Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης
Η υπόθεση συγκρότησης του ΕΣΡ είναι μια πονεμένη ιστορία. Έτσι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, το αμέσως επόμενο διάστημα δεν υπάρχει περίπτωση συγκρότησης ΕΣΡ, πολλώ δε μάλλον όταν υποψήφιος πρόεδρος που προτείνει η κυβέρνηση είναι ο Βύρων Πολύδωρας. Και γιατί να συμφωνήσει η αντιπολίτευση με την πρόταση του κ. Πολύδωρα; Πρόκειται για έναν πολιτικό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς κάνει. Η πρόταση του για συνεργασία της ΝΔ με τη Χρυσή Αυγή ήταν εντελώς απαράδεκτη, ενώ ο ίδιος, μάλλον μιμούμενος τους παλιούς Σαμουράι, βάζει διαρκώς μπροστά τα πιστεύω του, για να δικαιολογήσει την έλλειψη thw πολιτικής του ευελιξίας. Επίσης, δεν ισχύει πως ο κ. Πολύδωρας δεν πληροί τις τυπικές προϋποθέσεις της θέσης του προέδρου του ΕΣΡ. Είναι πολυμαθέστατος και πολύπειρος νομικός. Τα πολιτικά κριτήρια της θέσης δεν πληροί, μιας και ούτε συναινετικός είναι, παρά τα όσα θέλει να λέει για τον εαυτό του, ενώ έχει πάρει και τόσο ακραίες θέσεις, οι οποίες δεν είναι υπερασπίσιμες.
Επίσης, η πρόταση του υπερδεξιού κ. Πολύδωρα ήταν βούτυρο στο ψωμί της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, τα οποία τη βγήκαν στην κυβέρνηση από Αριστερά. Μέχρι και ο Κώστας Καραμανλής άδειασε μέσω κύκλων την κυβερνητική επιλογή και κυρίως τα όσα έλεγε ο Πάνος Καμμένος, ο οποίος παρουσίαζε τον κ. Πολύδωρα ως «ψυχή του καραμανλισμού». Ο κ. Πολύδωρας όμως ουδέποτε ρώτησε τον κ. Καραμανλή για το αν θα πρέπει να δεχθεί τη θέση, ενώ, αν ο κ. Καμμένος άκουγε τι λένε οι καραμανλικοί για τον κ. Πολύδωρα, μάλλον δεν θα έλεγε τα όσα είπε.
Από την άλλη, η κυβέρνηση δείχνει σαν μην θέλει να συγκροτηθεί το ΕΣΡ, προτείνοντας τον κ. Πολύδωρα. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν θα την αναγκάσει να επιστρέψει την αρμοδιότητα αδειοδότησης πίσω στο ΕΣΡ, όσο και αν φωνάζει ο κ. Παππάς, ενώ θα φωνάζει πως η διαπλοκή έχει στήσει χορό και απεργάζεται την πτώση της. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα βασικό κομμάτι σε ένα παζλ σύγκρουσης. Γιατί, η αλήθεια είναι πως το κλίμα έχει αρχίσει και θυμίζει επικίνδυνα το φθινόπωρο του 2014, όταν και παγιωνόταν το αίσθημα πως ο κ. Σαμαράς δεν θα καταφέρει να πάρει τις εκλογές και θα οδηγούμασταν σε πρόωρες εκλογές. Η οικονομία μοιάζει τελματωμένη, ο πρωθυπουργός αναζητά μια σανίδα σωτηρίας που δεν βρίσκει και η λαϊκή δυσαρέσκεια μεγαλώνει. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι το πρελούδιο μιας αποχώρησης, ίσως όχι τώρα, αλλά σε λίγους μήνες. Άλλωστε, έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές έχουν φέρει πιο μπροστά τις εκτιμήσεις τους για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση, μιλώντας για τους πρώτους μήνες του 2017, εφόσον δεν υπάρξει κάποιος δραματικός game-changing παράγοντας.
Η επιλογή Πολύδωρα δείχνει πως οι επιλογές της κυβέρνησης την κρίσιμη ώρα είναι λάθος. Το έχουμε ξαναπεί, με επικοινωνισμούς δεν βάφονται αυγά. Έτσι, μπορεί η κυβέρνηση να θέλει να βγάλει στη σέντρα τη ΝΔ για το ότι δεν συγκροτείται ΕΣΡ. Ωραία, μπράβο. Και; Το αποτέλεσμα είναι πως δεν έχουμε ΕΣΡ, παρά τη σαφή υπόδειξη του ΣτΕ και δεν διαφαίνεται ένας τρόπος για το πώς μπορεί αυτό το έρμο το τηλεοπτικό τοπίο να ρυθμιστεί οριστικά. Και, καταλαβαίνω και τη σπουδή της ΝΔ να τραινάρει τη διαδικασία, αλλά η πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση, όχι στην αντιπολίτευση.
Όπως και στο ΕΣΡ, έτσι και στην οικονομική πολιτική: με πολεμική και ευχές για το χρέος δεν γίνεται δουλειά, όταν τα ασφαλιστικά ταμεία είναι στα πρόθυρα του να σκάσουν. Και κάπως έτσι, σαν η ιστορία στην περίπτωσή μας να κάνει πολύ πιο γρήγορους κύκλους, ξαναζούμε μέρες του 2014. Μόνο που η ελπίδα ξέφτισε, δεν έρχεται. Και η κυβέρνηση, όπως έχουμε ξαναπεί, έχει λίγο χρόνο για να κερδίσει κάτι απτό και να αποφύγει τη μοίρα του κ. Σαμαρά.
