Η δήλωση του Μάρτιο Μόντι ότι παραιτείται και οι αναμενόμενες για τις 10 Μαρτίου εκλογές στην Ιταλία, επαναφέρουν το ιταλικό ζήτημα στο επίκεντρο της ευρωζώνης, γεγονός που πρέπει να σταθμίσει άμεσα η ελληνική κυβέρνηση, καθώς η Γερμανία θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να συγκεντρώσει εκεί τις δυνάμεις.
Αυτό σημαίνει ότι είτε ότι θα θελήσει να κλείσει οριστικά το ελληνικό πρόβλημα (και πώς;) για να ασχοληθεί με το ιταλικό, είτε θα το αφήσει στην τύχη του για να ασχοληθεί με το ιταλικό χρέος που υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ. Διότι εάν ξεφύγει το ιταλικό πρόβλημα, η ευρωζώνη δεν θα μπορέσει να το μαζέψει με τα «συμβατικά όπλα» του συστήματος. Θα χρειασθεί, ίσως, να τυπώσει τρισεκ. ευρώ ή να πάει σε συνολική διαγραφή χρεών, τύπου 1953.
Στην ουσία, η επιστροφή της Ιταλίας στην πολιτική και κυρίως στην αβεβαιότητα για το τι και ποιον θα βγάλει η κάλπη, ήδη αγχώνει τους εταίρους του ευρώ.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας θα πάει μεθαύριο, 13 Δεκεμβρίου, στο eurogroup, προς εξέταση για την περιβόητη δόση σε τρία θέματα: την επαναγορά, από την οποία μέχρι χθες έλειπαν περί τα 5 δισεκ. ευρώ για να θεωρηθεί επιτυχής, το φορολογικό νομοσχέδιο που πρέπει να έχει την εγγύηση της Τρόικα και το πρόβλημα που ανέκυψε για το κατά πόσο η ΔΕΗ μπορεί να εισπράττει το χαράτσι. Όλα αυτά σημαίνουν ότι ο Στουρνάρας πρέπει να πείσει τους πιστωτές ότι οι προαπαιτούμενες δράσεις ολοκληρώθηκαν χωρίς κενά. Αν δεν τα καταφέρει και επιστρέψει χωρίς τη δόση, ξεχάστε τα Χριστούγεννα.
Ας κρατήσουμε πάντως την διαρροή του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα δεν αντέχει ούτε ένα επιπλέον μέτρο, διότι «θα υπάρξει έντονη αντίδραση και αναταραχή». Επιστροφή στην πολιτική, λοιπόν.
