Γράφει ο Γιάννης Νικήτας
Η πολιτική και κοινωνική ατζέντα εν έτη 2015 μονοπωλείται από τα φλέγοντα ζητήματα της οικονομικής επικαιρότητας. Όμως η εθνική οικονομία (η οποία πράγματι αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και φυσικά πρέπει να διορθωθούν) είναι το μοναδικό πρόβλημα; Όχι μόνον δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα αλλά δεν είναι ούτε καν το βασικότερο. Το νούμερο ένα εθνικό ζήτημα είναι το δημογραφικό. Και δυστυχώς βλέπουμε όλο τον πολιτικό κόσμο να διαλέγεται με ένα σωρό άλλα θέματα ήσσονος σημασίας και όχι με τα μείζονα.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το συνολικό ποσοστό γονιμότητας στην Ελλάδα, ανέρχεται στις 1,42 γεννήσεις ζώντων νεογνών ανά γυναίκα, κάτω από το μέσο όρο των 1,57 στην ΕΕ των 27. Πιο συγκεκριμένα στην Ελλάδα το 2012 καταγράφηκαν 84.851 γεννήσεις από Ελληνίδες (ποσοστό 84,54%) και 15.520 από αλλοδαπές (ποσοστό 15,46%) ενώ παράλληλα ο γενικός δείκτης γονιμότητας των αλλοδαπών γυναικών στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια (από το 2004 και μετά που υπάρχουν σχετικά στοιχεία), είναι συνεχώς υψηλότερος από των Ελληνίδων. Το γεγονός αυτό από μόνο του αρκεί για να συνειδητοποιήσει κάποιος την τραγική διάσταση του δημογραφικού προβλήματος!
To 1996 για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο, οι θάνατοι ξεπερνούσαν τις γεννήσεις και αντί για φυσική αύξηση, είχαμε φυσική μείωση του πληθυσμού της χώρας κατά 22 άτομα. Το 1998 η κατάσταση έχει αισθητά χειροτερεύσει, αφού οι γεννήσεις υπολείπονται των θανάτων κατά 1774 άτομα. H αναλογία των γυναικών που έχει μόνο ένα παιδί αυξήθηκε. Όλο και περισσότερα ζευγάρια αποκτούν σήμερα ένα μόνο παιδί.
H άποψη της διακομματικής επιτροπής της Βουλής το 1993 είναι η ακόλουθη:
Αν οι δημογραφικοί δείκτες δεν βελτιωθούν και διατηρηθεί ο ίδιος δείκτης γεννήσεων του 1990 και αν δεν προκύψουν σημαντικά γεγονότα (πόλεμος, μετανάστευση) τότε ο συνολικός πληθυσμός της χώρας μας το 2015 θα είναι μειωμένος κατά 500.000 άτομα. Η μείωση των δημογραφικών δεικτών που άρχισε από το 1985, δημιουργεί σοβαρά πληθυσμιακά προβλήματα στη χώρα μας. Στην ελληνική κοινωνία με όλες τις κοινωνικές, πολιτισμικές και εθνικές αλλαγές οι οποίες συμβαίνουν, παρατηρείται σταδιακά τροποποίηση των κοινωνικών αξιών και θεσμών. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο των κοινωνικών αλλαγών, συμπεριλαμβάνεται και η απόκτηση λιγότερων παιδιών ανά οικογένεια. Σε συνδυασμό με τη μείωση των γεννήσεων, λόγω ελάττωσης της ομάδας ατόμων αναπαραγωγικής ηλικίας, το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο από δημογραφική άποψη.
Πληθυσμός της Ελλάδας ( Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία )
1981 : 9.729.350 άτομα
1991 : 10.252.582 άτομα
2001 : 10.964.020 άτομα
2011: 10.815.187 άτομα, λιγότερα δηλαδή κατά 150.000 άτομα από την προηγούμενη απογραφή
2020 : πιθανολογείται 10.550.000 άτομα
2050 : πιθανολογείται 8.500.000 άτομα
τέλος 21ου αιώνα : πιθανολογείται 2.000.000 με 3.000.000 άτομα!
Σήμερα εξ άλλου, το 10% του πληθυσμού της Ελλάδος είναι αλλοδαποί, με το 3% εξ αυτών μουσουλμάνους.
Γεννήσεις:
- 1935: 28.16 γεννήσεις στους 1000 κατοίκους
- 1950 : 20 γεννήσεις
- 1998 : 9 γεννήσεις
- 2005 : 0,969 γεννήσεις ανά 1000 κατοίκους.
Θνησιμότητα:
- 19ος αιώνας: 45 θάνατοι ανά 1000 κατοίκους
- 2000 : 9,76 θάνατοι ανά 1000 κατοίκους, περισσότεροι από τις γεννήσεις κατά 0,17%. Οι θάνατοι άρχισαν να ξεπερνούν τις γεννήσεις.
- 2012 : Εμφανής η καθοδική πορεία του αριθμού των γεννήσεων : θάνατοι 116.700 – γεννήσεις 100.400
Το σοβαρότερο εθνικό πρόβλημα, που αντιμετωπίζει η χώρα μας, είναι το δημογραφικό, που βάλει ευθέως κατά της εθνικής και κρατικής οντότητος. Είναι σύνθετο και η επίλυσή του απαιτεί πρόγραμμα, μεθοδικότητα και όχι άλλη αναβολή.
