικονομία χρειάζεται την ταχεία αξιοποίηση του ΕΣΠΑ και του πακέτου Γιούνκερ, με έμφαση μάλιστα στις υποδομές ανάπτυξης, τις νέες επενδύσεις, τις εξαγωγές, τους παραγωγικούς τομείς που μπορούν να παρουσιάσουν ισχυρή δυναμική και να δημιουργήσουν έναν νέο πλούτο καθώς και νέες θέσεις εργασίας.
Πρέπει να στηριχτούν ιδιαίτερα εκείνοι οι οικονομικοί κλάδοι που μπορούν να συμβάλουν στις θετικές μεταβολές και στους οποίους, η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα όπως οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών και η αγρο-διατροφική αλυσίδα (από το χωράφι έως το ξενοδοχείο) αλλά και παραδοσιακοί τομείς, όπως ο τουρισμός και η ναυτιλία.
Η τελευταία ελπίδα μας είναι να πεταχτεί υψηλά το «πιεσμένο ελατήριο» της οικονομίας. Να έλθει η ανάκαμψη εκεί που δεν το περιμένουμε.
Η Κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει ολοταχώς στην υιοθέτηση γενναίων φορολογικών κινήτρων προς συγκεκριμένους κλάδους μεγάλης προστιθέμενης αξίας και εντάσεως εργασίας και να χρησιμοποιήσει νέα χρηματοδοτικά εργαλεία μόχλευσης, καθώς και να αξιοποιήσει τις νέες ευνοϊκές συνθήκες, ώστε να επιτύχουμε την προσέλκυση νέων επιχειρηματιών από το εξωτερικό.
Μπορεί αυτή η Κυβέρνηση να κάνει αυτήν την συγκυρία μία επενδυτική ευκαιρία, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη σε μία δύσκολη περίοδο για την χώρα; Μακάρι!!!
(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.
