Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος
Μην παρασύρεσαι, αναγνώστη μου, από τους εμπειροτέχνες της ανάλυσης (: συμφωνία ή εκλογές), ούτε από τους κυβερνητικούς προπαγανδιστές (: σαρωτικός ανασχηματισμός), άκου αυτούς που μάθανε να αναλύουν κριτικά το γνωστικό μοντέλο των κυβερνόντων σε σχέση με τις αντικειμενικότητες του περιβάλλοντός τους, για να προβλέπουν τις κινήσεις τους.
Ο κονστρουκτιβιστικός ρεαλισμός μου στην ανάλυση της ελληνικής ηγεσίας σημείωσε: Η συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα με την τρόικα είναι προϋπόθεση για τη νέα, πρόωρη διάλυση της βουλής και την προκήρυξη εκλογών. Και επιμένω στο ίδιο: χωρίς μια νέα συμφωνία σε ένα νέο πλαίσιο για τη διαρκή αναθεώρηση του προγράμματος της τρόικας για την Ελλάδα, με όρους λιτότητας και εσωτερικής υποτίμησης ασφαλώς, εκλογές δεν θα μπορούσαν να γίνουν.
Τις εκλογές φέρνει η ίδια η μεθοδολογία της τρόικας- εξήγησα αναλυτικά σε προηγούμενα σημειώματά μου – στο βαθμό που δεν αποσταθεροποιείται το πολιτικό σύστημα και παραμένουμε σε κοινοβουλευτικό καθεστώς, έστω και υπό την οντολογική διάσταση και λειτουργία της Υποτελούς Πολιτείας. Για να συνεχίσει να υπάρχει μια ασθενής έστω και ιδιόμορφη, «μετα-αποικιακή» κοινοβουλευτική δημοκρατία στην Ελλάδα, διεξάγονται οι πολύ πρόωρες εκλογές στην πατρίδα μας! Και αυτό είναι μια σύγχρονη αντικειμενικότητα για την Ελλάδα και την ΕΕ, την οποία κατανοούν όλοι οι σοβαροί πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές. Είναι, ωστόσο, λίγοι αυτοί στον κόσμο μας και κάθε μέρα που περνά γίνονται λιγότεροι! Γιατί; Επειδή στα ΜΜΕ και στον πολιτικό κόσμο κυριάρχησε ο ψευδορεαλισμός του οικονομισμού και η ολοκληρωτική δομή στην προσέγγιση πολιτικών φαινομένων. Πράγμα που σημαίνει ανικανότητα στην εξαγωγή ορθολογικών και ταυτόχρονα απροκατάληπτων συμπερασμάτων από τη μελέτη του πραγματικού.
Ποιό είναι αυτό το περίφημο «πραγματικό», αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα; Πως η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέτυχε έναν μάλλον ικανοποιητικό εναρμονισμό με τη στρατηγική της τρόικας, στη βάση μιας discursive πραγματικότητας που δομείται όχι στο πλαίσιο μιας κάποιας δημιουργικής ασάφειας – όπως έλεγε και επεδίωκε ο Γιάννης Βαρουφάκης – αλλά μιας δημιουργικής παραμυθίας, η οποία ικανοποιεί ασφαλώς και τα δύο μέρη: επίσημους δανειστές-εταίρους και ΔΝΤ, από τη μια και ελληνική κυβέρνηση από την άλλη. Πρόκειται για ένα ανακουφιστικό αφήγημα – περί του δήθεν τέλους της ελληνικής κρίσης – για τους έλληνες και τη διεθνή κοινότητα που έρχεται να διασκεδάσει την καθόλου ανακουφιστική non-discursive πραγματικότητα: Επέκταση της πολιτικής της λιτότητας και αντιαναπτυξιακός οικονομικός βρόγχος για πολλά χρόνια ακόμη, σε συνδυασμό με συντεταγμένη, βήμα-βήμα εσωτερική υποτίμηση, έτσι ώστε το Ευρώ στην Ελλάδα να μην πιέζεται πληθωριστικά.
«Ο μηχανισμός αυτόματης δημοσιονομικής διόρθωσης, δεν θα φέρει μέτρα, αλλά αναπροσαρμογή των μεγεθών του προϋπολογισμού», λέει ο πιο απίθανος υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα, Γιώργος Κατρούγκαλος. Και συμπληρώνει: ««Κακά τα ψέματα, όταν είμαστε σε καθεστώς μνημονίου υπάρχουν τομείς που δεν αποφασίζουμε μόνοι μας»! Αυτά λέει και προσβάλει όχι απλώς τον αριστερό, αλλά τον κάθε νοήμονα άνθρωπο, ο άνθρωπος!
Με αυτές τις «κατρουγκαλιές» είναι βέβαιον πως βαδίζουμε προς τις πλέον κάλπικες εκλογές της εποχής των μνημονίων, έχοντας ως ανταγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις και ηγέτες «πολιτικά καλαμπούρια»! Το πρόγραμμα της τρόικας επαναρυθμίζεται, αναμορφώνεται και αναβαθμίζεται, έτσι ώστε να προσαρμοστεί η διαδικασία της συντεταγμένης πτώχευσης και φτωχοποίησης στις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας με την έννοια της ομαλής εξυπηρέτησης του χρέους, χωρίς νέα επιβάρυνση του επίσημου τομέα και του ΔΝΤ και χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους με την μορφή ενός OSI κατά αναλογία έστω των PSI.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέτυχε το αδιανόητο για την τρόικα πριν από μόλις ένα χρόνο: Να μπορεί να ισχυριστεί πως στην Ελλάδα η στρατηγική της οδήγησε στον τετραγωνισμό του οικονομικού κύκλου με την πίτα να παραμένει ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο! Και πράγματι έτσι είναι, αν κάθε φορά ο σκύλος προσαρμόζει την όρεξή του στη νέα, διαρκώς μικρότερη πίτα που έχει μπροστά του! Και δεν έχει κάποιο όριο αυτό; Μα, για αυτό ακριβώς γίνονται πολύ πρόωρες εκλογές, για να διασκεδαστεί το όριο αντοχής και να υπερβούμε κάθε όριο λογής, υπομονής και υποταγής… καθώς η γη στην Ελλάδα της «πρώτης φοράς αριστερά» δε σείεται, ούτε από πόδια διαδηλωτών, ούτε από ερπύστριες ευτυχώς! Είναι υπέροχα και απολαυστικά αμετροεπής ο κύριος Κατρούγκαλος! Μόνον που αυτό είναι ακριβώς το ύφος που θα εξαφανίσει την αριστερά τουλάχιστον για τα επόμενα 30 χρόνια από το πολιτικό προσκήνιο.
Επίτρεψέ μου, αναγνώστη μου, να διαφωνήσω για άλλη μια φορά με τον Jürgen Habermas. Η δημιουργικότατα στην πολιτική νομιμοποίηση των εκλογών, συναρτάται ευθέως με τη δημιουργική παραμυθία της νέας συμφωνίας του Αλέξη Τσίπρα με την τρόικα, στο πλαίσιο ενός αγώνα καταστροφής της μεταρρυθμιστικής, μη-λενινιστικής αριστεράς της Ευρώπης κατά την μεταδιπολική, μεταβιομηχανική και μεταμοντέρνα εποχή μας. Ο κύριος Τσίπρας και η κυβερνητική του παρέα προσφέρουν κάτι αφάνταστα πολύτιμο στις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης. Άλλωστε, ακόμη και ο «κόφτης-ΣΥΡΙΖΑ» στις ερχόμενες εκλογές δεν πρόκειται να φέρει να μέτρα και σταθμά για το προοδευτικό κίνημα στην Ελλάδα, απλώς θα αναπροσαρμόσει μεγέθη, με τη νέα μεταπολίτευση να καθυστερεί επικίνδυνα – και ως προς αυτό συμφωνώ με τον Habermas!…
