Στην πρεμιέρα του στο πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός δεν επιφύλαξε εκπλήξεις. Επιβεβαίωσε ότι είναι μία ομάδα δίχως ψηλό «ταβάνι», αλλά με μεγαλύτερες δυνατότητες σε σχέση με το μπάτζετ της. Τη διαφορά προς το θετικό από την προηγούμενη χρονιά, την κάνει η έδρα.
Στο «Απόστολος Νικολαΐδης», οι πράσινοι αποκτούν άλλη δυναμική, κάτι που φάνηκε εμπράκτως εναντίον του Παναιτωλικού. Με απόδοση που απείχε από το να θεωρηθεί θελκτική, δίχως να είναι συντριπτικά ανώτερος του μέτριου αντίπαλου, ο ΠΑΟ έφτασε στη (μεγάλης ψυχολογικής σημασίας) νίκη γιατί έμοιαζε αυτό που παραδοσιακά είναι. Δυνατός και μεγάλος, που μπορεί να κερδίζει ακόμη κι αν δεν παίζει καλά ή έχει κενά και αγωνιστικές αδυναμίες.
Η έδρα και η θέρμη των οπαδών του που ξέρουν πια καλά τί μπορούν να περιμένουν και πώς μπορούν να βοηθήσουν, προσθέτει στην ομάδα όσα πάντοτε είχε λόγω ονόματος και ιστορίας. Αέρα ανωτερότητας, την οποία το περιορισμένο σε επιλογές και ποιότητα ρόστερ δεν μπορεί από μόνο το να εγγυηθεί.
Ακόμη και στο πέναλτι που πήρε από το πρώτο λεπτό ή στην αποβολή του Δάρλα στο δεύτερο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός είχε στο γήπεδο την ισχύ του μεγάλου. Κι αυτό είναι ένα στοιχείο που θα βοηθήσει τους παίκτες της ομάδας στην απαιτούμενη νοοτροπία για τη συνέχεια της προσπάθειας.
Ο ΠΑΟ δεν έχει γίνει ξαφνικά ξανά πανίσχυρος και διεκδικητής του τίτλου. Ωστόσο, όπως έχουμε ξαναγράψει, η προσήλωσή του στις υποχρεώσεις του πρωταθλήματος και η έλλειψη έντονης πίεσης για τις απαιτήσεις της φετινής σεζόν, μπορεί να τον κάνουν πολύ πιο ανταγωνιστικό και επικίνδυνο απ’ όσο περιμένουν φίλοι και αντίπαλοί του…
